Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

Tova Brink:
Tym „czymś”, co jest słone i ocieka, a o co pytasz, są po prostu łzy... Wydawało mi się, że to całkiem jasne, ale jak widać niekoniecznie, dlatego bardzo dobrze, że zapytałaś. Wszelkie niejasności chętnie wyjaśnię:)
Co do nadmiaru abstrakcji, o który mnie posądzasz, to ma prawo Ci się to nie podobać, ale właśnie takie było moje założenie:) Niemniej jednak, dz. za wgląd i wyrażenie opinii:)

marianna ja, IN:
Dziękuję Wam bardzo za wpis:)

H.Lecter:
Może by tak pokusić się o nieco bardziej konstruktywną krytykę? :) Chętnie przeczytam cos sensownego :)



Pozdrawiam, przesyłając ciepło uśmiechu, skąpanego w blasku jesiennego słońca ;)

Opublikowano

Autorko
nie powinnaś tłumaczyć swojego wiersza,
aż nadto wiadomo, o co idzie.
To zapytanie wyżej, to raczej żart:)
Zastanowiłbym się nad okrojeniem jakiegoś wersu
żeby oczywistość zamazać.
Wyrzuciłbym "słone" i pierwszy wers.
Ale to tylko takie moje.
pozdrawiam

Opublikowano

żaden żart
pomyślałam w pierwszej chwili o łzach, ale skoro jest:
filiżanka słów - i dalej jak pisałam też abstrakcyjnie - tym, co ocieka, mogły być słowa, myśli, dni
wszystko, co mieści się w tym wierszu
skoro uchwyt dłoni jest łamany, ociekać może dosłownie wszystko

Opublikowano

egzegeta:
Wielkie dzięki za „oględziny” mojego wiersza, komentarz i subtelną sugestię ;) Pozostawię go jednak w formie niezmienionej - tak mi lepiej „leży”, no i... ten sentyment :)
Włączyłaby mi się tęsknota za pierwszym wersem, gdybym go wymazała, a łzy straciłyby swój smak, bez soli... :P

Tova Brink:
To prawda. Ociekać może wszystko, ale... tylko łzy ociekają SŁONE ;)

Magnetowit R.:
Strasznie ciekawa interpretacja utworu, tylko trochę przykrótka... :P

Anna B.:
Dziękuję i zapraszam :)



Serdeczności...
Iv

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Kładę się bezwładnie jak kłoda, droga z żelaza, czarna owca pod powierzchnią bałagan, para, hałas. Stukot setek średnic, mimikra zjełczałego stada, przedział, raz dwa trzy: nastał dusz karnawał. Chcą mi wszczepić swój atawizm przez kikuty, me naczynia, czuję dotyk, twoja ksobność, krew rozpływa się i pęka, pajęczyna przez ptasznika uwikłana- dogorywam. Stężenie powoli się zmniejsza, oddala się materia. Rozpościeram gładko gałki, błogosławię pionowatość, trzcina ze mnie to przez absynt, noc nakropkowana złotem, ich papilarne, brudne kreski, zgryz spirytualnie wbity na kość, oddalają mnie od prawdy, gryzą jakby były psem! A jestem sam tu przecież. Precz ode mnie sękate, krzywe fantazmaty! Jak cygańskie dziecko ze zgrzytem, byłem zżyty przed kwadransem, teraz infantylny balans chodem na szynowej równoważni latem.
    • kiedy pierwsze słońce uderza w szyby dworca pierwsze ptaki biją w szyby z malowanymi ptakami pomyśleć by można - jak Kielc mi jest szkoda! co robić nam w dzień tak okrutnie nijaki?   jak stara, załkana, peerelowska matrona skropi dłonie, przeżegna się, uderzy swe żebra rozwali się krzyżem na ołtarza schodach jedno ramię to brusznia, drugie to telegraf   dziury po kulach w starych kamienicach, skrzypce stary grajek zarabia na kolejny łyk wódki serduszko wyryte na wilgotnej szybce bezdomny wyrywa Birucie złotówki   zarosłe chwastem pomniki pamięci o wojnie zarosłe flegmą pomniki pogromu, falangi ze scyzorykami w rękach, przemarsze oenerowskie łzy płyną nad kirkut silnicą, łzy matki   zalegną w kałużach na drogach, rozejdą się w rynnach wiatr wysuszy nam oczy, noc zamknie powieki już nie płacz, już nie ma kto słuchać jak łkasz i tak już zostanie na wieki
    • @Migrena to takie moje zboczenie które pozostało po studiach fotograficzno-filmowych. Patrzę poprzez pryzmat sztuki filmowej i w obrazach fotograficznej - z moim mistrzami Witkacym i Beksińskim. 
    • @Robert Witold Gorzkowski nie wiem nawet jak zgrabnie podziękować za tak miłe słowa. Więc powiem po prostu -- dziękuję ! A przy okazji.  Świetne są Twoje słowa o Hitchcocku. O mistrzu suspensu. "Najpierw trzęsienie ziemi a potem napięcie narasta." Czasem tak w naszym codziennym życiu bywa :) Kapitalne to przypomnienie Hitchcocka które spowodowało, że moja wyobraźnia zaczyna wariować :) Dzięki.
    • @Robert Witold Gorzkowski myślę, że masz bardzo dobre podejście i cieszę się akurat moje wiersze, które nie są idealne i pewnie nigdy nie będą - do Ciebie trafiają. Wiersze w różny sposób do nas trafiają, do każdego inaczej, każdy co innego ceni, ale najważniejsze to do siebie i swojej twórczości podchodzić nawzajem z szacunkiem. Myślę, że większości z nas to się tutaj udaje, a Tobie, Ali czy Naram-sin na pewno. Tak to widzę :) Dobrej nocy, Robercie :)
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...