Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

czas gumowejkultury do przeżucia


Rekomendowane odpowiedzi

narażeni na brak uwielbienia
zbieramy nienormalność
*
ja- żebraczka wczorajszych dni
zamykam usta myślom

z domem w laptopie i dobrą kondycją
ponawiając próby uśmiechu bez bólu
stosuję dietę na rzymskie wakacje

w debacie jak pokonać trzysta lat złej historii
nie pytam o dawnych bohaterów

przy mnie
bezpieczny parasol
mija ból głowy - a żurawie zbierają się do odlotu

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Stasiu
jak wiesz, ja hołduję powściągliwości w gadaniu między wersami
dlatego np. pierwsze wersy widziałbym tak:

przez całe życie narażeni jesteśmy
na niekorzystny[stresujący lub dołujący] brak uwielbienia

teraz nie mam czasu, ale sporo bym Ci tu poprzestawiał.
Popraw naszch

Pozdrawiam

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Stasiu, uroczo i bardzo prawdziwie...bez trudu się odnalazlam...
a to szczególnie jakabyś podglądała

nie zaniedbuję żadnej okazji do milczenia
milczę więc
jak ozłocony puchar i nie pytam
co słychać u naszch dawnych bohaterów.
przy mnie
za duży parasol
pod którym bezpiecznie mija ból głowy.

żurawie zbierają się do odlotu


niedługo zobaczymy ich klucze...kiedyś polecimy razem z nimi...
refleksyjnie i spokojnie
:)))
serdeczne cmokasy
-teresa

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

przez całe życie narażeni jesteśmy.......po co nasze?, to wiadomo już z życia!
na działanie niekorzystnych czynników......niedobre - niekorzystne czynniki?!
w postaci braku fali uwielbienia

zebrałam swoją wyskokową nienormalność.
jak żebraczka wczorajszych dni zamykam wrota
przed rozwichrzonymi myślami

dom z laptopem i sposobem na dobre wakacje
z ponowną próbą pięknego uśmiechu bez bólu
przy dobrze dostosowanej diecie na rzymskie wakacje

zdradzam sekret przedłużenia rączki od parasola
w debacie jak pokonać trzysta lat złej historii
zabijam bezkrwawo przemęczenie

nie zaniedbuję żadnej okazji do milczenia
milczę więc jak ozłocony puchar i nie pytam
co słychać u naszch dawnych bohaterów.

przy mnie za duży parasol pod którym bezpiecznie
mija ból głowy - żurawie zbierają się do odlotu

Poprzestawiałem Ci Satszko, nie gniewaj się. Pozdrawiam.

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


ja? gniewać się ? toż nie w mojej naturze :P
fajnie poprzestwiałeś, tego było trzeba, bo jednostajność przygnębiała :d
a teraz nawet siewidzi:)
bardzo jestem na TAK Eugenie!
uściskowywuję mocno!
Ps, wcześniej już poprawiałm pierwsze! :)
Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Stasiu
pierwszy raz spotykam sie z takim przypadkiem
poczta wysłana do Ciebie wraca z informacją, że masz przepełnioną skrzynkę.
Chyba trzeba wejść na serwer i powywalać co nie co, albo popraw adres tu na orgu
to wtedy może zadziała korespondencja
albo ostatnie wyjście - to moje gg 336536
jedne z pierwszych na gg, bo teraz to milionowe numery są

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


tak sosen zbierają, ich krzyki i nawoływania dochodzą do mnie! jaskółki odleciały i bociany też, teraz pora na żurawie, tak to już wielkkmi krokami NADCHODZI! jesień, nawet pogoda daje znać że nalezy robić zapasy! :P>P
cmok Sosenko!
Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • A wołanie tłumu, gdy trwogi miały swój ton, Ja-przezroczysta, próżna, jak papierowy tron, co wiatr niesie w dal. Miała, straciła, w płaczu nadziei obłed, Bluźni ciernie, róży płatki obłędne, krwią zraniona w duszy.   Urodziwa, lecząca woda, w jej lustrze odbicie czyste, Głosem spłoszyła, na wierzbie z głową wciąż wpatrzoną. Żywicą krwawi, lecz pnie się ku niebu, kwitnie w ciszy, Choć gwiazd nie dotknie, wciąż wyżej rośnie, ponad czas, ponad świat.   Korzenie nieszczęścia, płytkie, lecz silne jak kłącza tej wierzy, Wśród wierzby rozwiewają smutek, jak jej łzy, jak jej śpiew, na szkle rysa Wciąż się pnie, choć łamie ją wiatr, choć z serca wycieka żywica, Nie dotknie gwiazd, lecz w swym wzroście nie ustanie, płacząca ta wierzba.     A cry of the crowd, when dread took its tone, I-transparent, hollow, like a paper throne, Carried by winds to the faraway vale. She had it, she lost it, in hope’s wailing spell, Cursing the thorns, the rose’s bewitched veil, Bloodied in soul, in her anguish frail.   Graceful, healing water, her mirror’s clear gleam, Her voice once startled, on the willow’s dream. Bleeding with resin, yet climbing the skies, Blooming in silence, though stars she won’t prize, She reaches still higher, beyond worlds, beyond time.   Roots of misfortune, shallow yet strong, Entwined like the willow’s mournful song. Her sorrow’s dispersed, as her tears softly chime, A crack in the glass, a fracture in rhyme. Though broken by winds, her heart leaks resin, Yet the weeping willow will rise, ever driven.
    • Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      W każdym razie, w wierszach ty To zawsze podmiot liryczny.pzdr  
    • Jestem taki opiekuńczy i zrozumieć wszystkich mogę cierpliwości mam tak wiele wskażę innym prostą drogę jestem miły i uczynny kocham dzieci i zwierzęta nie brak mi inteligencji kto mnie spotka zapamięta jestem piękny ponad miarę włosy lśnią na mojej głowie zęby białe jak perełki ciała piękna nie wypowiem i tak dziwię się tym ludziom każdy gardzi poniewiera że nie lubią mnie a przecież jestem skromny jak cholera  
    • Dlaczego serce moje Do Ciebie śpiewa Bez wzajemności   Dlaczego szarpie Twej bliskości brak Tak długi już czas   Dlaczego lustrzanie Nie dzieje się nic Na drugim końcu nici   Dlaczego kielich miłości Solą łez smakuje Tęsknoty niespełnionej   Dlaczego nadzieja  Umrzeć nie chce W obliczu codzienności   Co tak naprawdę  Przędzie między nami los Pod osłoną rzeczywistości
    • @Kamil Polowczyk, moja krytyka wiersza "Do Narodu" za zbyt egzaltowany styl wynika z tego, że jest to najwyraźniej odezwa. W wypadku twojego wiersza "Walka", który, na moje oko, mówi o twoich przeżyciach duchowych, mój stosunek do egzaltowanego stylu jest już inny.
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...