Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

Chodź,
poprowadzę Cię tam,
gdzie miłość mieszka,
tam nie potrzebna woda jest
ni chleb-
nie trzeba też powietrza...

będzie nas poić nagie spojrzenie,
będzie nas karmić ciał połączenie,
będzie nas chronić wierność serc,
a miłość- oddech będzie nieść,

to jest zupełnie inny świat,
nie ma w nim bólu, nie ma zła,
tam na nas nikt nie będzie czekał,
tam, od nas nikt nie będzie uciekał,

tam światłość wielka,
i nie ma cienia...


chodź ze mną w stronę uwielbienia ...

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnie komentarze

    • @Nata_KrukBardzo dziękuję! Czasami tak mamy, zwłaszcza w momentach świadomości o nieuchronnym przemijaniu. 
    • @Alicja_Wysocka   "ja jestem za głupia, za słaba, za mała..." - akurat ! Jesteś w sam raz .......do piękna !!!!!!!!
    • @Robert Witold Gorzkowski Dla mnie Twój wiersz to potężna, kosmiczna wizja wewnętrznego chaosu i duchowego niepokoju. Twoja poetyka łączy obrazy astronomiczne z osobistym doświadczeniem cierpienia. Szczególnie są fragmenty, gdzie kosmos zlewa się z ludzkimi emocjami - "kwazary palą żywcem człowieczeństwo", "Mleczna droga w asfalt zmienia krew płynącą z moich ran". To mocny poetycko tekst, bo pokazuje, jak wewnętrzny ból może przekształcić całą rzeczywistość w kosmiczny koszmar. Super!
    • To nie... ślad... to ważne ślady, którym w ciszy być może peelka się przygląda i "czyta je" , jakby z gwiazd...  bowiem wszystkie są bardzo ulotne, ale mówią w jej głowie.... dopóki jest.  Mój czas mija... co rusz kreśliłam, przestawiałam słowa - zmęczenie. Bereniko.. dobranoc.
    • @Alicja_Wysocka Alicjo a przecież nie znasz mego sadu to skąd wiedzialaś jak go opisać ....doprawdy nie wiem .Te moje pióra fakt smutnieją wraz ze mną...bo niby chwila i znowu wiosna nas dobudzi...ale wiesz ja zimą gubię sens przemijania....piękny Twój obraz.
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...