"Magiczny krąg"

[Agnieszka Ibraheb]

Rozpiętym skrzydłem przeciął Smok
wolności straconej sień,
na jasne przestworza kierując się
wspomnieniem mąci wzrok…

Jakimże czynem zbrukał świat
by nienawiści wzbudzać zew
by siejąc postrach wśród ludzkich dusz
Szlaki swej drogi zamieniać w krew

O, Matko Ziemio, ulituj się
nad nieszczęśliwym dziecięciem Twym
i stwórz dla niego jasności krąg
by mógł szczęśliwie żyć

Zaklnij zaklęciem magiczny krąg,
by się nie wdarło weń żadne zło,
by w swym azylu spokojnie żył
Ostatni na świecie Smok

I szczęśliwości zaczaruj los
by wolnym w przestworzach był
by nie dosięgło go ludzkie zło
nie ujrzał niczyj wzrok

I za przyjaciół Elfy mu daj
które kochają świat
w jedności z naturą umieją żyć
Przyjaźni znają smak

Utwórz magicznych więzi nić
by splotła istoty te
które się kryją wśród leśnych wzgórz
przed ciasnych umysłów złem

Człowiek zagarnął cały świat,
dla siebie i braci swych
i opustoszył magiczny szlak,
chciwości wiodąc prym

Niezwykłe istoty odegnał precz
na skraj świadomości swej
i tylko czasem boi się wyjść
przy pełni, za ludzki krąg…