Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

biała kobieta
ociera się o ciemnoskóre czworaki
w imię

"dla i czego"

ręka i stopa
gniotą w dołku refluksyjne zapytanie
o kolor grzechu

kiedy twarz
nie żółknie a
żółknieje i czerwieni się
kontrastami pigmentu

nie tylko biała kobieta
w obliczu

"dlaczego"
wydaje się szara

Opublikowano

Oratio vincta!!!!!!!!!!!!!!!

nie tylko biała kobieta
w obliczu----------------------------------to mi jakoś w całości nie pasuje. Już pomijam ,, ciemnoskóre czworaki", gdyż ta przenośnia mnie nurtuje ważąc przenoszę się do wojny secesyjnej ależ znów tam czworaki nieeeeeeeeeeeeeeeeee. Ależ to wymalowałaś . powiem tyle
wiersz psyche logos czyli empiryzm w całej okazałóści. Jednak zdawkując na słowa musze stwierdzić, że ciekawy i zagadkowy , łatwy i ciężki. W myśl,, Myślę więc jestem.

Dobra pisanina Pani Kasiu, a czasem i szkoły za mało:):):)

Pozdrawiam życząc : wszystkiego czego nie ma w Słowniku tego o czym marzysz w Święta i szampańskiego Nowego Roku


Z poważaniem

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



Nie tylko biała i jeszcze kobieta ;) racja i o to chodzi - secesja jest tylko katalizatorem dla bardziej ogólnych przemyśleń, taka platforma dla przeniesienia ciężaru refleksji - powiązałeś z supełkiem, ale niech tam :P

Dziękuję za "mowę" pozdrawiam kolędowo :)
kasia.
Opublikowano

a no widzisz - oszczędność czyni cuda (Wszędzie!)
między żółknięciem a żółknieniem jest różnica i fajnie
ją przemyciłaś, zresztą tu jest więcej takich "myków"
Lubię tak.:)) serdecznie pozdrawiam:)) Ewa

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • ukryte kapcie bose stopy na mrozie
    • @viola arvensis To piękny, emocjonalny wiersz — bardzo obrazowy i pełen wewnętrznego napięcia. Tworzysz niezwykle sugestywną metaforę czegoś, co jednocześnie ciąży i porusza, męczy, a jednak jest częścią ciebie. Wiersz płynie naturalnie, język jest lekki, a emocje w nim zawarte głębokie. Czuć, że to nie tylko literacka zabawa obrazem, lecz zapis pewnego stanu - napięcia wewnętrznego, które szuka ujścia. Pięknie uchwyciłaś dynamikę między tym, co chcemy od siebie odsunąć, a co i tak w nas zostaje. Ostatnia strofa, zamiast klasycznego „uwolnienia”, przynosi zaskakujący zwrot — decyzję o zatrzymaniu tego „gościa”, ale już na własnych warunkach. Wyrażasz emocje w sposób poruszający. Świetny!  
    • @viola arvensis hehe, najwidoczniej kształtne kolana, tworzą kształtne wiersze. Pozdrawiam:)
    • @Rafael Marius latem to pasje, założę wdzięczną sukienkę. Pije herbatę w takiej zrobionej opasce i się wygłupiam nawet w domu dla siebie samej:) mnie rozmarzają takie kwiatki na głowie:) Jutro będzie u mnie Zoja, mam dla niej prezenty, ale myszkę zostawię w domu i jedną książkę. Mnie też zabawki cieszą:) Książeczka ma fajne ilustracje, ruchome strony i ładny tekst. Taka grudniowa książeczka:)
    • @Maciek.J Poruszasz temat przemijania w sposób lekki, codzienny i niepozbawiony humoru. W obrazie zmieniających się pór roku odbija się życie człowieka, a choć pojawia się tęsknota za młodością, w końcowych wersach pobrzmiewa pogoda ducha i pogodzenie się z własną codziennością. Pozdrawiam.
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...