****

[drzewołaz]

wieczory stają się znów tak
ciepłe że
zapach zmienia się w smak
powietrze gęstnieje w ustach
i grzęźnie w gardle
zaciska pętlę
by wybić z serca
tę naiwną radość
już nawet głowa nie musi pracować
nad tym najważniejszym z mięśni
stężone ciało gazowe maja
robi to za nią
czasem
tylko jeszcze jak dawniej zresztą
długopis skrawki papieru
czy długa szeroka droga
lub rzeka w jakimś mieście
wmawiają
że są tlenem

[Ania_Kos]

chyba kształuje mi się gust i chyba zasadniczo nie lubię bardzo pociachanych wierszy, takich z jednym słowem w linijce.
ale zdziwiłam się, bo jest tu zawarta ciekawa myśl. albo może nie jest, ale mój genialny umysł tak to odebrał ;d

to ja może napiszę, co mi się pomyślało i narysowało w głowie: że nastaje maj, mi się kojarzy z wiosną, cudownie wyczuwa się to w powietrzu, ale - kiedyś wywoływało to dziecięcą czy młodzieńczą radość, teraz już radość znika. i tylko drogiazgi przypominają, że kiedyś 'coś' było tlenem - tylko co? drogi, miasta, papier, sama radość? mi się to kojarzy z wolnością, z wakacjami, z wędrówkami. że kiedyś było to konieczne, potrzebne, samo przez się istniało, a teraz - teraz żyjemy po prostu, ot, jakiś zachwyt i nic więcej. przestajemy chcieć?



ciekawe, co peel miał na myśli ;)

[drzewołaz]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

:) ehe. mniej lub więcej tak właśnie...
interpretacja poniekąd bliska intencjom autorKI ;P
dzięki za komentarz
pozdr!

[zak stanisława]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

to są słowa dojrzałej Pli, która już nie liczy na maj,czyli na motyle w brzuchu,
ma wyjscie awaryjne- pisze wiersze
tyaka moja interp.
cmook drzewołazko!

[drzewołaz]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

z tą wersją również nie wypada mi się nie zgodzić :)
dziękuję, Stanisławo ;)