Przepaść

[Maniak Wierszy]

Stoje juz na skraju
Jestem bliziutko, tuż, tuż
Jeszcze wacham się
Czy skoczyć
Targają mną uczucia
Szaleje burza nerwów
Jestem niespokojny i niepewny
W końcu decyduje się
Uginam nogi i skaczę
W bezdenną przepaść wiersza

[teraa]

ciekawy pomysł i pueanta, ale wiersz o prostu do kitu... tu niby hopsa sa... baju baju... a nudziarnia jak 150... wszystko od razu na ławe, w prostej postaci...

ehh czekam na coś nowego...

pozdrawiam

[Gość marcin kamura]

moze ja nie powinienem krytykować czy komentować wogóle ale dla mnie jest to jakby kawałek wydarty z jakiejś kryminalnej powiesci

[Mirosław_Serocki]

"w bezdenną przepaść wiersza" - ja wolę wylądować na dnie zamiast spadać w nieskończoność. Od dna zawsze można się odbić i jest jakaś szansa.
Pozdr.

[Roman Bezet]

Panie Autorze - Maniaku Wierszy,

jeśli mogę doradzić - proszę zacząć lekturę swego wiersza ze słownikiem ortograficznym w ręku: "stoje", "wacham".
Dalej: są z pewnością wiersze z wieloma dnami (znaczeniami) - bezdennych jeszcze nie spotkałem. Co miał Pan na myśli? Chyba nie własny wiersz, bo on raczej nie jest głęboki (w znaczenia). Lepiej chyba było napisać o uczuciach, które Panem targają (choć niekoniecznie w ten sposób: "szaleje burza nerwów" - takich "burz" uczuć czytający wiersze mają już po uszy).
pzdr. bezet

[Michał Kowalski]

wtórnie i zupełnie nieciekawie
pozdrawiam

[Patrycja Rosłoniec]

Pseudonim malo adekwatny do utworu... Wtronosc na wtornosci wtornosc pogania... I prosze wybaczyc brak polskich znakow... Pozdrawiam...