Poeta

[Wiesław J.K.]

Poeta...
to oddech Boga codzienny,
niezmienny i prawdziwy.
Zorza polarna na mrozie
soplami dźwięcząca.
Jutrzenka na nieboskłonie
co wyznacza drogę.
To tęcza kolorów wyborem
co słońcem rysuje po deszczu.
I krople rosy nad ranem
rzeźwiące chłodem kojącym.
Poeta...
to strumień myślowej odnowy
świeżością dojrzałych snów.
Polny kwiatek szczerości
co chwasty obłudy wypala.
Przejrzystość źródlanych prawd
w obliczu zakłamania.
To serce wdzięcznie pulsujące
cudem piękna wyszyte.
To język poezji wiersza
taki prosty w wymowie.

Wrzesień 2008

[Wiesław J.K.]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

cóż za bystrość spostrzeżenia :)
już po przymiarkach, proszę ocenić teraz

[Szura Jaruzelska]

Dojrzały wiersz. Ciekawie pokazana rola poety - oby faktycznie tak było.

[Wiesław J.K.]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Dziękuję! Ja wierzę , że tak jest :)

[Bea.2u]

Widzę, że wątek Poety się rozwinął..
Ja swój zostawiłam pod wierszem Kokopustelnika.
Pozdrawiam wszystkich zmagających się z tym wdzięcznym tematem :)
/bea