Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Limuzyna


Rekomendowane odpowiedzi

sława ludzi zamyka w autach
się wpatruje w nas a my w nią

na szybach ze śliny wyprodukowano
przekleństwa w pozdrowieniu
ostrzegawcze powitania przeżywają

alibi znalazło się nam
w oczach bosych krajobrazów

zwłoki w pół zamarłych foteli
wstają z miejsca
kiedy zdążamy umierać
zamieniają się z nami przystankiem

dzwonią z telefonów zbyt późno
pomoc zaczęto
klaskać

w białych rękawiczkach
wygodnie spoglądać na rozluźnioną śmierć

szalony szofer drzemie w każdym
odkąd wynaleziono powóz
albo przewóz

dokąd się wybierasz ?

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

sarkastyczne pojęcie sławy i bogactwa a do tego przedwczesna śmierć w wypadku...

dawcy są wśród nas i nie trzeba daleko szukać

wiersz jest intrygujący, mógłby służyć jako przestroga.

gwoli rozluźnienia nastroju, pozwolę sobie umieścić napis jaki ostatnio zauważyłem na samochodzie nauki jazdy: Nie trąb! Robim, co możem...

pozdrawiam :-)

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

puenta skojarzyła mi się z moim dawnym wierszem

quo vadis?

karuzela rozpędzona kręci się
świat więcej mocniej prędzej
nieczuły jak kamień
na oślep pędzi
człowiek

ciągle w drodze nie wie
czy jutro może już dziś
skończy się czas potem
sąd

tymczasem pije truciznę
z rynsztoka o marności
walczy za ułudą goni
w końcu

przeminie amen a człowiek –
garść prochu


warto się zamyślić, dokąd zmierzamy w codziennej gonitwie;
dziękuję za tę możliwość w Twoim wierszu;
:))))
Serdecznie pozdrawiam
-teresa

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

        Ja w astrologie jako taką nie wierzę. W moim przypadku to się nie sprawdza. Jednak gdy potraktuje się ją jako typologie osobowości to już ma znacznie większy sens.   Ja też najbardziej pasuje do charakterystyki znaku wagi, choć mój urodzeniowy znak jest dużo bardziej ekstrawertyczny.   Wagi to ambiwertycy, czyli coś pomiędzy ekstrawertyzmem, a introwertyzmem zgodnie z zasadą równowagi.
    • Inspiracją był film...   Łukasz Jasiński 
    • Co tak skromnie, pani Lauro? Według regulaminu: można pisać ostre erotyki, a nawet przeklinać - używając przekleństwa jako środka retorycznego (ekspresji), otóż to:   Panna Anna   Kiedy wieczór gaśnie I ustaje dzienny znój - Panna Anna właśnie Najwabniejszy wdziewa strój. Palce nurza smukłe W czarnoksiężkiej skrzyni mrok, I wyciąga kukłe, Co ma w nic utkwiony wzrok. To - jej kochan z drewna, Zły bezmyślny, martwy głuch! Moc zaklęcia śpiewna Wprawia go w istnienia ruch. On nic nie rozumie, Lecz za niego działa - czar... Panna Anna umie Kusić wieczność, trwonić żar... W dzień od niego stroni, Nocą - wielbi sztywny kark, Nieugiętość dłoni, Natarczywość martwych warg. "Bóg zapomniał w niebie, Że samotna ginę w śnie! Kogóż mam prócz ciebie? Pieść, bo musisz pieścić mnie!" - Pieści ją bezdusznie, Pieści właśnie tak a tak - A ona posłusznie Całym snem omdlewa wznak. Śmieszny i niezgrabny, Swą drewnianą tężąc dłoń, Szarpie włos jedwabny, Miażdży piersi, krwawi skroń. Blada, poraniona Panna Anna bólom wbrew Od rozkoszy kona, Błogosławiąc mgłę i krew! Poprzez nocną ciszę Idzie cudny, złoty strach... A śmierć się kołysze Cała w rosach, cała w snach. Potem nic nie słychać, Jakby ktoś na dany znak Nie chciał już oddychać - Byle istnieć tak a tak... A gdy świt się czyni - Panna Anna dwojgiem rąk Znów zataja w skrzyni Drewnianego sprawcę mąk. Sztuczne wpina róże W czarny, ciężki, wonny szal - I po klawiaturze Bładząc dłonią - patrzy w dal... Dźwięki płyną zdradnie, Płyną właśnie tak a tak... Chyba nikt nie zgadnie - Z kim spędziła noc i jak?   Bolesław Leśmian 
    • Nie odpowiada mi spójnik podrzędny w drugim wersie u pierwszej zwrotce    Łukasz Jasiński 
    • Sam tak sobie idę, idę, idę  idę, idę i idę: nucę cicho - barytonem -   eli, eli, eli - eli, sabachtani, eli - beatus i tenorem i basen i tenorem   i nadchodzi ten dzień, eee, tam, eee...   Łukasz Jasiński 
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...