Zazdrość

[Zielona_Weronika]

Owija się podstępnie
wokół ciała
młodej, pięknej dziewczyny
niby wąż
dusiciel.
Coraz ciaśniej,
ciaśniej ciaśniej.
Skóra robi się
powoli fioletowa.
Dziewczyna dusi się,
nie może oddychać,
nie może krzyczeć.
Uścisk zmalał,
zniknął.
Wąż uciekł.
Już z nią lepiej.
Dziewczyna oddycha.
Może żyć normalnie.
I znowu, ale tym razem:
Rozszarpuje ciało
młodej, pięknej dziewczyny.
Niczym postrzelony wilk,
który w ostatniej chwili wściekłości
szarpie jak najmocniej.
Zabija.
Najpierw duszę,
potem serce,
rozum
i ciało.
Pada młoda, piękna dziewczyna
zabita przez
zazdrość.

[a._mrozinski]

Co do zazdrości - zgadzam się, nie cierpię jej. Ale wiersz niestety marny. Jeśli pointą miało być to, że dziewczyna ginie przez zazdrość (co samo w sobie jest już bardzo kiepskim zakończeniem, bo ani ciekawym ani odkrywczym), to tytuł powinien być inny, bo czytając wiemy już o co chodzi.

Arek

[Tova_Brink]

zapis też jakiś "wężowaty"
bardziej chyba nie można było dopowiedzieć tego tekstu
innymi słowy: ciasno

:-]

[Nata_Kruk]

Zielona Weroniko.. poprzednicy mają dużo racji. Przemyśl uwagi, a na pewno będzie lepiej. Serdecznie pozdrawiam... :)