Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

Za późno nauczyłam się kochać

Za późno zauważyłam, że jest, dla kogo żyć

Za szybko wszystko się stało

A teraz nie mam już, po co żyć

Za późno w mym sercu żal duszę obejmuje

Za późno ocknęłam się

Już nikt na tym świecie

nigdy nie pokocha mnie.....

Opublikowano

tego wiersza nie można rozważać technicznie
wypada jedynie zwrócić uwagę na interpunkcję

to jedynie żalenie się autora (w peela nie wierzę) pod płaszczykiem wiersza
niezależnie od wieku autora chciałabym wgramolić się z prywatą: mnie też przez długi czas wydawało się, że takie wredne i podłe stworzenie jak ja może sobie darować nadzieje na bliskie kontakty z innymi

a jak głupia (bo i młoda;) istota ze mnie ukazały mi czas i obserwacja
dlatego mam nadzieję, że w niedługim czasie autor będzie mógł spokojnie myśleć o tym wierszu jako nieaktualnym;]


:-]

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


Musze ci powiedzieć.. że autor myśli o tym wierszu jako nieaktualnym, od jego powstania minęło wiele lat... (to 2006 rocznik) a wstawiłam go bo wczoraj odnalazłam go po latach ;)
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



ała!:D
czuję się uspokojona, ale jednocześnie wpuszczona w maliny
tak więc teraz ze spokojnym sumieniem mogę napisać, że to słaby wiersz;P

do następnego

:-]
Opublikowano

Jeśli chodzi o słowo "późno" to Budka Suflera powiedziała już wszystko... jeśli to stary wiersz to po co go wstawiać? Takie pisanie nie ma żadnych szans na bycie dobrym wierszem, nie mówiąc już o Poezji. Przecież w pisaniu wierszy nie chodzi o to, żeby obwieścić światu jak jest komuś źle. Wszyscy wiedzą jak jest, wszyscy wiedzą jak jest kiedy miłość się kończy, kiedy ktoś odrzuca, kiedy jest się samemu.

Arek

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Sarkastyczny uśmiech głupca, jesteś taki śmiały. Wszystko to iluzja, tarcza, co zatrzymuje strzały, by świat nie wiedział, jak naprawdę jesteś mały. Mur, który chroni to, co tak bardzo chcesz ukryć, łatwo byłoby skruszyć, gdybyś choć na chwilę opuścił wartę, przestał zgrywać bohatera i pozwolił nam zacząć od zera. Wiedziałbyś, że jesteśmy tacy sami — wzbraniamy się przed łzami, chronimy kłamstwami. Choć wiem, że to oznacza serię pocisków w dłonie tak pełne odcisków, wiedz, że jestem obok. Nie musisz być jak posąg. Pozwól mi być bohaterem, twym szczęśliwym zakończeniem
    • Nieskończoność należy pomierzyć, temu cos uszczknąć, bo się nie należy... Pzdr.
    • Umieram - przebita obłokiem Rogatki podświadomości.  Ktoś dostał awizo z moim zniknięciem Uwaga: fatamorgana!  Brak obojętności.  Budzę się we fiolecie Wielu rzeczy nie pamiętam Do kilku - nie można mnie zmusić Knebel ustom nic nie da: wolnością też można dusić Smutne to:  poddajemy się - na mapie każdego świata I nie płacimy pieniędzmi:  spłacą nas dni, miesiące i lata w połowie - zmarnowane: ''Czy znajdę w końcu szczęście?''   przez takie trywialne pytanie ... 
    • Najgorszy architekt - czas. Rzeźbi fundamenty z oszustw i spękanych głazów. Życie to bezustanne umieranie, nawet jeśli się ma własnego "koucza" czy metr kwadratowy w Château d'Armainvilliers. Nawet - jeśli urodziłeś się na przełomie dzisiaj i wczoraj. Życie to rzeka, która prędzej czy później porywa wszystkich. I nagle masz o -dziesiąt lat więcej. I już nie jesteś w "mejnstrimie." Przepiękne akwarele, pastelowe pastisze bezludnych wysp w miejskich dżunglach.  Huśtawka nastrojów - na której człowiek siedzi sam jak ten palec.  W tle - karuzela sklecona z zerwanych mostów. Zrobię im fotkę. Kwiecień przemknął niezauważony,  wiosna po raz kolejny nie złapała bukietu. Piosenki mimo to - piszą się same, piosenki - pełne puchu, piór (wiecznych) i (wiecznych) niedomówień. Balony w kształcie serca w cudzym oknie na świat. Nie wiem, czy dziejemy się naprawdę, ale od tej chwili chyba nawet w nic ...   Zacznę sobie wierzyć.  
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...