chwila zapomnienia

[Mała Meri]

Jestem daleko gdzieś, smutna
przez wszystkich zapomniana
tylko samotność zła i okrutna
jest ze mną od zmierzchu do rana

Jakże obce są mi marzenia
o cieple drugiego człowieka
czas nieustannie się zmienia
gna przed siebie nie czeka

A ja w ciszy i zamyśleniu
marzę, tęsknie i szlocham
może w nastepnym wcieleniu
ktoś mnie zechce pokochać

Mała Meri

[teresa943]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

gdzieś daleko
smutna zapomniana
ze mną samotność
zła i okrutna od rana
do zmierzchu

obce mi ciepło drugiego człowieka
czas się zmienia i gna przed siebie
nie czeka w ciszy i zamyśleniu
tęskniąc szlocham

z iskierką nadziei że może
w następnym wcieleniu
ktoś zechce pokochać

Wyłowiłam z wiersza esencję, myślę, że sensu nie zgubiłam...
jednak wtrącilam od siebie iskierkę nadziei, ponieważ wiersz
wg mojego odczucia tego potrzebował.
Możesz zignorować, ale jeśli na coś się przyda, to proszę :)

Głowa do góry! Uśmiechaj się częściej, a na pewno pokocha
i to jeszcze "w tym wcieleniu" :)))
Pomyślności!
Pozdrawiam.

[bestia be]

podoba sie tylko w ostatniej strofie wyrzuciłbym A ,, A ja"

pozdrawiam

bestia

[Katarzyna Leoniewska]

Piszesz "jakże obce są mi marzenia", a jednak marzysz tęsknisz... niekonsekwencja lekka ;)
A wiersz chyba odrobinę zbyt przedramatyzowany ;)

[Ewel K]

Przedramatyzowany i doszufladkowy - co trzecie słowo do przepoetyzowania, niestety.
pozdrawiam

[Mała Meri]

Dziękuje bardzo za opinie, nie mam zbyt dużego doświadczenia.