Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

Jeżeli Artysta, Poeta, wkleja swój wiersz, to jakby oddaje część siebie. A publiczność, zamiast zadowolenia wyrzuca te części Duszy do kosza? Dlaczego? Czy nie lepiej pewnych rzeczy nie czytać i zostawić je dla smakoszy prawdziwej Poezji?
Apeluje - nie minusujcie, dajcie żyć wierszom, które przetrwają Epoki!

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.




I oczywiście, Haniu, jesteś święcie przekonana, że to Twoje wiersze przetrwają epoki?
Żeś jest, Marysiu, cudem cudacznym
cudeńkiem nad Wisłą
talentem niespotykanym
a my, ach! te osiołki
skrzydła złote podcinamy
wstyd nam, wstyd !
i biczujemy się sznurówkami ...
;)

Przepraszam, ale to się robi niedorzeczne. Jak się wiersze na forum wkleja, to się trzeba z krytyką godzić i z jakimś honorem znosić, a nie płakać po kątach, że artysta niezrozumiany.
Polecam Brzechwę - Chwalipięta ;)

Pozdrowienia chrupiące od Tosterka.
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



Wiesz, że zauważyłem to samo !? Ale mój niewidzialny przyjaciel, który mówi, że go nikt nie widzi, bo się ukrywa przed kosmitami i zarzył specjalny lek powiedział żebym się nie przejmował :D

pozdrawiam-y!!!!
Opublikowano

Haniu K.!

Jeżeli tylko potrafisz czytać ze zrozumieniem - w co niestety powątpiewam - polecam zapoznanie się z kilkoma TRUDNYMI pojęciami. Takimi jak

MEGALOMANIA
AUTOIRONIA
KRYTYKA KONSTRUKTYWNA
NARCYZM

Niestety, nie wiedzieć czemu, mam przeczucie, że i tak nic nie zrozumiesz - biedactwo. I tak sobie będziesz żyć w tej swojej utopii, święcie przekonana, żeś Bogiem jest. Mylne Twoje wrażenie.

Polecam również skupienie się na nauce szkolnej, coś mi mówi, że egzamin gimnazjalny zbliża się wielkimi krokami do Ciebie.

Nie pozdrawiam.

Opublikowano

Ja proponuje dobre rozwiązanie - schować te arcydzieła na 15 lat do szuflady, po 15 latach zacząć je wydawać, a my, już dojrzalsi, na pewno docenimy te utwory. Bo na razie są to kupotwory.
Do zobaczenia za 15 lat.
Powodzenia.

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Sarkastyczny uśmiech głupca, jesteś taki śmiały. Wszystko to iluzja, tarcza, co zatrzymuje strzały, by świat nie wiedział, jak naprawdę jesteś mały. Mur, który chroni to, co tak bardzo chcesz ukryć, łatwo byłoby skruszyć, gdybyś choć na chwilę opuścił wartę, przestał zgrywać bohatera i pozwolił nam zacząć od zera. Wiedziałbyś, że jesteśmy tacy sami — wzbraniamy się przed łzami, chronimy kłamstwami. Choć wiem, że to oznacza serię pocisków w dłonie tak pełne odcisków, wiedz, że jestem obok. Nie musisz być jak posąg. Pozwól mi być bohaterem, twym szczęśliwym zakończeniem
    • Nieskończoność należy pomierzyć, temu cos uszczknąć, bo się nie należy... Pzdr.
    • Umieram - przebita obłokiem Rogatki podświadomości.  Ktoś dostał awizo z moim zniknięciem Uwaga: fatamorgana!  Brak obojętności.  Budzę się we fiolecie Wielu rzeczy nie pamiętam Do kilku - nie można mnie zmusić Knebel ustom nic nie da: wolnością też można dusić Smutne to:  poddajemy się - na mapie każdego świata I nie płacimy pieniędzmi:  spłacą nas dni, miesiące i lata w połowie - zmarnowane: ''Czy znajdę w końcu szczęście?''   przez takie trywialne pytanie ... 
    • Najgorszy architekt - czas. Rzeźbi fundamenty z oszustw i spękanych głazów. Życie to bezustanne umieranie, nawet jeśli się ma własnego "koucza" czy metr kwadratowy w Château d'Armainvilliers. Nawet - jeśli urodziłeś się na przełomie dzisiaj i wczoraj. Życie to rzeka, która prędzej czy później porywa wszystkich. I nagle masz o -dziesiąt lat więcej. I już nie jesteś w "mejnstrimie." Przepiękne akwarele, pastelowe pastisze bezludnych wysp w miejskich dżunglach.  Huśtawka nastrojów - na której człowiek siedzi sam jak ten palec.  W tle - karuzela sklecona z zerwanych mostów. Zrobię im fotkę. Kwiecień przemknął niezauważony,  wiosna po raz kolejny nie złapała bukietu. Piosenki mimo to - piszą się same, piosenki - pełne puchu, piór (wiecznych) i (wiecznych) niedomówień. Balony w kształcie serca w cudzym oknie na świat. Nie wiem, czy dziejemy się naprawdę, ale od tej chwili chyba nawet w nic ...   Zacznę sobie wierzyć.  
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...