Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

odchodzisz starcze
wydaje ci się że nabyłeś doświadczeń marszcząc czoło
naiwna to wiara
dla raczkującego
w rodzime destrukcje
obrzezane ze świadomości religijnej

egzystowałeś w oderwaniu od świata dawnej kultury
mawiałeś że tylko karły moralne nurzają się w przeszłości
pamiątki sztambuchy i rodzinne archiwa
zjada źle pojęty kurz historii
niedojrzałym owocem zawisły wszystkie twoje
zabawy samolocikami
wielkie dmuchanie w balony kryzysu
i globalnego ocieplenia
(...)

narodowy Alzhaimer to nie tylko problem z celebracją
pamięci

zapisane w testamencie
czeka na kolejne chrzciny Roku Herberta

Opublikowano

podoba mi się i nawet nie wiem dokładnie, dlaczego. pewnie dla tych pereł - mawiales że tylko karły moralne nurzają się w przeszłości (nawiasem - literówka),
pniaki rodzimej destrukcji
obrzezanej ze świadomości historycznej
,
czy
wielkie dmuchanie w balony kryzysu
:)

Opublikowano

uff, wreszcie nie okolicznościowe (tzn. okolicznościowe, ale nie tamto, obrzydłe odrobinkę, choinkowo serdeczne;)
jednak nie do końca usatysfakcjonowany jestem. tak naprawdę w szczegółach nie mam do czego się przyczepić. nie chcę się przyczepiać. ale jak spojrzę na całość, to czegoś mi brakuje.
i ja też mam perełki, np: niedojrzałym owocem zawisły wszystkie twoje zabawy samolocikami
sęk w tym, że to nie jeden z tych, o których można powiedzieć: urocza pointa albo ależ to śliczne!
nie wiem, może to kwestia mojego ambiwalentnego stosunku do wierszy polemicznych.
ale i tak plus.
pozdrawiam
Adam

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


Adamie, powiem szczerze , ze mnie też czegoś w nim brakuje, to co zostało usunięte, bo było nieten teges, jednak luka pozostała. luka w braku świadomości historycznej :P
może dojrzeje do uzupełnienia:
Kto się śpieszy, nie potrafi znalezć wolnej chwili - ja słów:p
Kto działa powoli , ma takich chwil pod dostatkiem.
pozdrawiam szczerze
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


Rachelo, sieciesze,że podsumoiwanie roku który ochrzczono mianem ROKU Herberta
sie podoba.wprawdzie nie dano mu byłozrealizować testamentu poety. Pozostał niedojrzały, rozkapryszony, niezdolny do heroizmu,
macham skrzydłem życząc sobie i innym aby nowy "pampersiak" był bardziej heroiczny, pokochał historię naszą rodzimą!
Opublikowano

Przeczytałam poprzednią wersję, wracam chcę skomentować, a tu już zmian tyle. Trudno mi się jednoznacznie ustosunkować. Podoba mi się to okolicznościowe rozliczenie, tylko w drugiej strofie robi nie podobają mi się obsrywające myszy (w pierwszej wersji czytało mi się lepiej, chyba ,że należy je jakoś z pampersiakiem połączyć?).
Podoba mi się bardzo fraza a Alzheimerem.

plus, dygam :)

Opublikowano

egzystowałeś w oderwaniu od świata dawnej kultury ---> to mimowolnie skojarzyło mi się jakoś z Trenem Fortynbrasa

kocham Herberta, jak dla mnie najlepszy Nasz Poeta, a wiersz Twój niesamowity, nie tylko przez wzgląd na Herberta, którego cenię, jest po prostu bardzo dojrzaly i dobry technicznie, wszystko znajduje tu swoje miejsce, świetna harmonia słów i przekazu, znakomity; pozwolisz, że dodam do ulubionych?

pozdrawiam serdecznie
Marta

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


oj, ty Ruda złośliwości. nie wiesz jak się czworakuje? to taki dom popegerowski co ma cztery drzwi:P wchodzisz do niego podpierajac się rękami i nogami :PPPPPPP
a tak w ogóle to niemowle czworakuje z kupą w pampersie:P
dziaki zawglondy
machamskrzydło :P
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


oj, ty Ruda złośliwości. nie wiesz jak się czworakuje? to taki dom popegerowski co ma cztery drzwi:P wchodzisz do niego podpierajac się rękami i nogami :PPPPPPP
a tak w ogóle to niemowle czworakuje z kupą w pampersie:P
dziaki zawglondy
machamskrzydło :P
hehehe niemowle raczkuje - dawnoście mościewy małego nic
nie mieli to nie pamiętacie ;>) Ja mam dwa i oba raczkują; w pierwszej
chwili też pomyślałam o domach czworakach ;>)
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


oj, ty Ruda złośliwości. nie wiesz jak się czworakuje? to taki dom popegerowski co ma cztery drzwi:P wchodzisz do niego podpierajac się rękami i nogami :PPPPPPP
a tak w ogóle to niemowle czworakuje z kupą w pampersie:P
dziaki zawglondy
machamskrzydło :P
hehehe niemowle raczkuje - dawnoście mościewy małego nic
nie mieli to nie pamiętacie ;>) Ja mam dwa i oba raczkują; w pierwszej
chwili też pomyślałam o domach czworakach ;>)
no to DOsiego ROku, Ruda!!!!!!!
ino nie czworaczkuj po Sylwku do domu :PPPPP
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


hehehe niemowle raczkuje - dawnoście mościewy małego nic
nie mieli to nie pamiętacie ;>) Ja mam dwa i oba raczkują; w pierwszej
chwili też pomyślałam o domach czworakach ;>)
no to DOsiego ROku, Ruda!!!!!!!
ino nie czworaczkuj po Sylwku do domu :PPPPP
tak, po ulicy bez Sylwka i bez "czwo" ;PPPPPPPPPPPPP

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Polski Godot.   Wierzymy w miejsce na Ziemi, gdzie trawa dotyka Nieba, złamana gałąź gruszy służy ramieniem swym.   Nic, że pozostał niejeden kaszel, a Dusza wciąż boli, chcemy wierzyć.   Wierzymy   Czekamy   Godot przyjść musi.   Zjawi się w naszym miejscu przeklętym.   Ruiny wokół i zgliszcza jawią się w snach, nic to…   My czekamy.   Tęsknimy w długie wieczory kolejna zima, wiosna  nas łudzi, wierzyć nam każe, nowe się zbliża, może to będzie ten czas. Godot przyjść musi Czekamy na Godota.
    • Jestem pod wrażeniem. Pozdrawiam
    • był piękny, słoneczny poranek obłoki spokojnie sunęły po niebie powiewał leciutki zefirek a ona szła   bez celu, byle przed siebie   bezstronnie, bez wahań - kto bardziej? a co było? minęło, nie przeliczała patrzyła prosto i najzwyczajniej   stopa przed stopę, bo jednak ostrożnie  - od siebie  dojrzała i ogarnęła  przykryła lekko, współczule pomniejsze   i nagle słońce zdało jej się zbyt ostre a wiatr wstrząsnął swą siłą bo serce zadrżało o bezbronne   moje maleństwo - szepnęła - wyrośniesz    i z nowym poczekaj, wytrwaj - ja wrócę   w pełni nadziei, uśmiechu i z dobrym słowem przelewając spomiędzy  poiła dzień za dniem nie ustając w trudzie   aż przyszedł czas zrozumienia tak, uroniła dwie łzy - skoro nie mogło być więcej   ale powstała z kolan i ruszyła dalej bo najlepszy grunt? to nie stracić  siebie samej   i dobrze wie: nie rozkwitnie gdzie nie przyjmuje się miłości   ***   czego nie mogła dostrzec w chwili nieobecności   ziemię już dawno rozgrzebano   bo liczył się nie plon   lecz jej żywe  ziarno        
    • dziękuję za twoje yang   co wprawione w ruch - kołysze się z rozwianymi myślami powroty wybieram spokojniejsze   moje yin na pohybel temu, który podejdzie  wystarczy i tak _ nigdy nie będziemy tacy sami   chciałeś być bliżej? czy chodziło o wiatr?   *** ona pragnie być wyżej i wyżej upewnia się wykręcając głowę jesteś - stoisz - zapadasz   popychasz z odskokiem   jej góra - tobie dół a przecież bliskości rezonują każdego z nas  (bo cóż ponad piachem?)   nie zatrzymuj  nawet do mnie i usiądź czasem   bo masz prawo  bujać się jak ona, jak ja   wiesz, nie wszystko musi być razem  
    • Łu noju uż kapelki w ksiotki łustrojóne só, i szlejfki furaju na zietrze, abo dzie eszcze. Na majowe litanije buł cias, jek w októłber różaniec est. Matulko Śwanto ma modry klejd, tlo niebo Warniji i spsiyw. Ziziphus spina-christi,zielóne szczepy zawdy, abo krew?             Kapliczki już kwiatkami przystrojone. Wstążki fruwają na wietrze, i nie wiem gdzie jeszcze. Był czas na majowe litanie, bo w październiku przewidziany różaniec. Mateńka Święta ma błękitną sukienkę, jak niebo warmińskie jak śpiew. Głożyna wiecznie zielona, czy może krew? Na górze Synaj o miłości było, na chwałę Boga, tu nic się nie zmieniło. Czy zielone krzewy znów broczą karminową posoką? Cud odkupienia- wciąż tyle rozstajnych dróg. Czy ciernie są podobne do gorących ust? I znów wiatr popędził arterią poprzeczną, rozłożył ręce, świat zasłonił deszczem. Majowe pola się śmieją w barwnej sukience, jak marzenie z zapachów róż. Wracaj wietrze i wiej tylko tu jeszcze. Pieśni miłosne śpiewaj na chwilę dla snów. Cienie drzew rozkołysz w tę letnią noc. Drogą Krzyżową zaszum, lśniącą oprawą łąk. Bądź.
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...