pokruszony chleb

[ula]

jeśli nie miałabym z kim
siedzieć przy ciepłym kompocie
przylepiłabym się do parkowej ławki
jak pomarszczony zapłakany liść

dla mnie
kasztany zalęgłyby się w berecie
sypiały jak w miękkim mchu

a moje serce
to byłby pokruszony chleb
w kieszeni

przekarmiwszy nim szare ptaki
pisałabym na piasku imiona
zamazywała drewnianą nogą
i tak w kółko

[Judyt]

dobry
płoniaście(:

[teresa943]

a moje serce
to byłby pokruszony chleb
w kieszeni

pamiętam z warsztatu...podoba się
serdecznie pozdrawiam :)

[ula]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

dobrze, że się zapamiętuje:))

[ula]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

dziękować
również:)

[Waldemar Talar]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Wiersz trafia - nie pamiętam czy odwiedziłem go już w warsztacie
ale chyba tak - lecz na wszelki wypadek dużego plusa przyznaje
za całość ponieważ tworzy ciepły klimat.
pozd .szerdecznie

[ula]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Wiersz trafia - nie pamiętam czy odwiedziłem go już w warsztacie
ale chyba tak - lecz na wszelki wypadek dużego plusa przyznaje
za całość ponieważ tworzy ciepły klimat.
pozd .szerdecznie

chyba odwiedzałeś, ale cudownie, że jeszcze raz! dziękuję, serdeczności:))

[Nata_Kruk]

Mam nadzieję, że peelka jednak ma z kim wypić ten ciepły kompot..;), ale ja, czytając wiersz i tak widzę ją przylepioną do parkowej ławeczki, widzę jak karmi ptaki okruchami serca, jak kreśli imiona, znane tylko sobie... całość obrazowa.
Pozdrawiam... :)

[ula]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

bardzo lubię, jak wiersz oddziałuje na wyobraźnię.. to znaczy, że jest całkiem udany:)
dziękuję Ci za odwiedziny:))