Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

ambrozja

teresa943
 Udostępnij

Rekomendowane odpowiedzi

teresa943

teresa943

Opublikowano
  • Autor
Opublikowano
mówiłeś

lubię jak mrużysz oczy
w wąskich szparkach magnes
niebiański przedsmak cykad
pośród trawy baśniowy świat
zapachem przenika

szeptałeś

nektar z rozchylonego kielicha
jak pszczoła miodem raczysz
do ostatka zatracam się
w tysiącu aromatów
tobą

milczysz

nasyceni bogowie
wino uderza do głowy
powraca echem
wspólnej głębi

nieśmiertelność
Andrzej Ludwiczak

Andrzej Ludwiczak

Opublikowano
Opublikowano

-droga autorko trzeba uważać!!a szczególnie przy słuchaniu poetów!!!

rzekła róża do motyla
pan nie gada, pan zapyla

pojęcia nie ma głupi kwiatek
że twórczy trud polega na tym
by słowu nadać zgrabny rym
a nie by prawda była w nim

bo zbyt dosłowne traktowanie
wierszy, wierszyków, rymowanek
sprawia ze ością nieraz stanie
najbardziej nawet smaczny rym

bo na ten przykład gdy o damie
zaśpiewa rozmarzony samiec
że jest jak waniliowy krem
to trzeba czytać - ja cię zjem

lub gdy napisze nie daj Boże-
twe serce w dłoniach mych ułożę
i będę pocałunki będę kradł
to znaczy że jest zbój i drab

więc zmykaj różo od motyla
on płodzi wiersze, nie zapyla

:-)))))))))))

lubię latawce

lubię latawce

Opublikowano
Opublikowano

hehe fajny koment :> a Teresko tak ode mnie:
ciepło tu u Ciebie :) ładna, ciekawa konstrukcja,
tylko jeden fragment taki może trochę oklepany?

ambrozyjski pokarm bogów
smakuje jak rarytas upaja
śpiew ambrozjański jak wino
uderza do głowy - te wersy mi nie pasują :P wierzę,
że możesz z nimi coś zrobić dużo lepszego :)

będę krążyć w pobliżu :*
angie

Baba_Izba

Baba_Izba

Opublikowano
Opublikowano

Tereniu, przeczytałam, tak na gorąco - trudno mi coś sensownego
powiedzieć, myślę, że wiersz, zwłaszcza zamysł -dobry, ale pewne zmiany konieczne.
Na pewno wrócę, jak pomyślę na spokojnie.
Serdecznie ściskam
- baba

teresa943

teresa943

Opublikowano
  • Autor
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



każdy rozumie jak umie...pod dosłownym czasami najtrudniej odkryć sedno;
dziekuję za trud wierszowania pod moją makulaturą; wiem, na minus zasłużyłam,
ale dziś tak mam...sory, że zawiodłam
;)

serdecznie pozdrawiam
-teresa
teresa943

teresa943

Opublikowano
  • Autor
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



Dziękuję, Angie. Ciepło w wierszu, bo trochę mnie owiało
chłodem z innej strony, ale już ok.
A ten fragment, masz rację, oklepany...
może coś z nim zrobię albo...kosz.
Lubię latawce krążące blisko.
:))
Serdecznie pozdrawiam
-teresa
Baba_Izba

Baba_Izba

Opublikowano
Opublikowano

Witaj ponownie Tereniu!
Zastanawiam się zawsze, jak daleko wolno mi interpretować
po swojemu czyjś wiersz. Zawsze obawiam się, że mogę przekroczyć
pewną granicę, której przekraczać nie powinnam.
Przecież wiem i umiem tak mało, a Autor, poza słowami włożył w wiersz
kawałek swojego czucia.
Ponieważ trochę się (mam nadzieję) lubimy, wklejam swoją wersję
Twojego utworu:

"mówiłeś

lubię jak mrużysz oczy
w wąskich szparkach magnes
przedsmak baśniowych cykad
zapachem trawy
przenika

szeptałeś

nektarem dojrzałego
jak pszczoła miodem raczysz
do ostatka zatracam się
w tysiącu zapachów
tobą

milczysz

bogowie nasyceni
ambrozja spokojem upaja
śpiew tętna na dwa instrumenty
szuka wspólnej głębi

znajduje nieśmiertelność"

Nie wiem, czy, ale jeśli coś się przyda - proszę!
Z życzliwością
- baba

teresa943

teresa943

Opublikowano
  • Autor
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



Jak zwykle kochana Baba z Izby się wychyla zawsze w samą porę.
Od razu robi się radośniej i chce się tworzyć.
Twoja wersja, skoro pozwalasz, posłuży mi do poprawek.
Jest całkiem fajna.
I bardzo lubię Babę Izbę.:))
Dziękuję za życzliwość.
Serdecznie pozdrawiam
-teresa
Agata_Lebek

Agata_Lebek

Opublikowano
Opublikowano

Podobają mi się wszystkie wersje tzn. twoja Tereso, Baby i Basi. Wchodzę w twój baśniowy świat i słyszę świerszcze w ciepłym świetle słonecznym. Czuję zapach łąki. Później daję ponieść się swojej fantazji dzień zbliża się do mojej ulubionej pory przedwieczornej, a tam zbieranie chrustu na ognisko, dobre wino i nadal te świerszcze:) Smacznie napisane. Wiersz daje dużą przestrzeń odbiorcy. Podoba się bardzo. Plusiorki i uśmiechy posyłam :)))

teresa943

teresa943

Opublikowano
  • Autor
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



Piękna ta twoja interpretacja, obrazowa i bardzo trafna.
Bardzom rada, że się spodobał.
Dziękuję za uśmiechy i pusiorki.
:))))

Serdecznie pozdrawiam
-teresa

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się
 Udostępnij
Tematy


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • _Marienka_
      Ewy żyw Kurp? - I prukwy żywe.

      Przez _Marienka_ · Opublikowano

      Ot; stary raper, trep ary, rat sto.    
    • _Marienka_
      ale i na Haniela

      Przez _Marienka_ · Opublikowano

      On;       - baby brak(?) - skarby bab... no.  
    • _Marienka_
      Karoseria i resorak.

      Przez _Marienka_ · Opublikowano

      Aby łamy, karoseria i resorak mały - ba.    
    • Kamil Olszówka
      Nie pozwólmy zafałszowywać historii

      Przez Kamil Olszówka · Opublikowano

      Nie pozwólmy zafałszowywać historii… Tyle przecież jej zawdzięczamy, Poprzez liczne burzliwe wieki, Ostoją nam była naszej tożsamości,   W ciężkich chwilach dodawała nam otuchy, Gdy cierpiąc wciąż pod zaborami, Przodkowie nasi zachwyceni jej kartami, Wyszeptywali Bogu ciche swe modlitwy.   Gdy pod okrutną niemiecką okupacją, Czcić ojczystych dziejów zakazano, A pod strasznej śmierci groźbą, Szanse na edukację celowo przetrącono,   To właśnie nasza ojczysta historia, Kryjąc się w starych pożółkłych książkach, Do wyobraźni naszej szeptała, Rozniecając Nadzieję na zwycięstwa czas...   I zachwyceni ojczystymi dziejami, Szli w bój ciężki młodzi partyzanci, By dorównać bohaterom sławnym, Znanym z swych dziadów opowieści.   I nadludzko odważni polscy lotnicy Broniąc Londynu pod niebem Anglii, Przywodzili na myśl znane z obrazów i rycin Rozniecające wyobraźnię szarże husarii.   I na wszystkich frontach światowej wojny, Walczyli niezłomni przodkowie nasi, Przecierając bitewne swe szlaki, Zadawali ciężkie znienawidzonemu wrogowi straty.   A swym męstwem niezłomnym, Podziw całego świata budzili, Wierząc że w blasku zasłużonej chwały, Zapiszą się w naszej wdzięcznej pamięci…   Nie pozwólmy zafałszowywać historii… Pseudohistoryków piórem niegodnym, Ni ranić Prawdy ostrzem tez kłamliwych, Wichrami pogardy miotanych.   Nie pozwólmy by z ogólnopolskich wystaw, Płynął oczerniający naszą historię przekaz, By w wielowiekowych uniwersytetów murach, Padały szkalujące Polskę słowa.   Nie pozwólmy bohaterom naszym, Przypisywać niesłusznych win, To o naszą wolność przecież walczyli, Nie szczędząc swego trudu i krwi.   Nie pozwólmy ofiar bezbronnych, Piętnem katów naznaczyć, By potomni kiedyś z nich drwili, Nie znając ich cierpień ni losów prawdziwych.   Przymusowo wcielanych do wrogich armii, Znając przeszłość przenigdy nie pozwólmy, Stawiać w jednym szeregu z zbrodniarzami, Którzy niegdyś świat w krwi topili.   Nie pozwólmy katów potomkom, Zajmować miejsca należnego ofiarom, By ulepione kłamstwa gliną Stawiali pomniki dawnym ciemiężycielom.   Bo choć ludzie nienawidzący polskości, W gąszczach kłamstw swych wszelakich, Sami gotowi się pogubić, Byle polskim bohaterom uszczknąć ich chwały,   My z ojczystej historii kart, Czynić nie pozwólmy urągowiska, By gdy oczy zamknie nam czas, I potomnym naszym drogowskazem była.   Nie pozwólmy zafałszowywać historii…    Pośród rubasznych śmiechów i brzęku mamony, Ni kłamstw o naszej przeszłości szerzyć, W cieniu wielomilionowych transakcji biznesowych.   Nie pozwólmy by w niegodnej dłoni pióro, Kartek papieru bezradnie dotykając, O polskiej historii bezsilne kłamało, Nijak sprzeciwić się nie mogąc.   Nie pozwólmy by w polskich gmachach, Rozpleniły się o naszej historii kłamstwa, By przetrwały w wysokonakładowych publikacjach, Polskiej młodzieży latami mącąc w głowach…   Choć najchętniej prawdą by wzgardzili, By wyrzutów sumienia się wyzbyć, Wszyscy perfidnie chcący ją ukryć, Przed wielkimi tego świata umysłami,   Cynicznych pseudohistoryków wykrętami, Wybielaniem okrutnych zbrodniarzy, Nie zafałszują przenigdy prawdy Ci którzy by ją zamilczeć chcieli.   I nieśmiertelna prawda o Wołyniu, Przebije się pośród medialnego zgiełku, Dotrze do ludzi milionów, Mimo zafałszowań, szykan, zakazów.   Gdy haniebnych przemilczeń i półprawd, Istny sypie się grad, A skandaliczne padają wciąż słowa Milczeć nie godzi się nam.   Przeto straszliwą o Wołyniu prawdę, Nie oglądając się na cenę Odważnie wszyscy weźmy w obronę Głosząc ją z czystym sumieniem…   Nie pozwólmy zafałszowywać historii…  Prawdy historycznej ofiarnie brońmy, Czci i szacunku do bohaterów naszych, Przenigdy wydrzeć sobie nie pozwólmy.   Przeto strzeżmy wiernie ich pamięci, Na ich grobach składając kwiaty, Nigdy nikomu nie pozwalając ich oczernić, Na łamach książek, portali czy prasy…   Nie pozwólmy by upojony nowoczesnością świat, Zapomniał o hitlerowskich okrucieństwach i zbrodniach, By bezsprzeczna niemieckiego narodu wina, W wątpliwość była dziś poddawana.   Pamięci o zgładzonych w lesie katyńskim, Mimo wciąż żywej komunistycznej propagandy, Na całym świecie niestrudzenie brońmy, W toku burzliwych dyskusji, polemik.   O bestialsko na Wołyniu pomordowanych, Strzeżmy tej strasznej bolesnej prawdy, O tamtym krzyku ofiar bezbronnych, O niewysłowionym cierpieniu maleńkich dzieci.   Walecznych ułanów porośniętych mchem mogił,  Strzeżmy blaskiem zniczy płomieni, Pamięci o polskich partyzantach niezłomnych, Strzeżmy barwnych wierszy strofami,   Bo czasem prosty tylko wiersz, Bywa jak dzierżony pewnie oręż, Błyszczący sztylet czy obosieczny miecz, Zimny w gorącej dłoni pistolet…   Ten zaś mój skromny wiersz, Dla Historii będąc uniżonym hołdem, Zarazem drobnym sprzeciwu jest aktem, Przeciwko pladze wszelakich jej fałszerstw…                      
    • Jacek_Suchowicz
      chłonę jesień

      Przez Jacek_Suchowicz · Opublikowano

      ładnie   chłodne spojrzenia poranków pochmurne deszczowe dni a przecież nie raz się trafi że słońce kasztan da mi   na krzakach żółci się pigwa pod drzewem niejeden grzyb nad nami czerwień jarzębin wiatr z liśćmi rozpoczął gry ...

  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...