Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

kiedy wstaję rano z miłości
parzę herbatę i nie dopijam
żeby czuć niedosyt istnienia
jakby to nie miały być
pierwsze dni z reszty mojego życia

nareszcie czuję inny ból
jakby zamiast jabłka
ze spróchniałego drzewa
spadło serce

ostatni raz wiem o tym
że wiatr wieje swoje
nie może już zdarzyć się
poród łez

Opublikowano

Myślę, że cały sens w tym wierszu to właśnie to że brak w nim sensu...ktoś kiedyś napisał /niestety nie przytoczę autora/ , że każdy bezsens ma swój sens :)

Mnie się tam podoba, urokliwy w pewnien sposób i oryginalny.

pozdrawiam

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.




Wiem, że pisząc wkładamy w to duszę i całego siebie...to widać w Twoim wierszu.
"Mój" brak sensu ma wydźwięk jak najbardziej pozytywny, nie oznacza bynajmniej , że każdy Twój wers własną chodzi ścieżką...tylko podkreśla rozbieganie myśli trudnych do ogarnicia w temacie przemijania czy rezygnacji. To jest przecież naturalne...przynajmniej dla mnie

rozwesel się choć troszkę :)
pozdrawiam
Opublikowano

mi się bardzo podoba :) czuć od niego ból i tęsknotę. Bardzo uczuciowy wiersz.
wszystko super wg mnie, ale:

"parzę herbatę i nie dopijam
żeby czuć niedosyt istnienia"
i
"nareszcie czuję inny ból
jakby zamiast jabłka
ze spróchniałego drzewa
spadło serce"

...jest wg mnie boskie :)
Serdecznie pozdrawiam... :)

P.S. o pogode prosze się nie martwić i optymistycznie pomyśleć " mogło byc gożej" ;p :))

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



o, dziękuję bardzo bardzo za takie miłe słowa:)
tak, o pogodę lepiej się nie martwić.. zresztą, nawet w takiej jesiennej szarudze można znaleźć elementy pozytywne:)

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @FaLcorN "wiersz-pejzaż duszy" - super. Dobry wiersz.
    • za jeden gest zmętnienie oczu  od razu burzyć ten święty spokój czy wiesz napewno było coś więcej czy chora zazdrość cię niszczy męczy   pozdrawiam  
    • Tyle się wydaje, że się udaje (gruby portfel, portfolio i piękno).   Warszawa – Stegny, 03.08.2025r.  
    • @Bożena De-Tre Oooo, tak. Świat padnie na kolana. Może z wyjątkiem amerykanów bo ci postraszą, że zrzucą mi na łeb jakąś bombę 
    • @Relsom obrazowo o toksycznej relacji, w której osoba narcystyczna -( przez swoje wrodzone deficyty emocjonalne przyrównywana do skapryszonwgo dziecka, które „ sięga” po nowe znajomości jakby wybierało kolejną zabawkę z pudełka ) - idealizuje nową znajomość. Robi tak, ponieważ podświadomie dostrzega własne pokłady wewnętrznej pustki, którą instynktownie próbuje „ zapełnić” cudzymi zasobami energii życiowej, odsysając z drugiego radość, entuzjazm, fascynacje, można to nazwać wampiryzmem emocjonalnym . Brnąc dalej w schemat, po pewnym czasie nudzi się,” pozbywając się „ drugiego człowieka jak wspomniane dziecko - zabawki, może sięgnie po kolejną powtarzając tę strategię w kółko i bez szansy na zaspokojenie, gdyż narcyzm - jako nieuleczalny jest ułomnością osobowości i jego źródła tkwią w dzieciństwie, w zaburzonych relacjach z matką - ( stąd niejednokrotnie traktuję  partnerkę jako obraz matki). W wierszu typ osobowości, która przyciągnęła narcyza, to osoba o małym poczuciu wartości ( vide : piła siebie z jego ust ), tzw. magnes dla toksyków, którzy próbują chwilowo dowartościować własne ego ( doraźną dopaminą )- wzbudzając uznanie. Tekst - kalka dla schematów psychologicznych, pozdrawiam.      
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...