Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

jako człowiek


Rekomendowane odpowiedzi

Przepraszam Cię Panie,
że mnie takim stworzyłeś
za złość, za strach
za słowa
Że jestem człowiekiem
- swoim myśleniem niewyzwolonym.
Ze nie dałeś mi szansy
na nierozumienie.

Skazałeś mnie na dążenie,
trwanie i śmierć.
Moje życie
podobne do krętej, kamienistej drogi
jest prostym odcinkiem
od Alfy do Omegi,
niczym sznurek o dwóch końcach,
które nigdy się nie zrosną.

Rozumiem system
nieograniczonej głupoty,
rozumiem wzory,
rozumiem pieniądze,
choroby, nawet uczucia.
Czasem nie rozumiem słów.
Gdy myślę o Tobie, Panie,
myślę za dużo
- Albo za mało,
bo i tak nic mi to nie daje.
Nie umiem wyzwolić się
z myślenia, z chęci rozumienia.

Sam tego chciałeś,
gdy tworzyłeś.
Bym zagubiony czuciem
zaczynał myśleć.
Chciałeś, bym czuł.
Dając mi duszę cielesną
zrobiłeś ze mnie anioła
z sercem złodzieja.
Dałeś w pakiecie
zestaw uczuć
od czerni - przez czerwień, szarość - po biel.
Z tą siłą, która czasem się łączy
w jedność z innymi
kazałeś czynić.

I czynię.
Różnie czynię.
Robię to tak jak potrafię.
Sięgając do palety,
którą wcisnąłeś mi w ręce.
Maluję obrazy - takie,
jakich się spodziewasz.
Zdolny do złego
nieraz zrobię źle.
- bardziej uzdolniony niż zdolny.
Uzdolniony przez Ciebie

Takim mnie stworzyłeś,
więc nie każ przepraszać.

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


×
×
  • Dodaj nową pozycję...