[Ileż by ciszy rozwinąć potrzeba]

[adolf]

Ileż by ciszy rozwinąć potrzeba
I krzyku przełknąć, co w usta się ciśnie
By marzeń nici zwinięte w gwiazd kłębach
W tęczę rozwinąć i splątać w drzew liście?

By przykryć ziemię chmur białych pościelą
i miasta szare utulić do snu
Czekać aż ludzie nagle od-szarzeją
brawą rozsianą przez tęczowy łuk.

Potem gałązką po tafli jeziora
Wodzić by dźwięki wyciskać z wód kręgów
Co są jak szklista płyta winylowa
W sobie niosąca repertuar sęków

A w kolbie szklanej żywicy kropelkę
Zamknąć i czekać, aż ta po ogrzaniu
Zapachem swoim przykryje powietrze
I sen wspomoże w jego… odtajaniu

[Magda_Tara]

Ktoś tu kiedyś powiedział: "Adolfie, Poeto..."

miał rację.
:))

[teresa943]

A w kolbie szklanej żywicy kropelkę
Zamknąć i czekać, aż ta po ogrzaniu
Zapachem swoim przykryje powietrze
I sen wspomoże w jego… odtajaniu

Cudna poezja! I takie głębokie refleksje budzi. Tak, Adolfie. trzeba tę żywiczną kropelkę chronić i ogrzewać, aby wspomogła odtajnić sny o prawdziwym, pełnym milości życiu...
Brawo! :)))
Serdecznie pozdrawiam
-Krystyna

[Boskie Kalosze]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Znów krok do tyłu. Czytałeś może "strategię ciszy" Pchły Szachrajki?
Kilka słów a ile powiedziane. Tutaj niby o ciszy a właściwie o wszystkim tylko nie o niej.

Pozdrawiam.

[Johny]

Cześć

By przykryć ziemię chmur białych pościelą
i miasta szare utulić do snu
Czekać aż ludzie nagle od-szarzeją
brawą rozsianą przez tęczowy łuk

Masz literówkę w barwą

[Mateusz-_Ulvhedin]

bardzo piękny i refleksyjny ten wiersz :)
do ula zabieram by tam podgrzać krople żywicy i zatrzymac jej zapach :))
jak dla mnie to cały wiersz jest super :)
Serdecznie pozdrawiam... :)

[Baba_Izba]

Przeczytałam, dla mnie bardzo
ciekawie poprowadzony wiersz.
Serdeczne pozdrowienia
- baba