Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Zgłoś

  • Niestety, Twoja zawartość zawiera warunki, na które nie zezwalamy. Edytuj zawartość, aby usunąć wyróżnione poniżej słowa.
    Opcjonalnie możesz dodać wiadomość do zgłoszenia.

    ×   Wklejono zawartość z formatowaniem.   Przywróć formatowanie

      Dozwolonych jest tylko 75 emoji.

    ×   Odnośnik został automatycznie osadzony.   Przywróć wyświetlanie jako odnośnik

    ×   Przywrócono poprzednią zawartość.   Wyczyść edytor

    ×   Nie możesz bezpośrednio wkleić grafiki. Dodaj lub załącz grafiki z adresu URL.



  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnie komentarze

    • @Berenika97 Tak. Spójrz sobie Bereniko 97 jak szalenie mało jest w Polsce poetów i poetek jednego wiersza. A przecież były pojedyncze arcydzieła. Były. Są i będą. Nawet tutaj, były bo pamiętam. Zobacz jak nikną pojedyncze fenomenalne piosenki. A są takie, znam ich przynajmniej kilkanaście. Zobacz Bereniko 97 jak mało jest autorów jednej książki. To znaczy są, dużo nawet, ale szybciutko nikną. I wielkie etcetera. Świat chce nas, owszem, chce, ale w pełnej umyślności i producentami. Powiem więcej, że nadproducentami.  
    • @Waldemar_Talar_Talar Dziękuję bardzo, pozdrawiam. 
    • @KOBIETA To piękny wiersz, który łączy kilka warstw znaczeniowych. Zmienia się od romantycznego (erotycznego) nastroju, przez gorzką obserwację społeczną, aż do egzystencjalnego wniosku. Odnajdujesz siebie w ciemności, kiedy zewnętrzne bodźce przestają mieć znaczenie.  
    • ziąb    z mgły lepkiej  jak obszył asfaltem  lis wysówa pysk  przygasa u zarania zmierzchu    niemal stopił się z czernią   jeszcze jego oddechem  dyszy w ciszy ziąb            
    • To utwór pełen bólu, ale też nadziei i siły, który doskonale oddaje wewnętrzną walkę o zachowanie własnej tożsamości. Pozdrawiam
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...