Agnieszka Ibraheb

Bardzo ładne, ale pomyliłeś dział... Przenieś do poezji Pozdrawiam cieplutko :)

Witaj Wiersz - jak dla mnie - dość nieciekawy z tego tytułu, że brzmi po prostu jak wyliczanka, gdyż wyliczasz jedno za drugim, w związku z czym trudno doszukać się w tym jakiegoś głębszego sensu, nie mówię jednak, że to zły wiersz - idea ciekawa, gdyby trochę bardziej nad nią popracować... może? Sama mam na koncie kilka podobnych wierszy i wiem z doświadczenia, że ludzie nie podchodzą do nich entuzjastycznie Pozdrawiam cieplutko :)

Bardzo chętnie, gdybyś podał tego maila, to moglibyśmy wspólnie coś pokombinować, jeśli jeszcze jesteś zainteresowany :) Wybacz zwłokę... Pozdrawiam :)

Dziękuję, obiecuję, że poprawię :)

Jakby się uprzeć, to dałoby się zrobić z tego wspaniały wiersz... :)

Wiersz - fraszka, krótki i treściwy, ale za to jaki mądry :) Pozdrawiam :)

Bardzo piękna treść, jednak formą bardziej przypomina opowiadanie, niż wiersz Pozdrawiam

wiersz bardzo mi się podobał, widzę, że zamieszczasz coraz lepsze wiersze Pisz jak najwięcej, będę z przyjemnością czytała Pozdrawiam cieplutko

:) Właśnie chciałam na to zwrócić uwagę... ciężko się czyta bez polskich, właściwie trzeba domyślać się właściwego brzmienia wiersza, ale po kilkakrotnym przeczytaniu - sens jasny, wiersz zawiera dużo uczuć, zrozumiały, bardzo ładny Pozdrawiam cieplutko

Jaki piękny, wręcz wzruszający wiersz... pełen prawdy, nic nie zostało ukryte... Subtelnie, treść prosta, zrozumiała... Brawo!! Czekam na więcej :) Pozdrawiam cieplutko

Rozpiętym skrzydłem przeciął Smok wolności straconej sień, na jasne przestworza kierując się wspomnieniem mąci wzrok… Jakimże czynem zbrukał świat by nienawiści wzbudzać zew by siejąc postrach wśród ludzkich dusz Szlaki swej drogi zamieniać w krew O, Matko Ziemio, ulituj się nad nieszczęśliwym dziecięciem Twym i stwórz dla niego jasności krąg by mógł szczęśliwie żyć Zaklnij zaklęciem magiczny krąg, by się nie wdarło weń żadne zło, by w swym azylu spokojnie żył Ostatni na świecie Smok I szczęśliwości zaczaruj los by wolnym w przestworzach był by nie dosięgło go ludzkie zło nie ujrzał niczyj wzrok I za przyjaciół Elfy mu daj które kochają świat w jedności z naturą umieją żyć Przyjaźni znają smak Utwórz magicznych więzi nić by splotła istoty te które się kryją wśród leśnych wzgórz przed ciasnych umysłów złem Człowiek zagarnął cały świat, dla siebie i braci swych i opustoszył magiczny szlak, chciwości wiodąc prym Niezwykłe istoty odegnał precz na skraj świadomości swej i tylko czasem boi się wyjść przy pełni, za ludzki krąg…

Dość ciekawy wiersz, bardzo mi się podoba, zmieniłabym jednak nieznacznie formę, wówczas brzmiałby płynniej. Tak trzymaj i życzę powodzenia przy następnych wierszach Pozdrawiam

Witam... Ciekawa forma wiersza, ale trudno z treści wywnioskować to, co sugeruje tytuł... Pozdrawiam

Tak, ten wiersz też dobry, przeszkadza tylko to "nie wiadomo co", można było napisać np że:nie wiem, na co czekam... Ale to tylko moja sugestia Poza tym w subtelności tego wiersza nie pasuje słowo "głupek". Można tutaj było użyć innej formy przekazu Pozdrawiam

Tak, w zasadzie zabrzmiało to raczej jak jakieś zwierzenia, jak wstęp do jakiejś prozy... Jak rozważania na temat uczuć... Życzę powodzenia Ponieważ dziś, kiedy czytam własne pierwsze wiersze, śmieję się z siebie do rozpuku :)

Nawet dobrze się czytało ten wiersz... poza tym, że w kilku pierwszych wersach zabrakło rymu, który wydawałby się tam potrzebny dla jego lepszego brzmienia i większej spójności Pozdrawiam cieplutko :)

Ten wiersz zdecydowanie lepszy od "Listu pisanego we mgle", bardzo płynnie się go czytało, piękny, bardzo mi się podobał

Wydaje mi się, że raczej brak spójności pomiędzy niektórymi wersami... Ale treść ciekawa, ładne zwroty Pozdrawiam ciepło

Zgadzam się z przedmówcami, wiersz sprawia wrażenie, jak gdyby był niedokończony, gdyby tak jeszcze troszkę nad nim popracować... Pomysł piękny, od razu widzę to wzgórze... Życzę powodzenia :)

Bardzo piękny wiersz, pełen dojmującej tęsknoty, wzruszający Przypomina moje własne dzieciństwo i to wszystko, co niestety już do mnie nie wróci... Pozdrawiam serdecznie

Jesteś… Spojrzeniem dzielisz dalekim subtelnością słowa zmysłów dotykasz trwając w ciszy… Czasami wyraz jeden może dwa wysyłasz z wiatrem dzieląc się gestu tchnieniem I trwasz… Czasami pojawiasz się w jedności myśli zatroskanych szelestu kartek słuchasz czekając na słowa które wyprzedzić miały myśli niewypowiedziane… I chciałbyś lecz obawy prześwit pojawia się wraz z wieczornymi modlitwami… Dotykiem klawiszy marzeń smak wyczuwasz co z nieruchomych ust wyrwać się chciały lecz nie śmią… I z pewnością bytu zamykasz w ciszy słowa by trwały bezgłośne Zapiszą się dźwięku barwą i skrytym gestem na pamięci stronach…