"Czy rewolucja już się dokonała?" PANTUM

[adolf]

Rozkołysane się przewraca Słońce
I światła strużką wygładza policzek
Niebieski ziemi , kolory gasnące
mrok uciszając nim w tym mroku zniknie.

I światła strużką wygładza policzek
paluszek świecy, który czerń odpycha
mrok uciszając nim w tym mroku zniknie.
Pnąc się złociście niczym wiatru żyłka.

Paluszek świecy, który czerń odpycha
Pomaga złożyć w całość księgi kości
Pnąc się złociście niczym wiatru żyłka.
Pył z nich strzepuje i sypie nim w oczy

Pomaga złożyć w całość księgi kości
Ten, który wczoraj był sam sobie wrogiem
Pył z nich strzepuje i sypie nim w oczy
Żeby świat ukryć przed wewnętrznym Bogiem

Ten, który wczoraj był sam sobie wrogiem
I który myślał, że w dzień sny roznieci
Żeby świat ukryć przed wewnętrznym Bogiem
I szczerą wiarę, w to, że w nic nie wierzy.

I który myślał, że w dzień sny roznieci
Musi gasnące w nocy kształty strzępić
I szczerą wiarę, w to, że w nic nie wierzy.
Sypiąc nie słowa lecz w usta garść ziemi.

Musi gasnące w nocy kształty strzępić
I pleść na nowo horyzontu strzemię
Sypiąc nie słowa lecz w usta garść ziemi
Znajdując braki załatane niebem.

I pleść na nowo horyzontu strzemię
Widząc, że wierzył, w to, co nie ma wiary
Znajdując braki załatane niebem.
Chcąc być człowiekiem, bez człowieczej miary.

Widząc, że wierzył, w to, co nie ma wiary
Mrąc w swoim środku, w którym inni znikli
Chcąc być człowiekiem, bez człowieczej miary.
Ach, Galilaee - spyta się - vicisti?

Mrąc w swoim środku, w którym inni znikli
Gdy rewolucja splata świata końce
Ach, Galilaee - spyta się - vicisti?
Rozkołysane się przewraca Słońce

[Franka Zet]

Świetne to pantum - konstrukcyjna perełka, w treści bardzo dobre. Może tylko zmieniłabym "rozkołysane się przewraca" na "rozkołysane przewraca się" . Brawo, brawo - pozdrawiam :)