Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

zdradziłaś mnie ziemio

Marta Mil

Przez Marta Mil
w Wiersze gotowe - publikuj swoje utwory

 Udostępnij

Rekomendowane odpowiedzi

Marta Mil

Marta Mil

Opublikowano
  • Autor
Opublikowano

Zdradziłaś mnie ziemio,
dlaczego?
Dzisiaj tak już nie zdradza nikt,
zadaję sobie to pytanie,
gdy tylko wstaje świt.
I chcę wrócić
do Twych pachnących traw,
do tych pszczół
Bożych i moich
i nie zgadnie nikt,
ni ten świat
jak to boli.
Ty mnie rzucasz
w zbyt głęboką wodę,
ja bez Ciebie
tak naprawdę żyć nie mogę
i choć nie brak mi niczego,
pragnę jednego;
byś owiała mnie Swym powietrzem,
bym dzień cały marzła na Twym wietrze,
by świeciło na mnie Twoje słońce.
Czy zbyt wiele chcę?
Tam mi pachnie każdy kwiat,
tam stawiałam swe pierwsze kroki,
za Tobą tęsknię już od lat,
uczyłaś mnie życia
rok za rokiem...
i uczyłaś prawdziwej miłości,
teraz karzesz mnie
w mej samotności.
I wystarczy jedno drzewo,
jedno Twoje tchnienie,
a uśmiecham się,
ma twarz pogodnieje,
jedna chmura,
jedna trawa,
jeden ptak....
czy tak będzie
choć za tysiąc lat?
Nie zrozumie
kto nie stracił,
a zachwyca się
ziemią
swych młodzieńczych lat,
miejscem,
gdzie zostanie każde serce,..
i to...
w poniewierce.

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się
 Udostępnij
Tematy


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Waldemar_Talar_Talar
      Cisza sen i pająk

      Przez Waldemar_Talar_Talar · Opublikowano

      cisza do snu się przytuliła szepnęła przy tobie czuje się szczęśliwa   wiem że kochają cię gwiazdy że pająk ci zazdrości gdy nocne otwierasz drzwi   sen się do niej uśmiechnął powiedział miła jesteś zapraszam do gry   w tej grze nie bedzie miejsca na smutek ani trudne łzy   będziemy wspólnie z tobą i mną uszczęśliwiać tych co śnią   których czasem boli dzień oszpecony trudnym
    • Waldemar_Talar_Talar
      Nie znając jutra

      Przez Waldemar_Talar_Talar · Opublikowano

      @Natuskaa - dziękuje - 
    • jaś
      Wyspa

      Przez jaś · Opublikowano

      Mama straciła pracę, gdy upadła fabryka garnków i patelni, w której sprzątała. Ja też nie mogę znaleźć roboty. Mam tylko 4 klasy nieskończonej  podstawówki  a do prostych robót teraz używają koparek, dźwigów, ciągników i innych nowoczesnych maszyn. Dziadek ma kolejarską rentę po tym jak zderzaki między wagonami zmiażdżyły mu palce lewej dłoni. Żyjemy z niej we trójkę to nie jest nam łatwo. Mama przygarnęła jeszcze z ulicy psa o trzech łapach, ale jest nieduży i mało je. Ma na imię Amik. Z biedy udajemy się z dziadkiem na zieloną wysepkę na Warcie, rzece o nazwie kojarzącej się z harcerskimi przygodami. Łowimy tu ryby, żebyśmy mieli co włożyć do garnka, jak mawia mama. Dziadka przez rzekę muszę nieść na barana, żeby reumatyzm go doszczętnie nie połamał chociaż i tak jest nieźle pogięty. Wiosną jest fajnie, bo znajdujemy ptasie jajka, ale teraz jest jesień i o jajecznicy możemy zapomnieć. Skończyły się już letnie jabłka w przydomowych ogródkach. Do jedzenia dżdżownic nie mogę się przekonać, choć dziadek bardzo je zachwala i mówi, że to taka wołowinka dla biedaków. W zeszłym tygodniu jak tu byliśmy to dziadek upolował dwa krety.  Usmażyliśmy je nad ogniskiem trzymając na patykach. Do nich dziadek zrobił surówkę z tataraku. Pychota. Szynkę z jednego kreta zanieśliśmy mamie. Ale teraz krety nas już wyczuwają. To są sprytne bestię. Mama była wczoraj w pośredniaku, ale zaproponowali jej jedynie kurs spawania. Nie przyjęła tej oferty, bo z jednym okiem mogłaby sobie zrobić jeszcze jakąś  krzywdę. Siedzimy więc z dziadkiem na tej zielonej wyspie już od wczoraj, ale ryby w ogóle nie biorą. Dziadek złapał z pół kilograma koników polnych i usmażył je w garnku. Brzydziłem się, ale wcale nie były takie złe. Gorsza była herbata z wody z rzeki, bo śmierdziała ropuchami. Jest już ciemno jak diabli. Dziadek śpi i pomrukuje, a ja sobie myślę, jakie to szczęście, że inni mają pracę. Bo gdyby nie mieli, to na tej naszej wysepce zrobiłoby się tłoczno. A tak, przynajmniej jest spoko. Piszę to na starym otrzymanym od wujka na imieniny, posklejanym srebrną taśmą komputerze na baterie i zaraz wyślę to do literatów. A jeśli jutro zdarzy się coś ciekawego, to też o tym napiszę. A teraz dobranoc, mamusiu. Pa.          
    • Waldemar_Talar_Talar
      Lubię gdy echo z wiatrem rozmawia

      Przez Waldemar_Talar_Talar · Opublikowano

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      Witaj - ja się nie śmieje tylko cieszę się że komuś się udało wyrwać             z jej zimnych rąk - żyje  dalej -                                                                     Pzdr. Witam - miło że też tak lubisz - dziękuje -                                                                              Pzdr. @Rafael Marius - dzięki - 
    • zaćmiony
      Dukkha

      Przez zaćmiony · Opublikowano

      @Klip punkcik od samego mistrza limeryków – nie lada wyróżnienie, dziękuję :)

  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...