Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.




Waldku,
to nie miał być smutny obrazek, ale skoro noc Cię rozwesela, to czemu nie?
Dzięki za nową wersję.

Pozdrawiam,
jasna :-))
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



Pietrek,
no ale po co jeszcze zdjęcie, jeśli tak pięknie interpretujesz bez niego?
Dzięki! Dla takich komentarzy aż chce się pisać.

Pozdrawiam,
jasna :-))

P.S. Link się nie otwiera.
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.




Po Twoim haiku mocniej przytuliłem moją kobietę...
Chcę powiedzieć, że mocno poczułem przestrzeń tego haiku, przez chwilę otoczyłem się samotnością...
Dla mnie to niebo to światło prosektorium wchłaniającego życie.

Przesyłam słowa uznania!
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



sorry musialem cos pokrecic z linkiem wpisz w google haslo "MARKETABLE PHOTOGRAPHY" to wyrzuci ci linka do strony gdzie wlasnie jest mniej wiecej takie zdjecie. oczywiscie nie jest to konieczne ale ostatnio robi sie modne. pozdro

pietrek
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.




przejmujący obraz samotności...
bez odrobiny nadziei...

pusty pokój
echa rozmowy
utracona nadzieja

Zastanawiające. Musiałam przywołać uczucia, które towarzyszyły mi
oglądając takie pokoje. Rzeczywiście, były i takie, o których wspominasz.
Były też i smutne uczucia.
Pisząc powyższe haiku miałam na myśli inny pokój, inne okno i niebo.
Jak się okazuje, odczyty mogą być różne od zamierzeń autora
i Czytelnik ma do nich takie prawo.

Dziękuję i pozdrawiam,
jasna :-))
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.




Po Twoim haiku mocniej przytuliłem moją kobietę...
Chcę powiedzieć, że mocno poczułem przestrzeń tego haiku, przez chwilę otoczyłem się samotnością...
Dla mnie to niebo to światło prosektorium wchłaniającego życie.

Przesyłam słowa uznania!

Wiesz, coś w tym jest! Dzięki Tobie przypominam sobie pokój w letnią noc, kiedy
okna są otwarte i ten moment, gdy zapala się światło. Widzę przede wszystkim okno
i ciemne niebo, które czuję, jakby mnie wchłaniało.
Jakby nie spojrzeć na mnie robi wrażenie. Spróbowałam napisać o tym haiku.

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Dziesięć lat już mija jak zamilkły  klawiatury twoich syntezatorów choć tylko na chwilę bowiem powrócą zaraz na płytach i na kasetach teraz też przecież grasz  lecz w innej nieznanej krainie o muzyce teraz piszę jak o poetach delikatnie i wrażliwie i zawsze tyle ile w sercu jeszcze masz aby podarować coś komuś w darze spośród własnych utworów to już cała dekada jak w pamięci znajome nuty gram mój zegar godziny wciąż wybija a czas przecież szybko leci niczym spadająca gwiazda mknie nie ma tutaj ciebie wielki Edgarze nowy tekst wkładam do myśli koperty opowiem tobie kiedyś wszystko w liście dziś Chorus odmierza ten czas twoje nowe życie muzyka  wyrzeźbiona  ale nie z marmuru czy innego kamienia bo to nie jest nieczuły zimny głaz* umilkła w pamiętnej godzinie na chwilę tylko rzeczywiście   teraz znów grasz odczarowujesz na nowo anioł partytury ci ukaże zabrzmią znów magiczne koncerty nuty nowe na chmurze zapisane w nieśmiertelnym mandarynkowym śnie      ------------------------------------------------------------ * Edgar Froese w młodości studiował na wydziale rzeżby  
    • Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      Witam - dziękuje uśmiechem za kolejne czytanie  - uśmiech milszy niż łzy                to prawda -                                                               Pzdr.słonecznie. Witam - miło że czytasz - dziękuje -                                                                     Pzdr.uśmiechem. @huzarc - dziękuje - 
    • ostatnie kwiaty  szukają wzrokiem ciebie abyś je przyjęła  swoim spojrzeniem    drzewa  patrzą z podziwem  chcą ci przekazać  siły natury   w osnutym  jesienią mgłą poranku  trawa pieści twoje stopy  słońce szuka spotkania    ostatnie motyle spoglądają na krople rosy mieniące się w słońcu na twojej  białej bluzce   i ty swoją delikatną dłonią                odgarniająca kosmyk  wymykających się włosów sięgasz po kiść winogron   wczoraj jeszcze lato dziś dotyka cię jesień   to nie jest sen      9.2025 andrew   
    • Witaj - przyjemny wiersz -                                                 Pzdr.serdecznie.
    • @Rafael Marius - @Leszczym - dziękuje - 
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...