Guziki

[Eryk Zimmer]

Kupiłem Ci noc.
Zapiętą pod szyję
guzikami mych spraw.

Rozpinając powoli,
Po jednym, po pół
Brałem.

A noc była długa...

Kochałem i czułem.

Zimno tworzyw
na ciele twym.

Zaczęło świtać...

Wosk...

Wino...

Włosy...

Skarpetki,
rzucone niedbale na dywan.

Chciałem zabrać,
Nie zdążyłem.

Ty wzięłaś,
Podarunek z guzików.

Pokaż.

Na szyi masz ślad.




Okrągły...
I sztuczny...



P.S. Prosze o komentarze.

[Niemy Krzyk]

Dla mnie dobry, tylko trochę za dużo dopowiedziany:)
Pozdrawiam.

[Dawid D.]

przerysowany, zbyt oczywisty, ale jest pomysł. Myślę, że przydałoby się go przeredagowac i będzie perełka ;)

[Eryk Zimmer]

W takim razie prosił bym o interpretację tego wiersza. Duzo by mi pomogła, mógłbym dowiedzieć się jaki przekaz odczytują osoby trzecie.

[Niemy Krzyk]

Na początku pozytywne emocje. Wciągający temat. A na koniec. Niesmak, że sytuacja została "zagrana". Wszystkie zachowania były sztuczne i wymuszone. Miałem kiedyś takie odczucie. Nie fajne. Takie wrażenia mnie ogarnęły.
Pozdrawiam.