Nie zabieraj mnie

[Szura Jaruzelska]

Dając mi siebie

Zabierasz krocie mnie.

Nie wiem sam,

Ile zostało.

Czasem szczypta,

Czasem garść.



To zależy od dnia,

Od ilorazu słów w nawiasie,

Przez iloczyn zdarzeń.

Dodaję parę spojrzeń,

Odejmuję kilka „nie wiem”.



Wychodzi ledwie ponad zero…



Boję się trygonometrii,

Szczególnie sinusoidy życia.

Bo jest jak cosinus niebytu.

Boję się rachunku prawdopodobieństwa,

Szczególnie zdarzeń losowych.



Jest minus trochę…

[Zbyszek_Dwa]

"...To zależy od dnia,
Od ilorazu słów w nawiasie,
Przez iloczyn zdarzeń.
Dodaję parę spojrzeń,
Odejmuję kilka „nie wiem”.

Wychodzi ledwie ponad zero…
Boję się trygonometrii,
Szczególnie sinusoidy życia.
Bo jest jak cosinus niebytu.
Boję się rachunku prawdopodobieństwa,
Szczególnie zdarzeń losowych.

Jest minus trochę…"

Bardzo ciekawie piszesz. W/w fragment najbardziej.
Troszkę początek bym zmienił.
Zapis troszkę mnie razi.
Ale to tylko takie moje...
Pozdrawiam:)