Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

  • Odpowiedzi 57
  • Dodano
  • Ostatniej odpowiedzi

Top użytkownicy w tym temacie

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


mnie też nikt nie zauważa. zna się to swoje miejsce w szeregu.
dlatego, co mądrzejsi już dawno przestali pisać. (mnie jeszcze do czasu do czasu odbija)
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


mnie też nikt nie zauważa. zna się to swoje miejsce w szeregu.
dlatego, co mądrzejsi już dawno przestali pisać. (mnie jeszcze do czasu do czasu odbija)

Czasami warto wysyłać, a nuż się uda. Poza tym to strasznie motywuje do doskonalenia się, przynajmniej mnie.
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


mnie też nikt nie zauważa. zna się to swoje miejsce w szeregu.
dlatego, co mądrzejsi już dawno przestali pisać. (mnie jeszcze do czasu do czasu odbija)

Czasami warto wysyłać, a nuż się uda. Poza tym to strasznie motywuje do doskonalenia się, przynajmniej mnie.
A mnie wk.ra, bo czytając kolejne nagrodzone wiersze (jeszcze nie wiem, jakie tutaj, ale znam trochę pisanie tych autorów), odnoszę wrażenie, że aby zostać nagrodzonym należałoby przyjąć pewną formę pisania a la modła szufladowska.. i wk.r mnie to, więc albo ja jestem beztalenciem, albo te konkursy, niczym eurowizja są konkursami popularności. nie przebijesz się:) Poza tym w tym internetowym życiu współczesnej poezji, mało kogo obchodzi kto co pisze, a raczej kto, gdzie i ile razy był nagrodzony.
Co do mnie- za dużo porażek w życiu, żeby mogły mnie jeszcze mobilizować.

abstrahując tutaj od Rafała Różewicza- mam nadzieje, że autor nie poczuje się tym urażony, zresztą to nie moja kategoria wieku;D Oczywiście gratuluję sukcesu.
Opublikowano

masz dużo racji. Bo sam aby w ogóle myśleć o konkursach musiałem naczytać się "współczesnej poezji" i spróbować też tak zapisać "modnie". Nie wiem jednak jakie są kryteria.

Tutaj nie chodzi o kwestię wybijania się, nazwisko o niczym nie świadczy, a w przyszłości może jeszcze zaszkodzić (np porównania, krytyka):)

nie, nie jestem taki, aby czuć się urażonym.

I oczywiście dziękuję.

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



no tak, tutaj masz rację. szczególnie jeśli chcesz
wydać coś w takim BL, to musisz pisać modnie,
bo innych tam nie chcą.

hehe, jak widać, wysŁaŁam za maŁo modne
wiersze, bo nie odpisali ;P.

tym bardziej gratuluję Rafale :*
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


Jeśli chce się wydać wiersze w Biurze należy pisać dobrze. To po pierwsze.
Po drugie jedyną możliwością nawiązania współpracy dla autorów przed debiutem
jest udział w Połowie, a tu dużo zależy od tego, kto wybiera wiersze w danej edycji, od jego gustu,
więc zamiast produkować kolejne teorie o układach nieszufladzian, modach i znajomościach może lepiej skupić się nad samorozwojem i poćwiczyć pokorę.

Pozdrawiam
/j
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


Jeśli chce się wydać wiersze w Biurze należy pisać dobrze. To po pierwsze.
Po drugie jedyną możliwością nawiązania współpracy dla autorów przed debiutem
jest udział w Połowie, a tu dużo zależy od tego, kto wybiera wiersze w danej edycji, od jego gustu,
o poŁowie i tych rzeczach wiem, zresztą miaŁam okazję
być w tym roku na Porcie. mimo wszystko prawda jest taka,
iż jest tam lansowany gŁównie 'modny' typ pisania
i takich autorów się wybiera.



jak jest na nieszufladzie wiem tylko z opowieści.
znajomy pisaŁ dobre teksty, nawet nagrodę
dostaŁ za najlepszy debiutancki tom, a bluzgali
mu na wiersze tylko z powodu 'niemodnej' formy
i takich tam.

a jeśli chodzi o samorozwój i pokorę, to
może się zdziwisz, ale mam jej wystarczająco.

pozdrawiam Espena :)
Opublikowano

Oświeć mnie wobec tego i wyłóż zasady tego "modnego stylu".

Edit: wystarczy przejrzeć strony autorów Biura, żeby zobaczyć, że lansuje ono
całą gamę poetyk: od Miłobędzkiej po Dehnela - tym bardziej proszę o wykład na temat
"mody w pisaniu".

Opublikowano

Ależ oczywiście: Krystyna Miłobędzka rocznik 1932 (sic!)
Tadeusza Różewicza również "posiadają"., jak także Marcina Świetlickiego, Bohdana Zadurę,
czy Jurij Andruchowycza. Jednak fakt, że twórczość tych autorów przewija sie przez Biuro nie ma nic wspólnego z ich lansowaniem, czy wpływaniem na sposób ich pisania. Cały szkopuł polega na tym, że Ci autorzy istnieliby bez BL. To BL oparło sie na tych osobach i ich twórczości, dzięki czemu BL istnieje. Nie ma w tym żadnej zasługi BL. Problem w dyskusji dotyczył raczej debiutantów, którzy w większości szukają swoich szans na zaistnienie poprzez takie konkursy. jakby ktoś nie zrozumiał tematu.
Natomiast jeśli prześledzi sie forum nieszuflada, od razu można poznać jak napisane wiersze, w jakiej formie, będą zaakceptowane (oczywiście z mniejszymi lub większymi uwagami), a jakie na pewno zlekceważone. Istnieje pewna tendencyjność, co prowadzi do przekonania, że można nauczyć się pisać wiersze.
Pozdrawiam Espeno.

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


zgadzam się z Tobą. wŁaśnie napisaŁaś o tych,
których z tego wydawnictwa najbardziej lubię :P.
prawda jest taka, iż debiutowali w innych wydawnictwach,
wydawali i w ogóle, a Biuro to tylko część 'kariery'.



tak, panuje przekonanie, iż pisanie 'modne'
[czyli, tutaj piszę do J.R., np. niepotrzebne
'chwalenie się' zasobem wŁasnego sŁownictwa
bądź obszernym sŁownikiem].
przyznaję, iz początkowo podobaŁo mi się
takie pisanie [za przykŁad podam starsze teksty
Siwczyka, Podgórnik] później jednak,
kiedy staŁo się swego rodzaju manierą
zaczęŁo mnie denerwować.

pozdrawiam Espena :)
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


Przykro mi, ale wygląda na to, że wyssałaś tę dziwną tezę o "debiutantach BL" z palca. Wystarczy pobieżnie prześledzić poezję Łukasza Jarosza, Szychowiak i Wojciechowskiego, żeby zauważyć jak różne prezentują style. Powtarzam - zajmijmy się doskonaleniem własnego warsztatu, a nie biadoleniem nad tym jak to potencjalni wydawcy nas nie doceniają i dyskryminują; to śmieszne.


I znowu ogólniki; proszę o konkrety - jakie wiersze, jakie formy są akceptowane, a jakie lekceważone, na czym polega "tendencyjność", o której tyle piszecie.

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się
  • Ostatnio w Warsztacie

    • Pani Dyrektor ogłosiła, że na Wigilię zostaną zaproszeni najlepsi maturzyści z ostatnich dwudziestu lat. Jak się okazało było to zaledwie kilka osób. Inicjatorem okazał się tajemniczy sponsor, który opłacił catering szkolnej Wigilii i DJ"a pod tym jednym warunkiem...

      Frekwencja dopisała, catering i DJ również stawili się punktualnie.

      Na początku był opłatek, życzenia, kolędy a później, no a później, to trzeba doczytać.

       

      Na scenę wyszła pani Krysia, woźna, która za zgodą pani dyrektor miała zaśpiewać Cichą noc. Pojawiła się umalowana, elegancka w swojej szkolnej podomce i zaczęła śpiewać, ale nie dokończyła, bo ujrzała ślady błotka na parkiecie. Oj, się zdenerwowała babeczka, jakby w nią piorun strzelił. Trwała ondulacja w mig się wyprostowała i dziwnie iskrzyła, jak sztuczne ognie. Przefikołkowała ze sceny, czym wywołała konsternację zgromadzonych, bo miała około siedemdziesiątki i ruszyła w stronę winowajcy. Po drodze chwyciła kij od mopa z zamiarem użycia wobec flejtucha, który nie wytarł porządnie obuwia przed wejściem. Nieświadomy chłopak zajęty gęstym wywodem w stronę blondynki otrzymał pierwszy cios w plecy, drugi w łydki i trzeci w pupę. Odwrócił się zaskoczony i już miał zdemolować oprawcę ciosem, gdy na własne oczy zobaczył panią Krysię, woźną, złowrogo sapiącą i charczącą w jego stronę i zwyczajnie dał nogę.

       

      – Gdzieeee w tych buuutaaach pooo szkooole?! Chuuliganieee! – Ryknęła Pani Krysia i jak wściekła niedźwiedzica rzuciła się w pogoń za chuliganem.

       

      Zgromadzeni wzruszyli ramionami i wrócili do zabawy. DJ, chcąc bardziej ożywić atmosferę, puścił remiks „Last Christmas”, od którego szyby w oknach zaczęły niebezpiecznie drżeć.

       

      Wtedy to się stało.

       

      Wszystkich ogarnęło dzikie szaleństwo. No, może nie wszystkich, bo tylko tych, którzy zjedli pierniczki.

      Zaczęli miotać się po podłodze, jakby byli opętani. Chłopcy rozrywali koszule, dziewczęta łapały się za brzuszki, które błyskawicznie wzdęły się do nienaturalnych rozmiarów. Chłopięce klatki piersiowe rozrywały się z kapiszonowym wystrzałem i wyskakiwały z nich małe Gingy. Brzuszki dziewcząt urosły do jeszcze większych rozmiarów i nagle eksplodowały z hukiem, a z ich wnętrza wysypał się brokat, który przykrył wszystko grubą warstwą.

      Muzyka zacięła się na jednym dźwięku, tworząc demoniczny klimat.

       

      Za to w drzwiach pojawił się niezgrabny kontur, który był jeszcze bardziej demoniczny.

      Sala wstrzymała oddech, a Obcy przeskoczył na środek parkietu szczerząc zęby, na którym widoczny był aparat nazębny.

       

      – Czekałem tyle lat, żeby zemścić się na was wszystkich!

       

      – Al, czy to ty? – zapytał kobiecy głos.

       

      – Tak, to ja, Al, chemik z NASA. Wkrótce na Ziemi pojawią się latające spodki z Obcymi, którzy wszystkich zabiją.

       

      – Chłopie, ale o co ci chodzi?

      – zapytał dziecięcym głosem ktoś z głębi sali.

       

      – Wiele lat temu na szkolną Wigilię upiekłem pyszne pierniczki. Zostały zjedzone do ostatniego okruszka, ale nikt mi nie podziękował, nikt mnie nie przytulił, nikt nie pogłaskał po główce, nikt mnie nie pobujał na nodze. Było mi przykro. Było mi smutno. Miałem depresję!

      Nienawidzę was wszystkich!

       

      Tymczasem na salę wpadła pani Krysia, woźna, kiedy zobaczyła bałagan, dostała oczopląsu, trzęsionki, wyprostowana trwała ondulacja stała dęba i zaryczała na całą szkołę:

       

      – Co tu się odbrokatawia!

       

      – Ty, stary patrz, pani Krysi chyba styki się przepaliły. – Grupka chłopców żartowała w kącie.

       

      Pani Krysia odwróciła się w ich stronę i poczęstowała ich promieniem lasera. To samo zrobiła z chłopcami-matkami małych Gingy i dzięwczętami, które wybuchły brokatowym szaleństwem.

      – Moja szkoła, moje zasady! – krzyknęła pani Krysia, woźna.

       

      Na szczęście nie wszyscy lubią pierniczki.

       

      Maturzyści, zamiast uciekać, wyciągnęli telefony. To nie była zwykła Wigilia – to była `Tykociński masakra`. DJ, zmienił ścieżkę dźwiękową na „Gwiezdne Wojny”.

       

      Grono pedagogiczne siedziało na końcu sali, z daleka od głośników DJ'a, sceny, całego zamieszania i z tej odległości czuwali nad porządkiem. Nad porządkiem swojego stolika.

       

      Później Pani dyrektor tłumaczyła dziennikarzom, że Wigilia przebiegła bez zakłóceń, a oni robią niepotrzebny szum medialny.

       

      Nie wiadomo, co stało się z chemikiem z NASA, ale prawdą było, że pojawiły się spodki, ale nie z UFO, tylko na kiermaszu świątecznym, które każdy mógł dowolnie pomalować i ozdobić.

       

      Pani Krysia, woźna, okazała się radzieckim prototypem humanoidów - konserwatorów powierzchni płaskich.

       

      To była prawdziwa Tykocińska masakra, która zaczęła się niewinnie, bo od...

       

      Wesołych Świąt!

       

       

  • Najczęściej komentowane w ostatnich 7 dniach




×
×
  • Dodaj nową pozycję...