Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

Jest na świecie słowo
Które powiedzieć Ci chcę
To słowo miłości pożądania Cię
Miłość piękniejsza jest niż róży kwiat
Choć czasem raniąc jak właśnie miłość ta
Słowo miłości opisać próbuję
Chyba się nie da słów mi brakuje
I w krótkich dwóch słowach
Powiedzieć Ci chcę
Wreście zrozumiałam ja Kocham Cię

Opublikowano

a mi się ten wierszyk bardzo podoba... może nie jest strasznie profesjonalny ale prosty i piękny w swojej prostocie... zaczynają mnie wkurzać te wiersze które musze czytać 20 razy zanim coś załapię, a tych tu nie brakuje... więc gdy zdarza się zwykły ładny wiersz to jestem happy :P

pozdro Wiktor

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


panie Wiktorze, bądźmy poważni. chodzi o to, że to nie jest zwykły, ładny wiersz, ponieważ jest w nim tyle błędów technicznych i nie tylko, że nawet nie można powiedzieć, że to jest wiersz. składnia, rymy, rytmika, błędy logiczne, błąd ortograficzny, nieuzasadnione inwersje, które służą tylko do uzyskania kiepskiego rymu, jednosylabowe wyrazy na końcu wersów i to w ilości przekraczającej wszelkie granice zdrowego rozsądku, powtórzenia. to wszystko zauważyłem przy pierwszym czytaniu. nie chodzi tutaj o treść, bo to jest sprawa drugorzędna. chodzi o ujęcie tematu i jakość przekazu.
pozdrawiam D.W.
Opublikowano

Jeżeli coś się panu nie podoba to prosze już nie czytac moich wierszy, bo ja je piszę dla prostych ludzi, których nie obchodzą błędy tylko to czy mogą coś z niego wynieść.

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


jeżeli coś się pani nie podoba w komentarzach, to proszę nie zamieszczać wierszy i proszę pamiętać, że publikuje pani w serwisie poetyckim, który charakteryzuje się tym, że ma uczyć pisania dobrych wierszy. jeżeli to za trudne, to po co męczyć czytelników?
z tego wiersza, mimo najszczerszych chęci, nie wyniosę nic oprócz przekonania, że tak nie powinno się pisać.
pozdrawiam D.W.

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @Andrzej P. Zajączkowski – wiersz jak przejrzysta woda... (notabene to ideał szkoły mistrza Bashō).
    • Inspiracją "Dom... N.Scotta Momadaya.         Język mamy  już nie ma znaczenia, bo barw nabiera wiatr, jak muzyka pamięci. Mały chłopiec widzi babcię w tradycyjnym stroju. I w domu pełnym rodzinnych zdjęć, i śpiew i śmiech rozlegający się za Deszczową Górę. I One- córki Belfastu. Sinn Féin już nie dzieli. O'Neill i Pengelly- przyszłości nadzieją? Oto świat rozbity na kryształ. Twoje, moje- uniwersum strach wybrał? Zaciągam kołdrę na głowę, mocniej i szczelniej. I przecież nie powiesz- ładny jest wiersz. Nie dowiem się, że dumna jesteś ze mnie. Moje ja wciąż bardziej blednie, jak kawałki szkła. Mamo.            
    • Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

        Jednak stało się inaczej za sprawą owej fortuny z wiersza, która podobno jest ślepa.     Owszem pełna zgoda. Ten tekst powstał z mojego osobistego doświadczenia, bo tak dziełem przypadku się stało, że w za młodu miałem okazję dość sporo takich gwiazd i gwiazdeczek obojga płci poznać. I nie przypominam sobie ani jednej, która by nie cierpiała na chroniczny brak bliskości. One i oni są tacy jacyś zawsze ponad, trochę niedostępni, gdzieś tam wysoko oddaleni na firmamencie sławy. I nie jest to nawet takie ważne jak duży jest jej zasięg. Już nawet taka miss szkoły podstawowej, czy nawet klasy może mieć z tym problem. Przeciętne osoby w tym temacie radzą sobie znacznie lepiej. A jak pomóc gwiazdeczką? Przytulić tak zwyczajnie po swojsku. Spojrzeć w oczy bez chęci posiadania. To przyciąga prędzej czy później, szczególnie gdy młode i nie zepsute do cna. I samemu być sobą bez udawania kogoś znanego.   Dziękuję za komentarz i serduszko.    
    • @andreasMasz rację, dziękuję. :)
    • Pewien niegdyś chłopiec,  Zgubił się w mroku tego świata,  Odnaleźć się nie mógł,  Totalnie go nie rozumiał,  Ulicami miast się hasał, W poszukiwaniu odpowiedzi.   Zagubiony chłopiec,  Społeczeństwa się bardzo przestraszył, Taki agresywny, taki paskudny, Zaakceptować go nie chciał nikt, Podporządkować się również próbował,  Nie dał rady mimo chęci.   Plecak pełen radości porzucić musiał,  Balastem okazał się zbyt dużym,  Ciężar jego go przytłaczał,  Dalej zagubiony, dalej z pustymi rękoma, Głowa spuszczona w dół  Nie wiedział co począć miał.   Liczne porażki go nie wzmocniły,  W cieniu wolał się ukryć,  W jego głowie mu bezpieczniej, Nie chciał patrzeć na te twarze, Podejrzliwe i pełne nienawiści, Jak dziwaka go traktują, Jak od siebie gorszego.   Chłopiec poddał się,  Za dużo po drodze stracił, Nie dał rady iść dalej, Wyrwać się z tego świata,  Ani mu jakoś pomóc,  Nie dał rady go zrozumieć,  Czy też odpowiedzi znaleźć,  Na nurtujące go pytanie: "Czy mogę być tu sobą?"          
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...