Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


niedokładnie o to chodziło - nie chcę się narzucać, po prostu miałam wrażenie, że się nie zrozumiałyśmy i stąd moje uściślenia. to Twój wiersz, a że sama bazgrolę, to i wiem - jak Autor uważa, tak być musi. absolutnie nie chciałam się mądrzyć, filozofować i wrzucać mentorski ton ;)
wiersz podoba mi się z ekspedientką czy też bez niej, tak gwoli ścisłości ;))

pozdrawiam.
  • Odpowiedzi 48
  • Dodano
  • Ostatniej odpowiedzi

Top użytkownicy w tym temacie

Top użytkownicy w tym temacie

Opublikowano

dla mnie poproszę pięć deka ufo!:P
a co, nie wolno mi?
hihi, świetnie babo, też kiedyś szukałam właziłam zaglądałam wspinałam się i co?
i nic zostało w szufladzie :P
dlaczego? bo brakło konsekwencji
twój ma, więc jest oki
cmook i ścisk siarczyssty

Opublikowano

owszem, marzenia trzeba mieć.
wiersz ten jednak brzmi dla mnie strasznie infantylnie,
bo treść nie wystarczy, trzeba jeszcze mieć na nią pomysł.
tutaj wg mnie tu go zabrakło.

pozdr.a

Opublikowano

(...)
w każdą gwiaździstą noc
wspinam się na palce
wędruję przez puszcze świata
zaglądam w korony wiecznozielonych gigantów
tańczę
na dachach już nieistniejących i przyszłych
szukam
(...)
bo "One" tam po prostu muszą być i na pewno są.
Pozdrawiam... :)

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


niedokładnie o to chodziło - nie chcę się narzucać, po prostu miałam wrażenie, że się nie zrozumiałyśmy i stąd moje uściślenia. to Twój wiersz, a że sama bazgrolę, to i wiem - jak Autor uważa, tak być musi. absolutnie nie chciałam się mądrzyć, filozofować i wrzucać mentorski ton ;)
wiersz podoba mi się z ekspedientką czy też bez niej, tak gwoli ścisłości ;))

pozdrawiam.
Bardzo dziękuję za ponowne odwiedziny, słowa Twoje
i opinie zawsze cenię, przywiązuję do nich dużą wagę.
Serdeczności
- baba
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


Nie wierzę tak do końca Stasieńko, że nic nie zostało z tego łażenia.
Każdemu coś zostaje, a Tobie to na pewno dużo, dużo.
Myślę głównie o ptaszeczkach, ale nie tylko, również o pięknych śladach,
które zostawiasz - po drodze, tylko Twoje ślady są leciutkie i kolorowe jak baloniki, i wysoko wzlatują!
Dzięki za zaglądnięcie i słowa,
uściski
- baba
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


Dziękuję Agnes za przeczytanie i komentarz. Już gdzieś wyżej pisałam,
że lubię takie krytyczne komentarze, one zawsze zmuszają, do zastanowienia,
ale chyba co jeszcze ważniejsze, świadczą o zatrzymaniu się i przeanalizowaniu
wiersza przez czytelnika, a to już dla autora bardzo dużo znaczy.
Biorąc pod uwagę rady i ocenę wiersza, cały czas próbuję zwiększać umiejętność pisania.
Może kiedyś, będzie lepiej.
Dzięki, serdecznie pozdrawiam
- baba
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


Dziękuję Nata, tak w oderwaniu od samej oceny wiersza.
o meritum sprawy: Ty po prostu wiesz. Ja też. Może choć jeszcze jedna
osoba uwierzy?
Bardzo dziękuję, za wszystko, bardzo,
ściskam
- baba
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


Jesteś jak promyk Talarku,
dziękuję ślicznie za to, że jesteś.
Dziękuję, na pewno będzie miły, Tobie też, z całego -
z pozdrowieniami serdecznymi
- baba

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się



  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @Alicja_Wysocka Niezmiernie mi miło:))
    • @Gosława 

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

    • Odmówiono Im minuty ciszy... Tak jakby nigdy nie istnieli, Zakłamane europejskie elity, Uznały Ich tragedię za aspekt nieistotny…   Wielki butny europarlament, Zjednoczonej Europy głoszący idee, Gardząc głośnym przeszłości echem, Pamięci o pomordowanych europejczykach się wyrzekł…   Na z dalekiej przeszłości cichy głos Prawdy, Europosłowie pozostając głusi, Zaślepieni frakcyjnymi walkami, Rzucili się w wir pisania nowych dyrektyw.   I nie zrozumiał podły świat, Ogromu tragedii zapomnianego ludobójstwa, Woli ciągle tylko się śmiać, Gdy na europejskich salonach króluje zabawa…   Odmówiono Im minuty ciszy... By nie była lekcją pokory Dla światłych europejskich elit, Zaślepionych ułudą nowoczesności,   A przecież tak do bólu współcześni, Eurodeputowani z krajów zamożnych, Tak wiele mogliby się od Nich nauczyć, Szacunku do ojców swych ziemi.   Na styku kultur na kresach dalekich, Sami będąc ludźmi prostymi, Całe życie pracując na roli, Całym sercem ją pokochali,   Na każdy kęs białego chleba, Pracując wciąż w pocie czoła, Wszelakich wyrzeczeń poznali smak, Niepowodzeń i gorzkich rozczarowań…   Odmówiono Im minuty ciszy... Jak gdyby była ona klejnotem bezcennym, Ważyła więcej niż całego świata skarby, Znaczyła więcej od kamieni szlachetnych.   A przecież krótka chwila milczenia, Nie kosztuje ni złamanego eurocenta, Wobec zakłamania świata zwykle jest szczera, A rodzi się z potrzeby serca.   Przecież milczenie nie ma wagi, Skrzyń po brzegi złotem wypełnionych, Skąpanych w złocie królewskich pierścieni, Zdobiących smukłe szyje diamentowych kolii.   Przecież krótkie zamilknięcie, Tańsze jest niż znicza płomień, Kosztuje tylko jedno śliny przełknięcie, Gdy znicz całe dwa złote…   Odmówiono Im minuty ciszy... Tak jakby jej byli niegodni, By pamięć o Nich odrzucić Obojętnością Ich cieniom nowe zadać rany…   Po ścieżkach Pamięci, Nie chcą wędrować dziś ludzie butni, Zapatrzeni w postęp technologiczny, Zaślepieni ułudą europejskości,   Po co dziś tracić czas na Pamięć, Rozdrapywać rany niezabliźnione, Lepiej śnić swój irracjonalny o Europie sen, Historię traktując jako przeżytek…   Lecz choć unijne elity, Odmówiły czci duszom pomordowanych, My setkami naszych patriotycznych wierszy, W skupieniu oddajemy Im hołd uniżony…      
    • muszę znaleźć przyjemność w oczach ciemniejszych niż porzeczkowa słodycz tak mówiłeś dotykając Lanę której piegi rozlewały się na brzegach powiek krew po utraconych dzieciach zaschła cichym dźwiękiem rwanej pajęczyny płosząc myśli zapraszasz do łóżka miły niebo źle znosi zdrady w płatkach liliowych bzów dusznych majowych porankach nie będzie zadośćuczynienia to już ostatni list ostatnie do widzenia
    • Jakoś tak posmutniałam  Dla mnie to nawet siłaczka  Pozdrawiam serdrcznie 
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...