Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

choć niby długa droga
między jedną a drugą
to ci którzy ją przeszli
mówią że to tylko krok

krok bardzo malutki
dzieli te tak oddalone
ale bardzo sobie bliskie
dwie rzeczywistości

którym ktoś na chrzcie
nadał przepiękne imiona
nazywając je po prostu
dzieciństwem i starością

Opublikowano

Bardzo fajny wiersz. Ja wyczytałem z niego długość ludzkiego życia, długiego jak jeden krok.
Bardzo mi sie podoba. Ale czy nie powinno być przeszli a nie prześli ;)
Ogólnie bardzo mi sie podoba ukazanie długości życia człowieka.
Serdecznie pozdrawiam... :)

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.




Wiersz skłonił do zadumy. Zawiera w sobie najprawdziwszą prawdę: czy krótsze czy dłuższe życie, zawsze to tylko krok, mgnienie wobec wieczności.
Podoba mi się a to sobie wysupłałam

którym ktoś na chrzcie
nadał przepiękne imiona
nazywając je po prostu
dzieciństwem i starością


Waldemarze, dziękuję za okazję do poważnej refleksji.
:)
Serdecznie pozdrawiam
-teresa
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.




Wiersz skłonił do zadumy. Zawiera w sobie najprawdziwszą prawdę: czy krótsze czy dłuższe życie, zawsze to tylko krok, mgnienie wobec wieczności.
Podoba mi się a to sobie wysupłałam

którym ktoś na chrzcie
nadał przepiękne imiona
nazywając je po prostu
dzieciństwem i starością


Waldemarze, dziękuję za okazję do poważnej refleksji.
:)
Serdecznie pozdrawiam
-teresa


Bardzo ucieszył mnie twój kom. Tereso.
Wiersz jak piszesz skłonił do zadumy- to dobrze- przecież
życie to tylko mały krok w tej wieczności.
słońca życzę

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Nic mnie z tobą nie łączyło  prócz tych paru wejrzeń w serce. Nic mnie z tobą nie łączyło  prócz tych kilku ciężkich westchnień.   Nic mnie z tobą nie dzieliło oprócz zasad, wątpliwości. Nic mnie z tobą nie dzieliło prócz milczącej bezsilności.   Nic mnie z tobą nie łączyło oprócz nocy nieprzespanych. Nic mnie z tobą nie dzieliło prócz nadziei zapomnianych.   Gdzieś na krańcach dzikich marzeń co zrodziły się z nicości, powstał promień i połączył barwne dusze bez przyszłości.   I rozdzielił grom natychmiast to co jeszcze nie istniało, choć nie przyszła żadna klęska nic z wygranej nie zostało.   Nic nas z sobą nie łączyło-  tak powiedzą zimni ludzie ale drzewa i potoki szepczą o nas jak o cudzie.    Nic nas nie łączy nic nas nie dzieli prócz tej deszczowo łzawej niedzieli oprócz aniołów  strzegących tego  co mamy w duszach  drogocennego i w dzien i w nocy serce ból mieli.   Nic nas nie łączy. Nic nas nie dzieli.      
    • @Nata_Kruk Dziękuję  Już także nie lubię. Zmieniłem    Pozdrawiam serdecznie  Miłego wieczoru 
    • Wiersz skłaniający do refleksji nad tym, jak ważne są miłość, bezpieczeństwo i bliskość w procesie kształtowania się ludzkiej psychiki i zdolności do marzeń. Ładnie napisane. Pozdrawiam
    • Dzisiaj późne śniadanie, czekała robota z gruzem w domu, to na lunch poszłam w ciuszkach roboczych:) przepyszny w Charlotte:) całą wodę wypiłam po oparach z gruzu:) najgorsza robota zrobiona:) pewnie dużo przede mną:)

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

    • @Kwiatuszek @Łukasz Wiesław Jasiński Dziękuję i również pozdrawiam!
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...