Siostro

[Aleksandra Anna]

pamiętasz - zaklinałyśmy topole
a one kobietami się stawały
o bezkresnych biodrach
i chmurnych obliczach

spływały miodem i żywicą
pełnymi rozpusty
barbarzyństwa

nasze topole – ulicznice
tętniące poświatą
iskrzące śpiewem

renesansowe drapacze chmur
kryształowo harmonijne

pachnące słodkim mięsem
a czasem ziarnem soli

dziś zginęła święta nagość

prehistoryczna elastyczność
aromat włókien
bursztynowa krew
kosmate próchno

ta drzazga w moim palcu-
ich dawna przekora

[Luthien_Alcarin]

ciekawie przedstawione sa te topole...Podoba mi się. pozdrawiam-Agata

[natalia]

bardzo ładny wiersz, ładny w sensie i doboru słów i skojarzeń obrazowych i wymowy, interesujący...

Serdecznie pozdrawiam
Natalia
[sub]Tekst był edytowany przez natalia dnia 30-06-2004 23:59.[/sub]

[Julia Jonek]

powstała w mojej glowie w czasie czytania mała planeta, na której były tylko te bajecznie opisane topole. i wszystko zginęło po tym. od wersu "dziś zginęła święta nagość", jakoś tak zginęła planeta z bajecznie opisanymi topolami.
chociaż dwa ostatnie wersy są miłym wspomnieniem, w którym powróciłam do kobiet o bezkresnych biodrach i chmurnych obliczach.
ogólnie - bardzo mi się podoba :)
pozdrawiam.