Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

obiad

e-m-e-m
 Udostępnij
https://poezja.org/forum/utwor/80878-obiad/

Rekomendowane odpowiedzi

e-m-e-m

e-m-e-m

Opublikowano
  • Autor
Opublikowano

Jedzą wspólnie dziś obiadek
babka z klasą, z werwą dziadek.
Jak Pittera i Kłopotek
w świecie intryg oraz plotek.

Dziadek cały jest w bigosie
ale widać ma to w nosie.
Babka krzyczy: “ Nie pozwolę
tak rozpychać się przy stole ! “

“ Suń się - doda - panie dziadek “
I go łyżką prosto w zadek.
Zacna to jest kobiecina,
kłótni pierwsza nie zaczyna.

Dziadek ćwiczy na siłowni
ciężki pasek ma od spodni.
Jak nie chwyci ją za bary
znak, że nie jest taki stary.

“ Idź serdeńko, bo Cię trzepnę
i na odcisk Ci nadepnę! “
“ Nie pokonasz mnie, jełopie
woła babka - broń się chłopie! "

Odegrali swą komedię
no a przy tym wszystko blednie.
Jak Pittera i Kłopotek
w świecie intryg oraz plotek.

Wprzódy słońce w miejscu stanie
wprzódy w morzu wyschnie woda
Nim tu u nas - mocium, panie!
w polskim rządzie będzie zgoda.

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się
 Udostępnij
https://poezja.org/forum/utwor/80878-obiad/
Tematy


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Marek.zak1
      Złe zrozumienie

      Przez Marek.zak1 · Opublikowano

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      Ja lubię proste przesłania bo chcę wiedzieć,  co autor ma na myśli:). Pozdrawiam Tak jest, ale nie tak dawno skomentowałem wiersz, po czym napisano, że, jak zwykle, odwracam kota ogonem, Mogło tak być, bo ja bardzo wielu wierszu tu nie rozumiem i mój koment wydał się autorowi bez sensu. Pozdrowionka
    • Toyer
      Zapisz mnie nowymi znakami

      Przez Toyer · Opublikowano

      Niech wybrzmi słowo ciche, szepczące, przeplecione aksamitną duszą, gdzie marzenia nigdy nie gasną — wiecznie trwają, nieskończone! Nie pomijaj wykrzykników — niech żyją w dni wpisane, jak w książki; nie krzyczące, że czegoś zabrakło, lecz mające litość po kropce, delikatne — jak ciszy oddech. Naucz mnie nowych liter; tamte — już wyświechtane — zużyły się bez pytań, w jedno długie zdanie, przez przecinki wyśmiane. Opowiedz mnie raz jeszcze — stroną nieporwaną, gdzie w ciszy anioł umiera, próbując przepisać życie na historię nową.
    • Berenika97
      Ziemia

      Przez Berenika97 · Opublikowano

      Imię bez głosu. Ciało bez granic. Krucha — jak snów porcelana, w mroku zrodzona, z gwiazd, popiołu i tchnienia. W niej śpią korzenie światła, płyną soki życia, jak krwiobieg rzek. W jej oczach odbija się milczenie planet. Gdy ją dotykasz — otwiera w tobie czas, gdy obejmujesz — zasiewa ciemność. Jest kołyską bez dzieciństwa, która nie umiera. Dla ciebie - powrotem w gwiezdny pył. .
    • Berenika97
      naleweczka z ciszy

      Przez Berenika97 · Opublikowano

      @Alicja_Wysocka Piękny, delikatny wiersz! Naleweczki - dzika róża i orzech włoski - jako małe radości, które można sobie stworzyć nawet w trudnych chwilach. Ta metafora "zamknięcia się w słoiku" jest bardzo trafna i wzruszająca. Lubię też, jak subtelnie pokazujesz, że nawet w tej piwnicy, w tej samotności, pozostaje miejsce na nadzieję - zapach róży i światło przez okienko. Jest w tym coś bardzo prawdziwego o tym, jak radzimy sobie z trudnymi emocjami.  
    • Berenika97
      w matni

      Przez Berenika97 · Opublikowano

      @Wochen Napisałeś smutną fraszkę - kontrast między światem kultury wysokiej a brutalnością codzienności. Mimo obfitości pięknych słów w literaturze, w realnym życiu dominuje przemoc i wulgarność. Pozdrawiam.   

  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...