Życie...

[Shane]

Myśląc że już zapomniałam popłynęłam z prądem...
Prawda inna się okazała- nigdy Cię nie zapomnę !
Byłaś jaka byłaś dążąc wciąż do celu do
spełnienia marzeń za cenę wszelką,
nie widziałam wielu rzeczy będąc zakochaną,
może to i dobrze nie znać przyszłości, żyć w swoim
indywidualnym świecie chwilami radości...
Mimo że wiele nas dzieli, wciąż wiele nas łączy,
nikt tego nigdy nie pojmie nie chcąc tracić głowy...
Będą tylko wyśmiewać nas z szyderców loży !
Nikt nam nie pomoże ! Jedynie nas upokorzy...
Świat się wciąż zmienia, ten indywidualny odszedł- w wir zapomnienia...
Pochłonął on całą radość i Twoje starania, moja niewinność i nasze wspólne z losem zmagania...

[Shane]

Za wszystkie słowa krytyki z góry dziękuję ;)

[Gregory House]

a jakby to jakoś zgrabnie podzielić? jakieś strofy, równe lub artystycznie zróżnicowane?

troszkę nierówno, zdaje mi się. przyjrzę się po południu, pozdrawiam serdecznie-

House.

[Mateusz_Wojtkowiak]

ja powiem tak..
kazdy pisze tak jak czuje....
i to czy jest jakis podzial to juz od niego zalezy...

ale jest potem inna sprawa...czy wiersz powinien nazywac sie wierszem....


pozdraiwm i pisz dalej tak jak czujesz....

[Gregory House]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

wiersz może być jak mąż wracający z wojny,
zarośnięty, zmieniony,
gdy wraca do domu,
do żony.
może wygląda inaczej,
lecz wciąż jest jej mężem,
wiersz też bywa dziwny,
nieogolony.