Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

jestem w wieku człowieka który
zaczyna umierać na samotność
nie daje wytchnienia stepowanie
nabiera rytmu dojrzewa duma

otwieram rano oczy nigdy nie było
lepiej spotkać kogoś najbliższego
i kładąc głowę na poduszce myślę
o tym co chciałam chciałabym

pomiędzy ziarnka piasku wcieram
kontury zbutwiałych liści proszę
ściśnij moją rękę najmocniej
jeśli potrafisz zatrzymaj mnie

Opublikowano

Samotność jest bardzo smutna,
ale samotność we dwoje - to już dramat!
Myślę, że wiersz to dobrze oddaje,
po cichu, dyskretnie, bez zbytniej egzaltacji.
Peelka na koniec krasi wiersz nadzieją.
Serdeczności
- baba

Opublikowano

jestem w wieku człowieka który
zaczyna umierać na samotność
Powiem tyle ,,zaczyna umierać,, nie może być! wykreśl zaczyna i nie ,,w wieku", gdyż samotność dosięga każdego bez względu na wiek.
Masz wiele wyjść z tego-np.
Jestem zmęczonym człowiekiem,
który umiera na samotność
Jeżeli już ma zostać czas. zaczyna to zamień na zaczął umierać.
Zresztą ty jesteś autorem pomysł wiersza jest fajny, ale??????????????????????///

Opublikowano

Samotność, każdy ją w jakiś sposób
doświadcza; jedni mają to przypisane,
inni okazjonalnie przekonują się jak
smakuje.Subtelnie o tym napisałaś -
tak jak trzeba:)) Pozdrawiam serdecznie:))) Ewa

Opublikowano
jestem w wieku człowieka który
zaczyna umierać na samotność
nie daje wytchnienia stepowanie
nabiera rytmu dojrzewa duma

otwieram rano oczy nigdy nie było
lepiej spotkać kogoś najbliższego
i kładąc głowę na poduszce myślę
o tym co chciałam chciałabym

pomiędzy ziarnka piasku wetrzeć
kontury zbutwiałych liści proszę
ściśnij moją rękę najmocniej
jak potrafisz zatrzymaj

Podoba mi się Marlett i jakby w nowym stylu ten Twój wiersz.
Oczywiście musiałem troszkę poprzestawiać ;)
Pozdrawiam.
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


Ireneusz!
Wydaje się ,że pierwsze dwa wersy odczytujesz zbyt jednoznacznie:))
Moim zdaniem umieranie to proces ,który nie jest nagły jak zgon.
Nie jest napisane ,że ''w wieku'' dotyczy wieku peelki:),
a samotność to stan, który został potraktowany jak choroba naszego wieku
więc musi zostać ''zaczyna''.
Wielkie dzięki za sugestie:))
PozdrawiaM.
Opublikowano
jestem w wieku człowieka który zaczyna
umierać na samotność

stepowanie nabiera rytmu
bez wytchnienia dojrzewa duma

rano otwieram oczy i nie zawsze było lepiej
spotkać kogoś najbliższego
kładąc głowę na poduszce
myślę o tym co chciałam chciałabym

pomiędzy ziarnka piasku wcieram
kontury zbutwiałych liści
proszę

ściśnij moją rękę najmocniej
jeśli potrafisz zatrzymaj mnie


mądry tekst /

ja sobie go tak czytam /

uszanowanie /
Opublikowano

zaczyna ,,chorować" z tym czasownikiem się zgodzę wiersz jest wierszem ale nie można jak zauwazyłem stosować wszystkiego odnosząc się do peelki, a większość tak to tłumaczy i to niby logiczne wybawienie Wiesz jaka jest krytyka ja ją przeszedłem, to nie jest tak jak myslisz. głupi czasownik źle uzyty dyskryminuje cały wiersz odpowiedż jest prosta np ,,komunizm pogrzebał Polskę " wiesz co jest żle, że grzebie sie kogoś na całe zycie, więc to zdanie jest fałszywe- tak poznaje to krytyk. Nie mam zamiaru zmieniac tego co napisałas zapytaj Panią Stanisławe Zak ona jest dobra w te kloci
pozdrawiam

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


Irku!
Krytycy są od krytykowania, wiele zależy od ich opinii.
Ja jestem amatorką:))
..a Stasia zawsze mile widziana pod moim wierszem:))
Dzięki za komentarz.Uśmiechu.

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

    • Dzień dobry, trochę pan się spóźnił  Przepraszam bardzo, zabłądziłem w próżni  Skąd pan przebywa, opowie pan coś o sobie Jestem dziwną istotą, nie rozumiem sam siebie  Brzmi to znajomo, nie zawsze idzie nam po myśli  Oczywiście, lecz czuje, że moje życie to nieustanny wyścig  Za czym pan tak gna? Jeśli mogę wiedzieć Jasne, że tak. Mogę panu opowiedzieć  Goniłem za miłością i poprawą własnej egzystencji Nie wyszło mi to dobrze, a chciałem być jak sól tej ziemi A więc, co poszło nie tak? Zbyt bardzo się starałem, nie zadbałem o głowę  Teraz nie opuszczam myśli, jakby czarodziej rzucił klątwę  Zabrzmiało to poważnie, może Pan swobodnie spać? Mogę, gdy moje oczy nie mogą rady dać  Chciałbym bardzo Panu pomóc, ma pan jakieś zainteresowania? Uprawiałem dużo sportu, teraz każda czynność jest jak olimpiada Zresztą, jaki Pan? Nikt tak dobrze mnie nie zna, jak moje drugie ja Bardzo dobrze wiesz, że przez ciebie nie mogę spać  Nadchodziłeś zawsze, w najgorszym momencie Chciałeś mej poprawy, teraz jestem tu gdzie jestem  Ty mi doradzałeś, się mną opiekowałeś Gdyby ciebie nie było, było by mi łatwiej  Szanowny Panie, proszę o spokój  Byłem spokojny, lecz ty mi go zabrałeś  Wiem już jedno, odseparuje się od ciebie Ponieważ dla mnie nie jesteś, żadnym człowiekiem 
    • Róże   Że się słowik rozśpiewał nad tobą W ten czas gdy kwitła łąka i maj A słońce które dało ci kolor Widziało krew czerwieńszą niż kwiat   By ciernie co rdzeń plotły ku górze Chciały marzenia oddać niebiosom Mogły na strzępy potargać uczucie Bo ich błękity wziąć same nie mogą
    • Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

        Samotny podróżnik - Tie-break/listopad 2025  

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...