Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

W świata zmartwieniach
odwiecznych przecie,
aż godnych zapomnienia-
serce strapione poszukiwało
dobrego słowa istnienia.

Gdyż pobłądziło i jak odgadnąć
drogę ku doskonałości,
gdy w serc eterze ni jednej głowy
odkryć nie mogło
w świecie marności.

Aż dnia pewnego,
którego daty już nie pamięta-
ta ważna nie jest przecie
odkryło serce-
-co najważniejsze-
i mówi o nim -
jak o Poecie.

To Jego słowa do snu śpiewają
niczym dziecięciu kołysanki,
to jego słowa do łez wzruszają
i w trudnych chwilach
myśl pokrzepiają.

To jego słowa są prawie Swięte
i prawdę mówią światu całemu,
o jego wadach, jego słabościach
i Bożym uwielbieniu.

Nie łatwo dzisiaj wśród serc milionów
dokonać takiego odkrycia,
który dojrzałym i pięknym słowem
poruszy każdą strunę życia.

I odnalazło serce stęsknione,
drogę co zagubiona-
wybitne myśli w podróż zabiera
wskazaną będzie wędrować.

Obyś z tej drogi Ty moje serce
przenigdy nie zbaczało,
bo cóż ja pocznę,
gdy znowu stracę...
zostanie znowu...mało...

Dopomóż Boże, bym wędrowała
i nie straciła na nowo,
a obiecuję, iż czerpać będę
z piękna, co daje -
słowo.

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @Nata_Kruk Dziękuję za te słowa. Masz rację – ta cisza może być głucha, i to jest w tym wszystkim najtrudniejsze, najbolesniejsze.   Cieszę się, że uznałeś wiersz za "dobrze skrojony" mimo smutku – to ważne, żeby forma nie ugięła się pod ciężarem emocji, tylko je utrzymała. Dziękuję, że tu jesteś i że czytasz. @WakssBardzo dziękuję! 
    • @Nata_KrukMam do tego taki sam stosunek jak Ty! :)) Nawet kolczyków nie noszę - dla mnie to juz jest za duża ingerencja w ciało. :)) Taka mała fobia. :)) Pozdrawiam. 
    • Żwawo ! i szybkim krokiem przemierzam galaktykę Stalin Breżniew i Lenin duszę zmieniaja w praktykę Astat. Bizmut i wanad. i plan pięcioletni kometa Kohoutka jak granat w Zodiaku błyszczy jak setnik...   niechaj traktory wieśniaków zdobędą wiosnę radosną nie będzie więcej braków w skafandrach i wśród wahadłowców....   tachiony złote jak gromy w czasoprzestrzeni toną towarzysz Lenin natchniony a oczy czerwienią mu płoną! Zodiak stary jak abak przelicza szare na złote wędruję żwawo wśród gwiazd  i myślę czy umrę potem?
    • @Simon Tracy Naprawdę nie ma jednego "właściwego" sposobu reagowania na poezję. Czasami najcenniejsza jest całkiem prosta reakcja – "to mnie poruszyło", "podobała mi się ta jedna linijka", albo nawet po prostu milczenie, które też coś znaczy. Nie każdy wiersz domaga się rozwiniętego komentarza, a poeta często bardziej ucieszy się z informacji, że coś do ciebie dotarło, niż z analizy. Po prostu jesteś bardziej odbiorcą niż komentatorem. To też jest w porządku. Nie każdy musi mówić dużo, żeby głęboko przeżywać to, co czyta. Ja analizuję, bo jest to dla mnie pewien rodzaj sprawdzania siebie. Ale już niedługo nie będę dysponować czasem, aby czytać i komentować wszystko, co pojawi się na portalu. Będę bardziej odczuwać. Pozdrawiam. 
    • @Somalija strzyga miała pazury i kły. kłapnięcie jej szczęk przypominało niezatrząśnięcie stalowego wieka trumny w ciemnej i wilgotnej krypcie bez końca. i długo jeszcze rozchodziło się echem... ponoć była wrażliwa na srebro, tak przynajmniej było u Sapkowskiego w jego Wiedźminie. można też było ją podobno odczarować.. 
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...