Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


Bardzo ładne, ale po co te "kolejne zaduszki"? Jakiś rodzinny zwyczaj, że
wnuczęta bawią się wtedy fajką dziadka? :)
Lepiej wymyśl coś w rodzaju: "okrągłe oczy" - takie puszczanie
do siebie kółek nad przepaścią czasu ;)
Pozdrawiam.
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


Bardzo ładne, ale po co te "kolejne zaduszki"? Jakiś rodzinny zwyczaj, że
wnuczęta bawią się wtedy fajką dziadka? :)
Lepiej wymyśl coś w rodzaju: "okrągłe oczy" - takie puszczanie
do siebie kółek nad przepaścią czasu ;)
Pozdrawiam.

Chyba nie udało mi się zapisać tego, co chciałam przekazać;)

Zaduszki to czas, kiedy spotykamy się całą rodziną nad grobami bliskich, czas pełen zadumy, czas, w którym wspominamy tych, których już z nami nie ma. Taką osobą jest dziadek. To już kolejne zaduszki bez niego. Z fajki, którą tak lubił, wydostaje się, zamiast tumanu dymu, tuman kurzu. Fajka wciąż leży w tym miejscu, w którym dziadek ją pozostawił...."Kolejne zaduszki" i "Tuman kurzu" miały sygnalizować, że dziadka zabrakło.

Pozdrówka,
Kasia
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


Bardzo ładne, ale po co te "kolejne zaduszki"? Jakiś rodzinny zwyczaj, że
wnuczęta bawią się wtedy fajką dziadka? :)
Lepiej wymyśl coś w rodzaju: "okrągłe oczy" - takie puszczanie
do siebie kółek nad przepaścią czasu ;)
Pozdrawiam.

Chyba nie udało mi się zapisać tego, co chciałam przekazać;)

Zaduszki to czas, kiedy spotykamy się całą rodziną nad grobami bliskich, czas pełen zadumy, czas, w którym wspominamy tych, których już z nami nie ma. Taką osobą jest dziadek. To już kolejne zaduszki bez niego. Z fajki, którą tak lubił, wydostaje się, zamiast tumanu dymu, tuman kurzu. Fajka wciąż leży w tym miejscu, w którym dziadek ją pozostawił...."Kolejne zaduszki" i "Tuman kurzu" miały sygnalizować, że dziadka zabrakło.

Przez rok? (kolejne Zaduszki) Gdzie oni tę fajkę dziadziusia trzymają ;)
mnie bardziej podoba się motyw z kółkami: kiedyś dziadek pykał kółka dymu,
teraz wnuczek robi okrągłe oczy, gdy z fajki wylatuje obłoczek kurzu.
O Zaduszkach wystarczy napisać: Zaduszki
i już robi się melancholijnie, po co jeszcze wymieniać Imiona?
Pozdrawiam.
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



Chyba nie udało mi się zapisać tego, co chciałam przekazać;)

Zaduszki to czas, kiedy spotykamy się całą rodziną nad grobami bliskich, czas pełen zadumy, czas, w którym wspominamy tych, których już z nami nie ma. Taką osobą jest dziadek. To już kolejne zaduszki bez niego. Z fajki, którą tak lubił, wydostaje się, zamiast tumanu dymu, tuman kurzu. Fajka wciąż leży w tym miejscu, w którym dziadek ją pozostawił...."Kolejne zaduszki" i "Tuman kurzu" miały sygnalizować, że dziadka zabrakło.

Przez rok? (kolejne Zaduszki) Gdzie oni tę fajkę dziadziusia trzymają ;)
mnie bardziej podoba się motyw z kółkami: kiedyś dziadek pykał kółka dymu,
teraz wnuczek robi okrągłe oczy, gdy z fajki wylatuje obłoczek kurzu.
O Zaduszkach wystarczy napisać: Zaduszki
i już robi się melancholijnie, po co jeszcze wymieniać Imiona?
Pozdrawiam.
Fajka mogła leżeć na komodzie, półce, czy co kto woli;) Pozostała tam, gdzie dziadek ją zostawiał każdego dnia. Przez cały rok leży w tym miejscu i tylko w zaduszki bliscy biorą ją do rąk, wspominając dziadka. Potem odkładają ją w to samo miejsce...aż do kolejnych zaduszek...Co Ty na to? No troszkę wrażliwości BK!:)
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


No właśnie: wrażliwości... jak można fajkę ukochanego dziadziusia
trzymać w pajęczynach! :) Tylko na pokaz, przy okazji Zaduszek wyciągać?
Tuman kurzu po roku?... Ech, lepiej już niech wnusio wierszyk strzeli ciotkom,
który napisał z tej okazji:


Popędzimy przez noce tumaniąc, tumaniąc...
Pożary gwiazd za nami, szept Boga przed nami:
rozpierzchłe w nas westchnienia będą drogowskazem;
popędzimy tumaniąc nocami, nocami...

Ej, obłędzie skrzydlaty - unieś nas do gniazda
i nakarm, napój siarą diabelskiego mleka!
Ty, Boże... wreszcie kochać się naucz, przebaczać...
tumaniąc popędzimy, gdzie Dziadziuś już czeka.


I teraz, skoro mamy narysowane tło, możemy już przejść do interpretacji:

kolejne zaduszki
tym razem ciotki
zemdlały przy dziadku

:)))))))
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


No właśnie: wrażliwości... jak można fajkę ukochanego dziadziusia
trzymać w pajęczynach! :) Tylko na pokaz, przy okazji Zaduszek wyciągać?
Tuman kurzu po roku?... Ech, lepiej już niech wnusio wierszyk strzeli ciotkom,
który napisał z tej okazji:


Popędzimy przez noce tumaniąc, tumaniąc...
Pożary gwiazd za nami, szept Boga przed nami:
rozpierzchłe w nas westchnienia będą drogowskazem;
popędzimy tumaniąc nocami, nocami...

Ej, obłędzie skrzydlaty - unieś nas do gniazda
i nakarm, napój siarą diabelskiego mleka!
Ty, Boże... wreszcie kochać się naucz, przebaczać...
tumaniąc popędzimy, gdzie Dziadziuś już czeka.


I teraz, skoro mamy narysowane tło, możemy już przejść do interpretacji:

kolejne zaduszki
tym razem ciotki
zemdlały przy dziadku

:)))))))
Można!;) A Ty znowu sobie robisz żarty:))))
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


Dlaczego żarty? Wnusio co roku strzela takie wierszyki, tym razem wypadło na dziadka.
Ciotki zemdlały dlatego bo uświadomiły sobie, że ten mały diabeł wcielony,
to wypisz wymaluj właśnie sam dziadek!
A nie jakieś tumany kurzy z fajki, Zaduszki i liście - wnuczek, ajkby
skórę zdjął z dziadka! Czy to nie piękniejsze? :)
Pozdrawiam
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


Dlaczego żarty? Wnusio co roku strzela takie wierszyki, tym razem wypadło na dziadka.
Ciotki zemdlały dlatego bo uświadomiły sobie, że ten mały diabeł wcielony,
to wypisz wymaluj właśnie sam dziadek!
A nie jakieś tumany kurzy z fajki, Zaduszki i liście - wnuczek, ajkby
skórę zdjął z dziadka! Czy to nie piękniejsze? :)
Pozdrawiam
Ja Ci dam piękniejsze;))) Co to, to nie!:) Zabawniejsze na pewno!:)

Pozdróweczka,
Kasia
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


Zabawniejsze? Tak się tylko wydaje: najpiękniejsze są sprawy codzienne
i to wszystko co trwa właśnie. Chwila, kiedy w niesforności wnusia
ciotka dostrzega nagle jego dziadka. A przedmioty... zawsze były tylko
po to martwe, aby bardziej ożywić swoich właścicieli:


Tylko jej nie umieraj, nie umieraj...
Bóg jest wieczny, zaczeka
nie jesteś mu potrzebny
tak bardzo jak jej

Kto ją rano obudzi?
Pogłaszcze? Przytuli?
Na śniadanie niezdarnie
stłucze leśny dżem?
O, zwłaszcza dla tego dżemu
nie umieraj...
nie umieraj - jej

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @Naram-sin Na ten moment czekałam. Muszę przyznać – pokazałeś mi, że emocje potrafią jednak wziąć górę nad rozsądkiem. Mialam przecież szczerą ochotę wytknąć ci luki w tym wierszu. (nie tylko ty poruszasz się po artystycznym gruncie). Ostatecznie jednak wybrałam pokorę.  Pozwolę sobie jednak na jedną drobną, acz kąśliwą uwagę. Twoje krytyczne uwagi kierowane do innych autorów... tu też by pasowały.  
    • Albowiem dotykając…   Wiesz, piszę w świetle idącym od gwiazd. W drżących rozpryskach iskier. W powietrzu piszę słowa spokojne jak niebo, jak noc. W zapachu jaśminów. W woni słodkawej i tkliwej. W przestworze ogromnej melancholii.   W tej otchłannej zmysłowości, co mnie okrywa szalem utkanym na drutach matki będącej w niebie. Jakby to był jej prezydent i błogosławieństwo na pierwszy krok naszej wspólnej drogi.     To od księżyca. To wszystko płynące od niego. Albowiem omiata srebrnymi brwiami pustkę ogrodu, ścieżki niknące w dali. I przemyka chyłkiem, rozsuwając gałęzie cichym szmerem wiatru.   To od księżyca. To od niego miłość się niesie jak echo.   Wszystko zbyt długo dławiłem w gardle, nie mogąc z siebie wykrztusić słowa. I szedłem od drzewa do drzewa. Od krzewu jaśminu do róż nabiegłych krwią, czerwonych jak spragnione usta.   Twoje? Moje? … nasze…   … choć na razie w tej samotni niczyje…   I widzę twoje włosy. Rozfalowane. I czuję na skroniach twoje dłonie…   Na jawie? We śnie?   Nie wiem.   Ale wiem, że tęsknię, kochanie.   Omiatasz mnie w noc każdą tym spojrzeniem, wzrokiem zastygłych oczu. I omiatasz mnie podwójnie, potrójnie snem skrzydlatym jak nigdy dotąd.   I bardziej. I jeszcze..   I kiedy ulatujemy w przestwór, złączeni, mijamy wierzby kulejące, co się podpierają na zgrubiałych sękach.   I topole strzeliste, i dęby, kasztany…   Dużo tego. Tak bardzo wiele…   I pamiętam, że w dłoń moją weszłaś ciepło jak lato.   To było wtedy. A teraz?   Zamykam cię w sobie tak jak zamyka się kwiat drżący w powiewie. I byłaś we mnie.   I jesteś...   (Włodzimierz Zastawniak, 2025-05-13)    
    • @Alicja_Wysocka miałby towarzystwo:)
    • @violetta  Och Violka, Ty to potrafisz rozbroić człowieka :))
    • To prawda kobieta by ci się przydała:)
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...