Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

A mowiles,ze moim cieplym cialem rozgrzejesz czarny fragment ziemi
ze pod stopami nie przemknie najmniejszy promien slonca ,i mysl
Ze nie bedziesz pytal o nic waznego ponad to wszystko co przemilczalam
Swiadomie zamykajac pod powiekami blekit nieba
patrzacy na nas dwoje
bezrdanych pod ciezarem koloru ktory zawisl nad wszystkim co mogles dotknac
poprzez moje przerazone dlonie nieczule na Twoje pieszczoty
zachlannie szukajace zapachu Twoich ust i skoszonej trawy
I na wlasnosc przywlaszczalam sobie Twoje bezwstydne pocalunki i spojrzenia
bezwstydne na wlasnosc i tak przez wiecznosc ustom spragnionym cierpliwie tlumaczylam ,ze
szept jest tylko lawina a potem juz tylko az cisza
A ty byles obok mnie obok blekitu nieba i wokol skoszonej trawy
Byles cisza lawina byles wszystkim co moglam nazwac i wszystkim co moglam zatrzymac wszystkim co nazwalam i wszystkim czemu pozwolilam odejsc
I pokorna wobec rzeczy najwiekszych nawet jedna lza nie zatrzymywalam Ciebie
tylko serce niebieskie wezbrane podobne do chmur tanczylo oszalale w piersiach jak ptak a moje slabosci pokonaly i mnie i Ciebie
I niebo zbuntowane spochmurnialo i nie bylismy juz niczemu przypisani
Ziemi czarnej ktora miales ogrzac cieplem mojego ciala ciszy lawinie
Krzykowi - bo wszystko to znisczyl szept traw wokol nas
I wszystko inne co moglo nam sie zdarzyc - gdyby sie zdarzylo -
Jutro dla nas dwojga

Opublikowano

Dlaczego takie rozenterowane? Według mnie, powinno być ciągłym tekstem. Poza tym, właściwie nie ma interpunkcji, co sprawia poważne problemy w zrozumieniu samej treści. Ta z kolei nieco pretensjonalna. Do radykalnej poprawki.
Pozdrawiam
Zuźka

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.






Brak polskich liter - owszem - prosze o wybaczenie - a czy to proza czy wiersz- pozostawiam dowolnosc mysli , wszak tu miejsce dla POCZATKUJACYCH - i znow ta klawiatura ....pozdrawiam
  • 3 tygodnie później...
Opublikowano

I tu się nie zgodzę. Jeśli to jest wiersz - nie da się z tym nic zrobić. Do kosza! - i tyli.
Jeśli proza - musisz popracować nad interpunkcją i sposobem wyrazu. Wtedy ewentualnie przejdzie jako miniaturka. Owszem, to forum dla początkujących, ale nawet amatorzy powinni rozróżniać lirykę od epiki. Jeśli tego nie robią - powinni najpierw zacząć czytać, a znacznie później brać się za pisanie. Jeśli coś tworzysz, powinnaś robić to tak, by z góry było wiadomo, w jakich ramach mieści się twój tekst.
Pozdrawiam
Zuźka

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • To miło mi niezmiernie :)  Dziękuję :)   Pozdrawiam i składam najlepsze noworoczne życzenia :)   @Radosław   Tobie również!    Serdeczności :)   Deo  
    • @violetta  Viola masz piękny kolor ścian w mieszkaniu, i miniatura przednia. Pozdrawiam.
    • Zatracenie    Spełnienie    Uwielbienie    Czyste sumienie    A na nowy rok?   Tylko jedno marzenie    O miłości, która góry przenosi   I daje wiatr w żagle...    
    • Prowadzisz mnie gładko przez rozświetlone miasto. Ty i ja na tylnym siedzeniu w szampańskiej czerwieni zlizuję brokat z twoich ust. Dzisiaj tankujemy do pełna.!  Wyczuwam podniecającą nieśmiałość, oddaję kluczyki  dwa tysiące porywających koni pod maską.   Na drodze dwadzieścia sześć, prosto przed siebie.!      ;)    Szczęśliwego Nowego Roku.!                 
    • Jeden po drugim rwę płatki stokrotki. Zdaje mi się, że sama nic nie powiesz. Trzeci po czwartym rwę stokrotki płatki. Zza horyzontu wyjawia się człowiek, Wygląda tak obco jak ja - ujadam. On zaś przemawia moim, ludzkim głosem. Rysuje się w jego słowach obawa. Zakładam opaskę na śpiące oczy.   Stokrotki płatki spadają na ziemię Coraz to wolniej, im bliżej do końca. Ta rozjeżdża się w nogach - kuleje, Rozchwiana iskrami mdlejącego słońca. I o wszystkim chce mi się zapominać. Nie jestem pewny czy cię oskarżyłem, (siódmy po ósmym płat stokrotki zrywam), Czy chwilę temu nazwałem cię kurwą.   Stanąłem z kwiatem obdartym ze skóry Przed miejscem, które leżało odłogiem. Nic nie znaczy jego sąd ostateczny. Liczyć skończyłem w procesu połowie. Zjednoczył się z nim w swoim obszarpaństwie. Zaczął wtem tłuc w mojej klatce piersiowej. Zapytałem go - jak zabić Goliata? Odrzekł, że nic się nigdy nie wyjaśni.

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...