feniks

[scarlet]

ktoś intensywnie myśli o mnie
pieką mnie policzki
rozpalone czoło jak w gorączce
usta nabrzmiałe od nadmilczenia
oczy - zauważyłam w lustrze -
płoną dziwnym ogniem
na raz boli mnie już całe ciało
podkurczam kolana aż pod brodę
niczym ślimak szukam oparcia w swojej muszli
której nie mam
rozkładam ramiona
płonę
jak Feniks z popiołów
lekko wznoszę się z
nieistnienia w
...twoją myśl o mnie?

[Marek Paprocki]

Wiadomo o co chodzi ale zbyt rozwlekle. Pozdrawiam.

[Marek Paprocki]

Wiadomo o co chodzi ale zbyt rozwlekle. Pozdrawiam.

[skanlay]

Jak feniks z popiołu odradzasz się na nowo do życia? Fajny wiersz i wcale nie jest moim zdaniem zawiły.

[Julia Jonek]

a tam. moim zdaniem zbyt dosłowny, zbyt banalny, zbyt prosty. trzy pierwsze wersy ciężko jest przejść. końcówka tez raczej nieodkrywcza i taka zwykła.
ale ślimak mi się podoba. szkoda, że skupiłaś się na oklepanym feniksie a nie na intrygującym ślimaku.
pozdrawiam :)