Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Ballada o ludzkiej naturze


Rekomendowane odpowiedzi

Jest coś takiego w ludzkiej naturze,
coś, co się staje właściwie normą:
nie widzieć szczęścia, jeśli trwa dłużej.

Brnąc wertepami poprzez kałuże
z maluchem w wózku (co rusz go podnoś),
to się dziwiłam ludzkiej naturze:

tyle zachodu warte są róże?
Ciężko pokonać trasę forsowną
i nie narzekać, że trudniej, dłużej.

Hitem nad hity było podwórze:
tam, między drobiem, gospodarz konno
w centrum stolicy. Ludzkiej naturze

niełatwo pojąć stan sprzed wyburzeń.
Często zrzędziłam na ścieżkę polną.
Teraz jej nie ma – potrwa to dłużej,

bo obwodnica – wiem, wiem, marudzę,
ale odczuwam żałość ogromną.
Czemu coś drzemie w ludzkiej naturze,
by gardzić szczęściem, kiedy trwa dłużej?

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Widzę, że nie porzucasz villanelli. :)
Mnie się też zdaje, że lepiej byłoby: "znów się dziwiłam ludzkiej naturze".

Przesłanie bardzo trafne. Mówi się: "Szczęście trwa krótko " albo "Miłość się zawsze kończy". A to tylko ludzie przestają dostrzegać to, że mają szczęście dłużej niż są zdolni je doceniać, i dlatego przestają pielęgnować oczywistą, codzienną miłość.
Podoba się. :)

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



Niezwykle trafnie odczytałaś treść - szlak mnie trafił na widok rozkopanych ogrodów i burzonych chat, skrawka wsi w wielkim mieście - a wcześniej narzekałam na kałuże i błoto, zamiast rozkoszować się zapachem kwiatów i możliwością codziennego spaceru w naturalnym środowisku.

Dziękuję Wam pięknie za wpisy i oceny.

Pozdrawiam serdecznie
Z
Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


Dlaczego tak uważasz? To jakaś fatalistyczna wizja świata! Ja nie zauważyłam, żeby tak było; nawet powiem więcej: nie istnieje szczęście samotne, w pojedynkę, wśród nieszczęśliwych dookoła - szczęście jest tylko wtedy, kiedy się je komuś daje i z kimś dzieli. Nigdy nie byłabym szczęśliwa, świadomie unieszczęśliwiając kogokolwiek.
Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


Dlaczego tak uważasz? To jakaś fatalistyczna wizja świata! Ja nie zauważyłam, żeby tak było; nawet powiem więcej: nie istnieje szczęście samotne, w pojedynkę, wśród nieszczęśliwych dookoła - szczęście jest tylko wtedy, kiedy się je komuś daje i z kimś dzieli. Nigdy nie byłabym szczęśliwa, świadomie unieszczęśliwiając kogokolwiek.

Mam podobne zdanie jak Oksyvia.

Niektórzy ludzie są szczęsliwi tylko wówczas, gdy karmią się nieszczęściem innych - ale nie można tej prawdy rozciągać na całą ludzkość, dlatego użyte przez Ciebie określenie "nasze" mnie razi.

Komentarz styksa pasuje do innnej mojej villanelle "Cierpięrnik" - Styks, może się pomyliłeś?

Pozdrawiam
Z
Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

to proste - wiersz mi się bardzo podoba

"bo obwodnica – wiem, wiem, marudzę,
ale odczuwam żałość ogromną.
Czemu coś drzemie w ludzkiej naturze,
by gardzić szczęściem, kiedy trwa dłużej?"

pamiętam chatę w której żyli szczęśliwi ludzie
do czasu gdy drogowcy postanowili przebiegający opodal trakt "wyprostować"

chata została zburzona
ludzie żyjący w niej długo i szczęśliwie
spierają się od 10 lat o pieniądze

wielu kierowców i pasażerów jest zdrowych bo droga prosta

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


×
×
  • Dodaj nową pozycję...