Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

bezimienność późnym wieczorem
już noc. w tle Norah Jones

na kręconym fotelu kręce się do snu
matka mama robiła to lepiej

bezsenność grudniową nocą
a święta tuż tuż

zasypiam gdzieś na krańcu świata
a myślałam że wyjeżdżam do miasta do ludzi

zamykając oczy puszczam biały latawiec
to z tamtej piosenki pamiętasz

przyrzekł mi i wierzyłam
lecz nie wołał choć nasłuchiwałam

zwykle mówię do siebie gdy jestem sama
dziś rozmawiam z twoim zdjęciem

powiedziałabyś mi " popraw się "
nie nawidziałam tego dziś za tym tęsknię

ja nie płacze tylko mi się oczy pocą
w grudniową noc

Opublikowano

mam wrażenie, że wiersz rzeczywiście przyszedł tu z końca świata, ale jest to wrażenie jak najbardziej pozytywne. może bym i mogła się przyczepić, ale cóż - koniec z wiedźmowaniem, należy sprzedać miotłę i miejsce parkingowe na bloku :P

taaak, to jeden z bardziej świątecznych (nieświadomie chyba) wierszy, jakie miałam okazję czytać. dzięki.

pozdrawiam.

Edycja: coś mi się przypomniało. w tytule są latawce, a gdzie są nasze lubię latawce?

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



stęskniłaś się, Rachel? ;*

podoba mi się początek wiersza. no, w porywach, do połowy =).
ciekawy też zabieg pojawia się w końcówce: "nie nawidziałam się";
choć nie wiem, czy traktować to jako celowy "wybryk" Autorki,
czy jako sympatyczny chochlik drukarski :P

pzdr. angie ;]
Opublikowano

tak to już w życiu bywa że człowiek mądry po szkodzie ale tu święta przed nami czas zamknąć drzwi wspomnień,zwłaszcza tych słonych bo oto rodzi się po raz kolejny nadzieje że będzie inaczej,lepiej...pozdrawiam serdecznie:)

Opublikowano

dziękuję za wszystkie komentarze. to chyba najpiękniejszy prezent jaki mogłam dostać na te święta;)

pozdrawiam serdecznie. magicznych świąt:))

Opublikowano

ładnie emocjonalnie, można się zatrzymac i pomysleć nad interpretacją

przyznam, że po pierwszym czytaniu zraziło mnie to:" oczy się pocą"
ale potem zauważyłem jak to się łączy z grudniową nocą i teraz te dwa wersy mi się podobają:) taka wew rozmowa, ja mówie nie płaczę ale przecież trudno o pot w zimną noc, dodatkowo te oczy pomagają dostrzec tą bezrodność w tłumaczeniu tego stanu.

Trzeba pamiętac jednak, w wierszu czytelnik może zinterpretowac wszytko, ja już do tego stopnia ostatnio jestem troskilwy , że wyrzucam(albo zmieniam) rzeczy, które mogły by dawać pomysły czytelnikowi do interpretacji, która kompletnie nie zgadza sie ze moim Ego.


"ja nie płacze tylko mi się oczy pocą
w grudniową noc"

Radosnych świąt

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Nie mogę ci obiecać, że przeżyję nasz wspólny pierwszy sen, że nie odejdę z tej doliny, gdy mgła rozdzieli nasze dni.   Nie chcę zawieść, gdy liście spadają, gdy chłód przysiada na tarasie, a żurawie, krzycząc z oddali, pytają o drogę w chaosie.   Halloween trwa tu cały rok — nikt się nie śmieje, nie woła „cuksa”, garnitury, mundury, garsonki suną ulicą — bez słowa.   Świat kona — ludzie błądzą w mroku, trzymając się kurczowo za ręce, jedni płaczą w poduszkę nocy, inni toną powoli w butelce.   Na dachach gasną anteny, jak czarne lilie — martwe znaki, wiatr niesie resztki modlitwy nad pustym miastem i światem z plastiku.
    • @Migrena Dziękuję za lekturę. 
    • Me serce, me serce jest smutne, Choć maj świat wodzi w swym tańcu; Ja stoję, o lipę oparty, Wysoko na starym szańcu.   W dole miejskiej fosy wody Płyną nurtem w ciszy skrytym; Chłopiec siedzi sobie w łódce, Łowi ryby, gwiżdżąc przy tym.   W oddali przyjemnie się unoszą, Niczym drobne kolorowe pasy, Domy, ogrody i ludzie, I woły i łąki oraz lasy.   Panny służące bielą pranie Biegając po trawie wokoło: Z oddali słyszę jak chlapie Diamentami młyńskie koło.   Przy starej, szarej wieży  Strażnica z furtą i murem; Chojrak w czerwonej kurtce Chodzi tam w dół i w górę.   Zabawia się lśniącą strzelbą, Blask metalu go weseli, Chwyta i na ramię kładzie -- Chciałbym, żeby mnie zastrzelił.   Tak sobie myślę, że to musi być to sławne niemieckie poczucie humoru...  I Heinrich: Mein Herz, mein Herz ist traurig, Doch lustig leuchtet der Mai; Ich stehe, gelehnt an der Linde, Hoch auf der alten Bastei.   Da drunten fließt der blaue Stadtgraben in stiller Ruh; Ein Knabe fährt im Kahne, Und angelt und pfeift dazu.   Jenseits erheben sich freundlich, In winziger bunter Gestalt, Lusthäuser, und Gärten, und Menschen, Und Ochsen, und Wiesen, und Wald.   Die Mägde bleichen Wäsche, Und springen im Gras herum: Das Mühlrad stäubt Diamanten, Ich höre sein fernes Gesumm.   Am alten grauen Turme Ein Schilderhäuschen steht; Ein rotgeröckter Bursche Dort auf und nieder geht.   Er spielt mit seiner Flinte, Die funkelt im Sonnenrot, Er präsentiert und schultert -- Ich wollt, er schösse mich tot.
    • @Simon Tracy jestem w stanie to zrozumieć

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

    • @viola arvensis Życie wiecznego wędrowca w totalnej izolacji od świata to dobre życie i za nic nie chciałbym wracać do świata.
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...