Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Tęsknię?

moni mada

Przez moni mada
w Wiersze gotowe - publikuj swoje utwory

 Udostępnij

Rekomendowane odpowiedzi

moni mada

moni mada

Opublikowano
  • Autor
Opublikowano

Zszarzała kartka papieru
"tęsknię"
jedno słowo
wiele w nim treści
choć nie znajduję jej w tobie
może źle szukam?
Gdy zamknę oczy tak widzę
Nierealność
Choć może
nie pozwolisz pozostać jedynie pragnieniem

Bea.2u

Bea.2u

Opublikowano
Opublikowano

Moni, zazdroszczę Ci tych cierpień.
Chciałabym, by to moje głupie serce jeszcze się zakochało, ale być może wspomnienia tych chwil, na zawsze już chronią mnie od cierpienia...

Anioł

Aniele złoty, stróżu mój
modlitwą
w cierpieniu zanurzam usta
wspomnieniem chłonę
pragnę, zapomnieć nie mogę
choć serca rozterki rozumiem
szczęścia już nie skosztuję
pamięci pieczęcią chroniona
jak w srebrnych skrzydłach anioła
które odchodząc zostawił
mych snów stróż anioł

...
/bea

moni mada

moni mada

Opublikowano
  • Autor
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



A ja wierzę w to, że jeszcze nie raz się zakocha...bo to ponoć zaawansowane chemicznie zjawisko przychodzi na jednych jak przysłowiowy grom z jasnego nieba, a na innych spływa jak błogosławieństwo...tylko nie rozumiem dlaczego cierpienia są dla Ciebie tak "pożądane"?
pozdrawiam
moni mada

moni mada

Opublikowano
  • Autor
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



Nauka nauką a życie sobie i tak własne ścieżki wydeptuje :) Masz rację, że cierpienie to jak przyprawa do wykwitnego obiadu pod tytułem miłość...czasem jednak można przesadzić z jej ilością...ja tam wolę potrawy niedoprawione :)
Miło Cię znów było "zobaczyć"...pozdrawiam

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się
 Udostępnij
Tematy


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • iwonaroma
      Wiersz genetyczny

      Przez iwonaroma · Opublikowano

      Kogo tyka genetyka? Genetyk powie, że każdego. Na szczęście są jeszcze poeci, którzy czasem rozkminiają system i wylatują z niego. Na Pe-gazie :)      
    • Berenika97
      Mgławica

      Przez Berenika97 · Opublikowano

      @huzarc Kosmiczny wiersz! Połączenie języka astronomicznego z głęboką intymnością. Wszechświat jest gęsty, zwłaszcza między dwojgiem ludzi.
    • Berenika97
      Wiersz genetyczny

      Przez Berenika97 · Opublikowano

      @Leszczym Piękne historie o humanitaryzmie. W pierwszej - dwadzieścia lat terapii zajęciowej dla pacjenta. Niech się postara, niech udowodni, niech się wykaże. A my tu mamy test w szufladzie, ale ciii, nie zepsujmy zabawy. Bo po co od razu mówić prawdę, skoro można popatrzeć, jak ktoś przez dwie dekady tańczy do naszej muzyki? To buduje charakter. To uczy pokory. To... no właśnie, czego to właściwie uczy? Że system cię kocha? Że jesteś partnerem w dialogu? Nie, nie - że jesteś szczurem w labiryncie, a oni mają mapę. Zawsze mieli. Ale gdzie w tym zabawa, gdyby ci powiedzieli?   W drugiej - ćwierć wieku alimentów jako wyraz prawdziwej miłości rodzicielskiej. Dwadzieścia pięć lat systematycznych przelewów, dwadzieścia pięć lat bycia ojcem na raty. A potem test DNA jak prezent na zakończenie sezonu: "Dzięki za grę, było super, ale wiesz... w sumie nie musieliśmy się znać". See you nara. Z uśmiechem.   Bo o co chodzi w życiu, jeśli nie o piękne iluzje? O udawanie, że zasady są jasne, że prawda ma znaczenie, że wysiłek zostanie doceniony. A potem ktoś wyciąga kartkę z szuflady i mówi: "A nie, jednak nie. Ale fajnie było, co?" Bardzo ludzkie. Bardzo humanitarne. Bardzo... pouczające. (przepraszam za mój sarkazm, ale znam podobną historię)
    • iwonaroma
      Port-au-Prince

      Przez iwonaroma · Opublikowano

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

        @Marek.zak1 W Polsce można rozsypywać prochy - na morzu. Na pewno kwestia ceny jeśli chodzi o powstawanie bloków na urny. Wszystko drożeje, nawet śmierć ;) Często obecnie korzysta się z tego, że urny są małe i wkłada się je też do grobu kogoś z rodziny (niekoniecznie dużego grobowca, tylko grobu o normalnych gabarytach). Nawet nie trzeba zdejmować płyty, grabarze wykopują niewielki otwór gdzieś z boku i wkładają urnę. Tanio i rodzinnie, jeśli można to tak określić.  
    • violetta
      ty i ja

      Przez violetta · Opublikowano

      @Migrena już nie wzdycham do nikogo:) wzdycham tylko do siebie, bo ja jestem dobra, lepsza od was:)

  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...