Niedziela...Dzień Pański jest...

[Krzych Kowalski]

... niczym milczenie, spacerując wśród jesiennych drzew
osłonecznionego parku, gdy gęsto i leniwie opadają
złotem połyskujące liście
KK

a może...jedynie zamyśleniem...chwilą ulotną,
schwyconą wśród mgieł codzienności...
KJ

... co promieniami poświat dusz przyjaznych
migocze miliardem wesołych mrugnięć ...
KK

...niczym niebo, nocą tajemniczą, poświatą
drogi mlecznej rozjaśnione....dokąd ona prowadzi?
czy zapowiedzią pogodnego jest poranka...
czy też deszczu będzie łzą??
KJ

... a może na jej krańcach, gdzieś pośród marzeń,
dłonie otwarte szczerością i bratersko uniesione,
troski odrzucą pętające, by blask nadziei
móc zobaczyć w oczach tych, co przy stole ...
KK

i...z nadzieją w oczach wpisaną zielenią,
tęskne spojrzenie kieruje ku nieba błękitom,
by słońca promienie oddały,
i uśmiechem czarując, odgonić
szarości chmurami spowite ,
z radością dłoń swoją przyjaźnie
ku dłoniom wyciągnąć ...
KJ

... niech palce splecione uczynków dobro przekażą,
radości ziarna rozsieją pośród sióstr i braci wielu,
co w krąg spojrzenia, o aksamitu lekkości,
wstąpić wolno było...
KK

...i skromnych progach powitać przystaje,
tych co przekroczyć linię cienką chęć mają,
z przyjaznym uśmiechem,
pogodnością zakątka tego dzielić się pozostaje,
wędrowcom szlachetnym otwartą dłoń podaje...
KJ

...jak ten co w Niebiosach drogę prawdy otwiera,
jak matka córce chleb pracy swej oddaje,
jak żona mężowi, gdy sam ze światem stoi,
jak mąż jutra pewność ramieniem żonie powierza...
KK