Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

ono jest zbieraniem


Rekomendowane odpowiedzi

podmiot liryczny jest osobą doświadczoną, inteligentną. daje on mnóstwo rad i wskazówek, jak winno się kierować życiem. z pewnością swoją wypowiedź budował na własnych przeżyciach. tekst ma charakter refleksyjno - filozoficzny, a przede wszystkim moralizatorski.

im dłużej tym pełniej
w dojrzałości zamknięte
otwiera czas wypełniony drogą
szukaniem spełnia


peel powołuje się w pierwszej strofie na empiryzm, ale myślę, że i sensualizm. wg niego człowiek z upływem lat staje się coraz bardziej dojrzały i pełny we wszelkiego rodzaju wartości. z każdą chwilą, nabierając doświadczenia, formuje się jego postawa wobec rzeczywistości i otoczenia. zgadzam się z tym poglądem.

ceremonia parzenia wzbogaca
recepty na długie i dobre nie ma
pozyskuj własnoręcznie
kuruj lecz


wydaje mi się, że najlepszym rozwiązaniem, tak jak mówi podmiot liryczny, jest przede wszystkim poleganie na samym sobie. uważam jednak, że /jeżeli jest oczywiście taka możliwość/ warto opierać się również na bliskich osobach. wcześniej jednak należy się weń zaopatrzyć, co nie zawsze bywa łatwym.

szukaj uważnie znajduj
oddziel chwasty miernoty
zasusz połącz twórz i błądź
neguj mieć


peel sugeruje odbiorcy w tejże zwrotce, aby dokonywał on trafnych, konstruktywnych, przemyślanych wobec przyszłości wyborów. przede wszystkim samemu, podług jego słów, należy dojść do rozwiązania. winno się odsuwać od osób, które mogłyby negatywnie wpłynąć na kształtowanie się naszego charakteru, czy sytuacji życiowej.

rozmaitość musuje fermentem
dojrzewa klaruj wypływa cedź
siej plonuj zbierz
smaki łącz


z kolei w strofie przedostatniej podmiot liryczny zaleca scalanie, łączenie w jedność wszelkich wcześniej nabytych doświadczeń możliwie jak najbardziej praktycznie i rzeczowo, tak aby w końcu wykrystalizował się osobisty, własny pogląd na świat ułatwiający egzystencję w nim.

esencjo istoty
bądź


pomimo ogromnej ilości porad podmiot liryczny również pragnie poznać, czy zaznać absolutnej istoty bytu, on wręcz jej nakazuje ujawnienie się i przeniknięcie do jego rzeczywistości.

tekst jest co najmniej dobry w moim odczuciu. podoba mi się ton wypowiedzi podmiotu lirycznego. być może jest on zbyt narzucający się odbiorcy, ale w większości zgadzam się z poglądami przezeń prezentowanymi. ponadto dość ciekawa forma /chociaż postarałbym się bardziej wyeksponować 'mieć' z drugiej strofy; np. kursywą/. generalnie hmmm z chęcią zostawiam plusa ;)

pozdrawiam.

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

co widziałem gdy czytałem:

im dłużej tym pełniej
w dojrzałości zamknięte => nie wiem czemu, tutaj skojarzyło mi się dziecko w łonie matki
otwiera czas wypełniony drogą => a ten wers z narodzinami
szukaniem spełnia => i dalej o życiu, bądź... pożyciu

ceremonia parzenia wzbogaca => na co wskazywałaby ceremonia parzenia, czyli łączenia w pary
recepty na długie i dobre nie ma => i kolejny wers, który gdzieś tak na trzecim planie poruszył u mnie skojarzenie z "na dobre i złe"
pozyskuj własnoręcznie => tutaj zaczyna się szereg dobrych rad, jeśli miałbym być konsekwentny, dotyczących małżeństwa
kuruj lecz => bardzo ciekawy zabieg. gdy połączy się ostanie słowo z kolejną strofą zmienia się jego sens

szukaj uważnie znajduj => tutaj odniosłem wrażenie, że porady, które do tej pory dotyczyły małżeństwa, zaczynają obejmować szersze obszary życia
oddziel chwasty miernoty
zasusz połącz twórz i błądź
neguj mieć =>

rozmaitość musuje fermentem
dojrzewa klaruj wypływa cedź
siej plonuj zbierz
smaki łącz

esencjo istoty
bądź => aż zostaje wyciągnięty wniosek, że lepiej być niż mieć.



W moim odczuciu bardzo dobry wiersz, choć może on być równie dobrze np. o produkcji i degustacji wina.

pozdrawiam serdecznie

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Ech... Mądre słowa :)

A wiersz zaciekawił, bo żyje.
+

Pancuś




--------------------------------------------------------------------------------

Dnia: Wczoraj 22:22:36, napisał(a): Pancolek
Komentarzy: 1968
--------------------------------------------------------------------------------------
--------------------------------------------------------------------------------------
Pancolku, bardzo dziekuję za obecność pod moim wierszem
i za wpis!
Z pozdrowieniami
- baba

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



Misterze, z wyrafinowaną subtelnością i znajomoscią przedmiotu dokonujesz analizy
nie tylko moich wierszy. Czytam zawsze z wielką przyjemnością i zaiteresowaniem
Twoje wszystkie komentarze. Jesteś w tym niezrównany i jedyny. Rozpoznawalny
na długo przed przeczytaniem podpisu. Dajesz uwagi, ale również zachętę do pisania.
Zawsze Twoje wypowiedzi są szczere, masz dar i chęć uwypuklania tego co w wierszach najlepsze. Dzięki Ci za to, jak i również za to, że jesteś i Ci się chce podejmować tak trudnej,
mozolnej i pracochłonnej roli. Za RADĘ DZIĘKUJĘ PIĘKNIE - SKORZYSTAŁAM.
Dziękuję, serdecznie pozdrawiam
- baba
Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



Baardzo dziekuję za tak wnikliwe i ciekawe spojrzenie, oraz omówienie wiersza.
Wniosłeś dużo nowych odczuć i pojęć, z czego bardzo się cieszę, wzbogaciłeś sens
i postrzeganie go (wiersza). Rodziny, dziecka tak, ogólnie życia, wina też.
Bardzo miło mi Ciebie gościć, za wgląd i słowa dziękuję,
pozdrawiam serdecznie
- baba
Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      @egzegetaNie ma sprawy Wiktorze. Wiktorze, czy z tego tomiku wierszy zakosztujemy kunsztu pisarskiego Twoich dzieł? 

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

    • Rozdział dziewiąty      Minęły wieki. Grunwaldzkim zwycięstwem i przejęciem ziem, wcześniej odebranych Rzeczypospolitej przez Zakon Krzyżacki, Władysław Jagiełło zapewnił sobie negocjacyjną przewagę w rozmowach ze szlachtą, dążącą - co z drugiej strony zrozumiałe - do uzyskania jak największego, najlepiej maksymalnego - wpływu na króla, a tym samym na podejmowane przez niego decyzje. Zapewnił ową przewagę także swoim potomkom, w wyniku czego pod koniec szesnastego stulecia Rzeczpospolita Siedmiorga Narodów: Polaków, Litwinów, Żmudzinów, Czechów, Słowaków, Węgrów oraz Rusinów sięgała tyleż daleko na południe, ileż na wschód, a swoimi wpływami politycznymi jeszcze dalej, aż ku Adriatykowi. Który to stan rzeczy z jej sąsiadów nie odpowiadał jedynie Germanom od zachodu, zmuszanym do posłuszeństwa przez księcia elektora Jaksę III, zasiadającego na tronie w Kopanicy. Południowym Słowianom sytuacja ta odpowiadała również, polscy bowiem królowie zapewniali im i prowadzonemu przez nich handlowi bezpieczeństwo od Turków. Chociaż konflikt z ostatnio wymienionymi był przewidywany, to jednak obecny sułtan, chociaż bardzo wojowniczy, nie zdobył się - jak dotąd - na naruszenie w jakikolwiek sposób władztwa i interesów Rzeczypospolitej. Co prawda, rzeszowi książęta czynili zakulisowe zabiegi, aby osłabić intrygami spoistość słowiańskiego imperium poprzez próbowanie podkreślania różnic kulturowych i budzenie  narodowych skłonności do samostanowienia, ale namiestnicy poszczególnych krain rozległego państwa nie dawali się zwieść. Przez co od czasu do czasu podnosił się krzyk, gdy po należytym przypieczeniu - lub tylko po odpowiednio długotrwałym poście w mało wygodnych lochach jednego z zamków - ten bądź tamten imć intrygant, spiskowiec albo szpieg dawał gardła pod toporem czy mieczem mistrza katowskiego rzemiosła.     Również początek wieku siedemnastego nie przyniósł jakiekolwiek zmiany na gorsze. Wielonarodowa monarchia oświecona, w której rozwój nauk społecznych służył utrzymywaniu obywatelskiej - nie tylko u braci szlacheckiej, ale także u mieszczan i chłopów - świadomości, kolejne już stulecie okazywała się odporna na zaodrzańskie wysiłki podejmowane w celu zmiany istniejącego porządku. W międzyczasie księcia Jaksę III zastąpił na tronie jego syn, Jaksa IV, pod którego rządami Rzeczpospolita przesunęła swoje wpływy dalej na zachód i na północ, ku Danii i ku Szwecji, zaczynając zamykać Bałtyk w politycznych objęciach, co jeszcze bardziej nie w smak było wspomnianym już książętom.     - Niedługo - sarkali - ten kraj będzie ośmiorga narodów, gdy Jaksa ożeni się z jedną z naszych księżniczek lub gdy nakaże mu to ich królik - umniejszali w zawistnych rozmowach majestat władcy, któremu w gruncie rzeczy podlegali. I którego wolę znosić musieli.     Toteż i znosili. Sarkając do czasu, gdy zniecierpliwiony Jaksa IV wziął przykład - rzecz jasna za cichym królewskim przyzwoleniem - przykład z Vlada Palownika, o którego postępowaniu z wrogami wyczytał niedawno z jednej z historycznych ksiąg... Cdn.      Voorhout, 24. Listopada 2024 
    • @Katie , ciekawie jest poczytać o tego typu uczuciach. A czy myślałaś o tym, żeby zrobić krótsze wersy? A może właśnie takie długie wersy spełniają jakąś funkcję w tym wierszu... .
    • Zostały nam sny Zostały nam łzy   Z poprzednich wcieleń   A prawda okazała się kłamstwem Zapisanym w pamiętniku   Tam głęboko gdzieś na strychu
    • Dziewczynie stojącej w szarych spodniach przy telefonie spadł przy rozmowie ze stopy... więzienny drewniak. Stuk było słychać sto kilometrów dalej.
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...