Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

pamiętam pyłki kurzu i bzyczenie
komara który kąsał twoją szyję
byłem zazdrosny jak małolat
kreślący śliną przerywaną linię
wzdłuż okiennych ram z widokiem
na atelier

oszukiwałem sztalugi z płótnami
i ciebie że dzieła nieukończone
są własnością autora jak nienarodzone
dzieci

*

będę dużo pisał
pastelami na głuchym brzuchu
znaków migowych żebyś ścierpiała
tępe przebudzenia z zimnej strefy
cichego gabinetu

proszę nie płacz już
i zdejmij bluzkę

Opublikowano

"sztalugi" bym wyrzuciła, wszak nie sztalugi się liczą lecz płótna.

W drugiej części jakoś niegramatycznie się zrobiło. Zobacz: "będę dużo pisał pastelami na głuchym brzuchu znaków migowych" ??
Może zmienić kolejność wersów:


pastelami na głuchym brzuchu
będę pisał dużo
znaków migowych żebyś ścierpiała
tępe przebudzenia z zimnej strefy
cichego gabinetu


"przebudzenia" też mi nie leżą. Może dobrać jakieś słowo łączące oba środowiska - pracownię i gabinet.

Do ostatniego wersu miałabym zastrzeżenia.
Zdjąć z nas ciężar może ktoś, my sami raczej zrzucamy z siebie ciężar. Może tak:

proszę nie płacz już
zrzuć z siebie bluzkę


A w ogóle to pozdrawiam Pancolka.

Opublikowano
pamiętam pyłki i bzyczenie komara
który kąsał twoją szyję zazdrosny
jak małolat kreśliłem przerywaną linię
śliną wzdłuż okien
z widokiem
na atelier

kłamałem ciebie
że płótna nieukończone
są własnością autora jak nienarodzone
dzieci

*

będę dużo pisał
znaków migowych żebyś (ś)cierpiała
tępe pastele po przebudzeniu
z martwej strefy
gołego brzucha
cichego gabinetu

proszę nie płacz już i
zdejmij bluzkę


to nie jest broń Boże inna wersja. tak to rozumiem.
a nawet jeśli nie rozumiem, to i tak mi się podoba.
tylko nie rób przerzutni między bzyczeniem a komarem
(bo robi się troszku śmieszno ;P )
a jest smutno

uśmiechu Pancołku (Pancołku czy Pancolku?)
od zawsze mnie to frapi :p
Opublikowano

a ja powiem tak, Pancołek wybaczy:)

po zapoznaniu się z pewną częścią Twoich utworów, włącznie z tym, który wyraźnie to pokazuje: Pancuś - za bardzo przypominasz tutaj kogoś, widać, to. Mianowicie kolegę z forum: M.G.
trzymam jego tomik i niestety jest (oczywiście wg mnie) podobieństwo.

Mam nadzieję, że wypracujesz swój styl:) i nie będę miał porównania.

Ale nie przejmuj się: ja z kolei też przypominam zbytnio pewnego poetę:/

kwestia wyćwiczenia.


pozdrawiam mocnym uściskiem dłoni.

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



Nie rozumiem w ogóle tego zarzutu. Że niby zrzynam z Marcina G. czy o co chodzi? Jego pierwszy wiersz przeczytałem jakieś dwa miesiące temu, a za resztę wziąłem się ostatnio, więc nie widzę najmniejszej możliwości, aby Jego twórczość miała jakikolwiek wpływ na moją. Inaczej rozwiązujemy sytuację liryczną i przede wszystkim zajmujemy się zupełnie innymi problemami.
Ps: mój styl nie ulegnie już wielkiej metamorfozie, bo nie widzę takiej potrzeby.
Niemniej pozdrawiam grabuliną, dziękując za obecność :)

Pancuś
Opublikowano

Fanaberko; podumam na pewno, zwłaszcza nad napaćkanym fragmentem ;) Nie do
końca zgadzam się jednak do ostatniego wersu, bo nawet jeśli przyjmiemy,
że bluzka odnosi się do ciężaru obstaję nad swoją wersją ;) Dziękuję
stokrotne za pracę nad tym tworkiem i pozdrawiam Pancusiowo.


Adamie; dzięęęęękuję :)) Pozdrawiam Pancusiową grabulą


Latawczyku; Pancolek/Pancuś/Pancołek/Panceli (hierarchia poprawności :D ). Dziękuję za
bzyczącą sugestię, z której skorzystam. Pozdrawiam Andżi


Rafale; ok. Pozdrawiam raz jeszcze


Pancuś

Opublikowano

Pancolku!
Jeśli są sztalugi i płótna - myślę że powinno zostać;

oszukiwałem sztalugi z płótnami

- tworzą obraz -całość.
Atelier to miejsce pracy twórczej artysty
więc czego tam nie ma;))
PozdrawiaM.

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Kto chce kochać poczeka  Z uniesionymi rękami    Śpiewając te kilka słów:   "Boże daj mi jeszcze dzisiaj  Trochę pięknej miłości"   Niech zapuka do moich drzwi  Przywitam ją z otwartymi ramionami    Jeszcze tego wieczoru...
    • @Berenika97 Bo musi się słuchać, oglądać i klikać - z tego leci kasa, Bo to co nas podnieca, to się nazywa kasa, a kiedy w kasie forsa, to sukces pierwsza klasa. Super solo na gitarze i saksofonie    
    • 1. Czy rzeka naszych dziejów gdziekolwiek zmierza? Nie kieruję nią, więc wieszczyć nie zamierzam. Ale patrzę za siebie w tył podręczników, Gdzie spisany bieg coraz wbrew do wyników: 2, Piszą tam wszędy, że Polski wewnętrzny stan Za powód jej zwycięstw i klęsk winien być bran; I z kim na geo-ringu przeciwnikiem To bez znaczenia i nic tego wynikiem. – Lecz wbrew: Na mapie Polska za Batorego, Za Władysława, za Zygmunta Trzeciego W innej proporcji jest do Rosji jak widać Niż za Króla Stasia,  – to się może przydać. – Może, bo „Historia magistra vitae est” [1] Kiedy pisze: co było i co przez to jest. Gdy odwraca uwagę od spraw istotnych Nie jest belferką dla państw spraw prozdrowotnych.   A trzeba by pilnie wyciągnąć wniosek „bokserski”, że po to ważą tych panów w rękawicach, żeby 1 zawodnik o wadze piórkowej nie walczył z 1 zawodnikiem o wadze superciężkiej, gdyż jak pouczał Izaak Newton „Siła równa się masa razy przyśpieszenie.” Więc dalej, że kiedy Rzeczypospolita mniej więcej utrzymywała swoją wielkość do r. 1772, to Rosja bardzo powiększała swoje terytorium wcale nie kosztem Rzeczypospolitej, ale tym samym zwiększając swoje możliwości i tzw. głębię strategiczną. Co by jeszcze dalej kazało wyciągnąć negatywny wniosek co do braku sojuszu Polski z sąsiadami Rosji na znanej w geopolityce zasadzie „Sąsiad mojego sąsiada jest moim przyjacielem.”, więc np. Chanatem Kazachskim (قازاق حاندىعى, istniał w latach 1465-1847 i podzielił los Rzeczypospolitej), Chanatem Dżungarskim (istniał w latach 1634-1758, który toczył wojny z Rosją w XVII i XVIII wieku), Chanatem Jarkenckim vel Kaszgarskim (istniał w latach 1514-1705.), Chanatem vel Emiratem Bucharskim (istniał w latach 1500-1920, i w końcu podzielił los Polski w starciu z ZSRR), Chanatem Chiwskim (Xiva Xonligi , istniejącym w latach 1511-1920, i w końcu podzielił los Polski w starciu z ZSRR), Chinami (których stosunki układały się dosyć pokojowo z wyjątkami, np. próbą powstrzymania ekspansji Rosji przez armię chińską w r. 1652 przy nieudanym oblężeniu gródka Arczeńskiego bronionego przez Jerofieja Chabarowa, który jednak po stopnieniu lodów wycofał się w górę Amuru oraz odstraszające kroki militarne w tym samym celu w latach 80-tych XVII w. cesarza Kangxi (panującego w latach panujący w latach 1661-1722.))  i Mongolią (która akurat wystrzegała się większych konfliktów z Rosją od XVI do XVIII w.). Nie wspominając o Chanacie Krymskim i Persji, z którymi Rzeczypospolita jakieś stosunki utrzymywała. Wniosku tego jednak lepiej nie wyciągać, bo takie wyciąganie prowadzi wprost do pytania o ewentualny sojusz azjatycki blokujący ewentualne agresywne poczynania Rosji, bo takiego ani nie ma, ani nawet prac koncepcyjnych.   3. Albo fraza „królewiątka ukrainne” Z sugestią: one Polski kłopotów winne, Latyfundiów oligarchów dojrzeć nie raczy, Konieczne, – tuż czyha wniosek, co wbrew znaczy!   A trzeba by pilnie wyciągnąć któryś z przeciwstawnych wniosków, że: a) Albo te latyfundia magnatów w I RP nie były takie złe, skoro i dzisiaj są latyfundia. Bo? – Np. taka jest właściwość miejsca, że sprzyja ono wielkim majątkom ziemskim. b) Albo, że dzisiaj na Ukrainie biegiem trzeba by przeprowadzić parcelację latyfundiów oligarchów.   Nasi lewicowi histerycy-historycy wniosku a) nie chcą przyjąć, bo przeszkadzałby im w lewicowaniu, (albowiem przecież nie w badaniu czy wykładaniu historii!). Wniosku b) zaś przyjąć nie chcą, bo zarówno by im utrudniał propagandę, jak i nie wydaje im się specjalnie bezpieczny (ci wszyscy pazerni a krewcy współcześni oligarchowie jeszcze by postanowili rozwiązać problem lewicowego histeryka), co zresztą może i słusznie, tyle, że wyjątkowo tchórzliwie.   PRZYPISY [1] Jest to cytat z „De Oratore” Cycerona.   Ilustracja: W żadnej książce opisującej historię wojen Rosji z Polską ani razu nie udało mi się zobaczyć porównania ich wielkości, tedy je sobie sam zrobiłem w Excelu.

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

    • @MIROSŁAW C. święte to one nie są lecz ciut prawdy w nich jest ludzie gdy skończą pracę siedzą lub leżą we dnie   zamiast skorzystać z czasu bo mogą robić co chcą tworzyć poznawać tematy czekają - chyba wiadomo co Pozdrawiam
    • a o kwiatach to możemy pomalować otoczeni igłami lasu oddychamy ciszą to tu usycha lipcowy deszcz nie ma krawężników i ulicznych bram nawet nie widać naszych zmarszczek malujesz dłońmi cień miniaturkę chwili czuły uśmiech uzależnieni od marzeń i kolorów dnia przenieśmy niebo w naszą stronę obłoki wędrujące ptaki i ten lecący w oddali samolot czas niestety wracać ponagla nas niedziela czarny pies i kończy się ostatni papieros.
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...