małego człowieka problem z osobowością

[Mea Liberta]

szukam człowieka -
wszędzie to samo...
niczym Sokrates na rynku,
rozmawiać ze mną nie chcą...

ratunku! nie widzę!
w piwnicy, na strychu...
wszędzie kurz i pył
przyległy tak mocno do nas -
nawet mokra szmata nie pomaga...

Umierają za cudze idee,
ja nadal patrzę.
Wykrzywione usta, szalone oczy...

cykuta wypita -
nie ma człowieka...
nie znalazłam siebie...

...a może mnie nie nauczyli...

[Luthien_Alcarin]

ciekawa forma, wiersz podoba mi się acz "Wykrzywione usta, szalone oczy... " rozłożyłabym na dwa wersy:) Zdecydowanie na "+" POzdrawiam-Agata

[Mea Liberta]

nie rozłożę niestety na dwa wersy "Wykrzywione usta, szalone oczy..." , bo dla mnie jest to jedna myśl... opis wszystkich ludzi obłąkanych rzeczywistością obecnych czasów... jeden obraz.
dziękuję za plusika, będę pracowała na kolejne. Pozdrawiam - Liberta:)

[Kuba Jasiński]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Sokrates nie mógł się wprost opędzić od interlokutorów.
Poza tym "mokra szmata" kojarzy mi się z Ksantypą :)

Pozdrawiam

[Mea Liberta]

Drogi Kubo... O ile dobrze pamiętam, Sokrates "szukając człowieka" zaczepiał ludzi przechadzających się po rynku, ale nikt nie miał ochoty na rozmowy z nim... wręcz unikali go... gdy zyskał sławę - tym bardziej. Wręcz unikali go. A najbardziej przerażające było to, że ludzie uchodzący za myślicieli, osoby "znające życie" nie potrafiły odpowiedzieć na jego pytania!
a Ksantypa... hmmm.. przyznam szczerze, że nie wiem, kim była :/
Pozdrowienia - Liberta:)