Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

lepsze wczoraj

- carolein -
 Udostępnij

Rekomendowane odpowiedzi

- carolein -

- carolein -

Opublikowano
  • Autor
Opublikowano

było to coś w rodzaju topionej czekolady
ktoś potem krzyknął: „Zabijać starych”, żałosne stękanie, szmery dzikich odgłosów, aż wreszcie jeden zdecydowany cios i niebo
walka, nierozwaga, trzepotanie skrzydeł i rzęs, nasze niewielkie sumienie i łomot duszy. Strach się bać.

wczoraj cisza, zero kontaktu z fizyką
tylko co chwilę skrzeczenie spróchniałej podłogi (kiedyś trzeba się w końcu za to wziąć) i w odległości dwudziestu kilometrów Zima Vivaldiego
zakładam nowe wełniane skarpety i ryczę, właśnie obdarłam ze skóry kolejną owcę.
Zabijcie mnie.

Pancolek

Pancolek

Opublikowano
Opublikowano

tylko co chwilę skrzeczenie spróchniałej podłogi (kiedyś trzeba się w końcu za to wziąć) i w odległości dwudziestu kilometrów Zima Vivaldiego
zakładam nowe wełniane skarpety i ryczę, właśnie obdarłam ze skóry kolejną owcę

Weź coś z tym zrób, reszta do kosza - zaczyna się topioną czekoladą, a potem jęki, stęki itp.
Zupełnie nietafione porównanie. Jestem na nie.
-

Pancuś

paper_doll

paper_doll

Opublikowano
Opublikowano

To nie jest kraj dla starych ludzi, hłehłe.

Wersyfikacja od czapy.

aż wreszcie jeden zdecydowany cios i niebo
walka, nierozwaga, trzepotanie skrzydeł i rzęs, nasze niewielkie sumienie i łomot duszy

Niezłe solo :)
Będę niegrzeczna, ale mamy z mężem niezły polew :)

p.

H.Lecter

H.Lecter

Opublikowano
Opublikowano

Lepsze wczoraj

Zgadza się.
Mam jeszcze w pamięci świetnego " anioła " i...chyba przy nim zostanę.
Perełki w stylu : szmery dzikich odgłosów, łomot duszt, zero kontaktu z fizyką, zabijcie mnie - zamieść i do kosza.

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się
 Udostępnij
Tematy


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • huzarc
      epitafium

      Przez huzarc · Opublikowano

      @Wiesław J.K. To epitafium nie dla człowieka, ale dla idei – czasu rozumianego jako byt wieczny, a jednak wciąż „zużywany” przez ludzi. Autor pokazuje sprzeczność: czas jest zawsze obecny, a jednocześnie wciąż go „brakuje” i wciąż go żałujemy.
    • viola arvensis
      jesień w zmechaconym swetrze

      Przez viola arvensis · Opublikowano

      @MIROSŁAW C. Ujmujący wiersz, nasycony magią metafor i jesienią ale taką kochaną, swojską i ciepłą. Aż się ciepło uśmiechnęłam- do wiersza i do zdjęcia ( też uwielbiam fotografować przyrodę ). 
    • Wiesław J.K.
      epitafium

      Przez Wiesław J.K. · Opublikowano

      epitafium    odszedł na zawsze, dobrze zużyty,  lecz chodzą słuchy często zmarnowany  i tutaj różne zdanie bywać mamy bywał przecież różnymi językami na kartach książek, gazet, czasopism opisywany obecnie zkomputeryzowany zawsze na czasie i upływający przeszły, teraźniejszy, przyszły nigdy nieustający dziejowy   ************************  
    • huzarc
      jesień w zmechaconym swetrze

      Przez huzarc · Opublikowano

      @MIROSŁAW C. To subtelny, pełen uroku wiersz – jak akwarela namalowana kilkoma pociągnięciami. Ma w sobie lekkość i autoironię, dzięki czemu czyta się go z uśmiechem, a jednocześnie pozostaje po nim ciepły ślad.
    • sam_i_swoi
      Rozżarzenie

      Przez sam_i_swoi · Opublikowano

      Fajna sprawa, niczym ukryty motyw zbrodni jaka się dokonała na miłości, koleś zgłasza pretensje do mnóstwa rzeczy, mój nos śledczy chciałby wyczuć zbrodniarza i ukarać odpowiednio za tę zbrodniczą masakrę wraz z autorem czemu też autor dał upust. Podsumowując, to oburzenie może mieć tylko jedno wytłumaczenie, koleś ma jeszcze nadzieję, że gromy jakie spuszcza usłyszy ukochana i to doceni. Odbieram to jako tragikomedię, jeśli nie pasuje nie czytać dalej, Po jednym spojrzeniu rozkochał się niej w jej rudych włosach, i przeżył cudowne chwile, przeżył w dosłownym też znaczeniu, czyli nie umarł, to dobrze bo mamy wierszyk. Ta domniemana teściowa landara zniweczyła wszystko, koleś nie radząc sobie z tym, desperacko wysyła wiadomość chodź sam wie, że go zrani. no i ten motyw mi leży, gość się sam nabija w butelkę, majstersztyk wieloznaczeniowy, pies przy torach i tory które prowadzą, każdy żydek wie o co biega, - ta przypadkowa literówka, burzę - dokonała, że tak się wyrażę przełomu. Jak dla mnie super, co widać w moim poświęconym temu czasie. Pozdrawiam.

  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...