Niesamowitość

[tonieja]

Serce zagubione jest.
Oczy błądzą.
Bo w pięknie trudno się odnaleźć.
Jego blask jest zniewalający.

Miasto mnie przyzywa.
Woła mnie moim nowym imieniem.
Obrazy uśmiechają się.
Ludzie są namalowani.
Kościoły modlą się.
Ludzie są ostoją wiary.
Wisła się kłania.
Ludzie płyną.
Trębacz z Wieży Mariackiej macha przyjaźnie ręką.
Miniatura zaczarowanego dźwięku.
Słychać go nawet w Smoczej Jamie, gdzieś głęboko, na dnie.
Zwyczajne ulice pozostają sobą.
Wciąż artystyczne, oryginalne, magiczne.

Krakowskie gwiazdy świecą inaczej.
Oświetlają płótna, dłuta, nuty, słowa, sceny.
Nadają wymiar wielkości.
Na niebie błyszczą
Kossak,
Wit Stwosz,
Wasilewski,
Pawlikowska-Jasnorzewska,
Wyspiański.
I wiele innych gwiazd.

Serce znajdzie drogę.
Oczy zaiskrzą.
Piękno pochłonie mnie.
Jego blask zniewoli.
Zachwyci.
Na wieczność.
Moje nowe imię też będzie błyszczało.

[Lea Len]

tak, życzę ci, by twe imię błyszczało wśród krakowskich wielkich magów poezji.
Poetycka zagubiona duszo, życzę ci sukcesów i mistrza, jakiego pragniesz. Pozdr. Lea Len

[kokopustelnik17]

jesli sie postarasz to nie tylko bedziesz swiecic wsrod krakowskich mistrzow ale i bedziesz reprezentowac krakow na swiecie:)taka zywa wizytowka pozdrawiam:)