Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

Choc nie mam juz marzen,
Choc nie mam juz ni prosb ni nadzieji,
Moje mysli kraza wokolo Twojej osoby,
Obrazy przymglone Twej postaci.

Tys dobrem zrodzonym ze swiatla,
Ja nieumarlym szukajacym odkupienia.
Tys swiatelkiem posrod nocy,
Ja dusza bladzaca szukajac Cie...

Twoje serce,
Tak nieskalane zlem,
Pozostanie na zawsze dla mnie tajemnica,
Pozostanie poza moim zasiegiem...

Moje serce,
Nieczyste, zimne,
Bedzie szukalo ciepla, milosci,
Bedzie poszukiwalo wsrod niebios Twego serca...

Twoje mysli,
Dajace ludziom madrosci skarby,
Zawsze otwarte dla wszystkich,
Zawsze czyste...

Moje mysli,
Zmacone przez droge czasu zycia mojego,
Nie dajace mi nic procz upokorzen,
Szukaja ulgi posrod ciepla i ciszy duszy Twojej...

Ty,
Przepiekny kwiat bialej rozy, bielszej od sniegu,
Madrosci skarbnica otwarta dla ludzi,
Milosci niewyczerpanej zloze, dla kazdego zywego stworzenia...

Ja,
Stara wierzba na pustkowiu, uginajaca sie pod naporem wiatru,
Bezmyslny plaz upokorzony przez samego siebie swoja niewiedza,
Istota szukajaca litosci...

Odmien mnie!!!

Wystarczy jedno Twoje slowo, czastka Twej mysli,
By caly moj dotychczasowy swiat legl w gruzach,
Bym umarl w spokoju i narodzil sie ponownie,
Jako dziecko zrodzone z czastki Ciebie samej...


Autor: Agamel Lestat Wolfheart 30 IV 2004

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

...weszlam do Ciebie, po Twojej opinii mojego wiersza, gdyz chcialam zobaczyc poziom Twoich umiejetnosci....z calym szacunkiem do Twojej osoby stwierdzam, ze absolutnie banalny wiersz powyzszy. Przegadany. bez polotu.

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @Annna2 Przepiękny wiersz! Z melancholijną atmosferę i subtelną muzyką słów. Szczególnie poruszające jest to napięcie między tym, czego się nie da kontrolować ("nie wybiera się wiatrów", "na moje "nie" afekt nie zwraca uwagi") a delikatną obserwacją świata. Metafora "panny słomiane" i to pytanie na końcu o radio - czyje? - zostawiają czytelnika z pięknym niedosytem. Pozdrawiam.   ps.Bardziej "znam" ojca - malarza. Ale wiem, że Tomasz był również tłumaczem, np. "Monty Pythona".
    • chcą się odnaleźć wśród ludzi zgubiłem klucze bezdomnym się stając błądząc znalazłem kluczyk bez zamka którego nie znałem odnajdując siebie się pogubiłem bo wiem że nie chciałem się znaleźć wiesz tylko ty i zamek i zawsze tam mnie zastaniesz
    • @andrew Dotykasz w wierszu bardzo głębokich, uniwersalnych pytań o sprawiedliwość, wdzięczność i odpowiedzialność wobec innych. Dylemat, który nurtuje wielu ludzi - jak żyć świadomie i uczciwie w świecie pełnym nierówności. 
    • @Toyer Twój wiersz to bardzo osobiste i wzruszające wyznanie wiary, pełne ludzkiej słabości i tęsknoty za bliskością z Bogiem. Widać w nim prawdziwą walkę wewnętrzną, szczere przyznanie się do własnych słabości i głęboki głód duchowy. To, jak opisujesz siebie jako tego, kto "puka nieśmiało" i "dzwoni dzwonkiem czasami", pokazuje piękną pokorę i świadomość własnej małości wobec wielkości Bożej. Szczególnie poruszające są te fragmenty, gdzie mówisz o tym, że "dla mnie to wiele, dla Ciebie mało" - to bardzo prawdziwe odczucie każdego, kto próbuje nawiązać relację z tym, co nieskończenie nas przekracza.  
    • @Pan Ropuch Twój wiersz ma piękną, intymną atmosferę. Metafora pięciolinii jako przestrzeni, gdzie druga osoba może "się rozgościć" wśród "szeptów, jęków i westchnień" jest bardzo zmysłowa i muzyczna. Bardzo mi się podoba.  
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...