Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

Dziewczę słodkie jak cukierek
pokus mych wzbudziło szereg -
ślinkę łykam, boczkiem zerkam...
ech, rozwinąłbym z papierka!

Rzekło cudo gładkolice:
- Ty i ja? Ha! Dobry kawał!
Cóż mi dasz, mój "Adonisie":
wylew, czy serducha zawał? -.

Gdy czerwony neon "Koniec
dnia" ktoś zgasił na zachodzie,
ku łożnicy podążyłem...
nie ma jak w swoim "ogrodzie".

Czule żonce wyszeptałem:
- Śpij spokojnie, krocie złote,
bo jeżeli nawet zdradzam
czasem, to tylko ochotę -.



[sub]Tekst był edytowany przez Yourek Ajsiński dnia 08-07-2004 01:33.[/sub]

Opublikowano

Witam, Pani Ewo i dziękuję za wpis. Pani opinie są dla mnie cenne szczególnie. Pozdrawiam pięknie:-)
****************************************************

Miło mi powitać Cię ponownie, Michale:-). Dzięki za uznanie. Pozdrawiam:-)
------------------------------------------------------------------

Pani Ewo, Michale!

Korekty dokonałem, ale nie we wskazanym przez Ciebie, Michale, ostatnim wersie wiersza. Skąd ta przekora? Proszę zwrócić uwagę: zwrotki czwarta i TRZECIA, której poprawności nie kwestionowaliście, taktują się teraz IDENTYCZNIE, co oczywiście nie zmienia faktu, że ich ostatnie wersy są "odmieńcami" i co rzeczywiście należy uznać za błąd. Przypuszczam, że dodatkowy dyskomfort w ostatnim wersie powoduje przecinek, ale zasady interpunkcji zmusiły mnie do umieszczenia go w tym miejscu. Zresztą wiersz nie jest jednolity również pod względem rymów - w pierwszej zwrotce układają się one zupełnie inaczej, niż w pozostałej części wiersza. Niestety na razie nie mam pomysłu na korektę.
***************************************************

Pani Asico, dziękuję za piękny uśmiech:-)

Pozdrawiam:-).
*****************************

*Yourek-u za uśmiech

dziękuję :)*

Ogromnie cieszę się, żem to sprawił:-)))

Dzięki, Kornelio - pozdrawiam serdecznie:-)

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @Radosław To bardzo przejmujący wiersz o trudności powrotu do normalności po trudnych doświadczeniach. Głowa wie, że trzeba iść dalej, ale serce ma swoje własne potrzeby i ciągnie w inne strony. To bardzo uniwersalne doświadczenie. Bardzo podoba mi się "Obraz serca, które "skręca" , który sprawia, że emocje stają się czymś konkretnym, namacalnym. Serce jak kompas, który ciągle wskazuje nie tam, gdzie trzeba. Rzeczywiście, trudno jest się "poskładać" po bolesnych wydarzeniach. Pozdrawiam. 
    • @infelia @APM  Bardzo dziękuję! :)
    • @Simon Tracy   Ten wiersz to wielowarstwowa narracja, która przywodzi na myśl atmosferę dekadencką i symbolistyczną. Narrator to postać całkowicie wyalienowana z ludzkiego świata, nie rozumie ludzi - ich emocjonalności. Ale rzeczywiście najmocniejszym elementem jest sposób, w jaki opisuje martwą dziewczynę - z wyrafinowaną estetyką. Żałuje nie człowieka, ale zniszczonego piękna. To dekadencka wrażliwość, która stawia formę ponad treść, piękno ponad życie. Jest w tym tekście również teatralność - narrator traktuje ten dramat jako przedstawienie.  Ten tekst bardzo dobrze się czyta, bardzo mi się podoba.
    • @markchagall Witaj, czy może tak być, że troszkę pospieszyłęś/łaś się z publikacją i wkradło się parę drobych błęów. "A ciężko to pudełko" - podnieść, zamknąć..? , czy miało być "A ciężkie to  pudełko". Ale może wszystko jest zamierzone i celowe, nawet to, że jest tylko jedna kropka w środku wiersza, czy np. słwo "wstanie", a może  "w stanie". W poezji wszystko jest możliwe i dozwolne, więc jeśli tak miało być, to neich tak zostanie. A tak to pomysł fajny. Zakręcony.
    • Na osi życiowej narracji Czas mi wraca do jednego punktu  Zamknięty jestem w pudełku przeżyć Pośród pełnych kartonów  w pokoju czasoprzestrzeni.  A ciężkie to pudełko Jakby było całym pokojem A mikroświat  Stał się ogromnym wszechświatem W którego złożoności się kompletnie gubię Wracając do punktu  Z którego nie jestem wstanie ubiec...  
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...