-
Ostatnio w Warsztacie
-
yaxa 34
Rozedrgany w krtani ryk
zatrzymał się i dusił
w gardle grudki stalagmitów
sączonych apatią płuc
zaległy flegmą
lustrującej grozy.
od zroszonych łzami rzęs
pod ramami powiek
wejściem do jaskiń wilgotnych
i zimnych.
W jej źrenicy, w jej odmętach
na policzku wilgotnym i chłodnym,
wargi me dotknęły chropowatej ściany
kościelnego muru,
zamkniętych na zawsze
Edenu bram.
...
wedle wspomnienia
święcona woda polała się
z pocałowanego pomnika,
na moich kolanach
studziła obumarłe ciało.
Topię się w zalewie
słonego potopu
malowanych wrót
i pogryzionej księgi.
W innym świecie szukałbym powodu,
kluczyłbym w poszukiwaniu
odpowiedzi i oczyszczenia.
Lecz w tym
Nie starczy tchu
nawet na gorycz.
23.09
0
-
-
Najczęściej komentowane w ostatnich 7 dniach
-
- 34 odpowiedzi
- 459 wyświetleń
-
- 29 odpowiedzi
- 762 wyświetleń
-
- 25 odpowiedzi
- 359 wyświetleń
-
- 24 odpowiedzi
- 477 wyświetleń
-
Przestań się gapić! 1 2
Przez viola arvensis, w Wiersze gotowe - publikuj swoje utwory
- wróg
- przyjaciel
- (i 1 więcej)
- 23 odpowiedzi
- 308 wyświetleń
-
-
Zarejestruj się. To bardzo proste!
Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.
-
Ostatnio dodane
-
-
Ostatnie komentarze
-
Przez yaxa · Opublikowano
Rozedrgany w krtani ryk zatrzymał się i dusił w gardle grudki stalagmitów sączonych apatią płuc zaległy flegmą lustrującej grozy. od zroszonych łzami rzęs pod ramami powiek wejściem do jaskiń wilgotnych i zimnych. W jej źrenicy, w jej odmętach na policzku wilgotnym i chłodnym, wargi me dotknęły chropowatej ściany kościelnego muru, zamkniętych na zawsze Edenu bram. ... wedle wspomnienia święcona woda polała się z pocałowanego pomnika, na moich kolanach studziła obumarłe ciało. Topię się w zalewie słonego potopu malowanych wrót i pogryzionej księgi. W innym świecie szukałbym powodu, kluczyłbym w poszukiwaniu odpowiedzi i oczyszczenia. Lecz w tym Nie starczy tchu nawet na gorycz. 23.09 -
Przez tetu · Opublikowano
mówiłeś, że jest w nas droga; mleczna jaskrawość — pełnia migocących gwiazd. nie odmieniam ich przez lata — świetlne dawno za nami. żyjemy i wszystko co nasze żyć będzie. jestem — jesteś cząstką pulsującego światła, wiecznością, która nawołuje. przez cały czas idziesz — idziemy szukając odpowiedniego świtu, by pogodzić się ze światem; złapać tej świeżej gałązki, -
Przez FaLcorN · Opublikowano
@Ewelina Jestem wysportowany, możesz uruchomić wyobraźnię albo przeczytać mój kolejny wiersz. -
Przez Sylwester_Lasota · Opublikowano
Wojtek wciąż wojował wielce, w walce wygrał wiele węży. Wśród wysiłków, wśród wyrzeczeń w wyższą wartość wiecznie wierzył. Walcząc wręcz, wybiegał w wieczność, widząc wrogów wrzątek warzył. Wnet wygaszał wież waleczność, własną ważką wszystko ważył. Widząc wodza Wielkoucha wziął wyborną wręcz wiatrówkę, wędkę, wiadro w worek wrzucił, wziął Wyborczą, wdzial watówkę Walkę wygrał wycinając wyskokowe wygibasy. Wszak wiadomo, wódz Wielkouch wyższych węży wierny wasyl. -
Przez tetu · Opublikowano
@egzegeta tak, wielce prawdopodobne, choć Twojego niku nie kojarzę. Chyba, że masz na PP inny, podobnie jak ja. Będę musiała to prześledzić :) Ale pamięć Cię nie myli z marguerite :) Pozdrawiam i dziękuję za miłe słowa.
-
-
Najczęściej komentowane
-
-
Wiersze znanych
-
Najpopularniejsze utwory
-
Najpopularniejsze zbiory
-
Inne
Rekomendowane odpowiedzi
Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto
Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.
Zarejestruj nowe konto
Załóż nowe konto. To bardzo proste!
Zarejestruj sięZaloguj się
Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.
Zaloguj się